Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα 2. Οι μάσκες πέφτουν.

Κεφάλαιο 25

<<Απόλλωνα...>> η Μαρία έφερε τα χέρια της στο στόμα. <<Δεν... δεν μιλάς σοβαρά>>.

<<Πιο σοβαρά δεν μίλησα ποτέ μου>> της απάντησε ο άντρας με σταθερή και σοβαρή φωνή. Ο άντρας ήταν ακόμα γονατισμένος μπροστά της. <<Λοιπόν; Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;>>.

Η κοπέλα έμεινε να τον κοιτάει με υγρά μάτια, καθώς τα δάκρια ακόμα κυλούσαν. <<Θέλω πρώτα να μου απαντήσεις σε κάτι. Γιατί θέλεις να με παντρευτείς;>> τον ρώτησε.

<<Τι... είδους ερώτηση είναι αυτή;>> την ρώτησε μπερδεμένος ο άντρας.

<<Κανονική...>> απάντησε η Μαρία. <<Ποιος είναι ο λόγος που θέλεις να με παντρευτείς; Είναι απλά επειδή είμαι μητέρα του παιδιού σου;>>.

<<Όχι>> της απάντησε. Αλλά ήθελε να είναι ειλικρινής μαζί της. <<Δεν είναι αυτό. Δηλαδή... δεν είναι μόνο αυτό>>.

Το βλέμμα της άλλαξε... Φώλιασε πόνος εκεί μέσα.

<<Απόλλωνα... δεν μπορώ>> χαμήλωσε το κεφάλι η κοπέλα. <<Φοβάμαι. Δεν σε εμπιστεύομαι και πιστεύω ότι θέλεις να με παντρευτείς για λάθος λόγους>>.

<<Μαρία, άφησε με να σου εξηγήσω...>>.

<<Δεν μπορώ...>> του είπε η Μαρία.

Εκείνος σηκώθηκε από κάτω και έκλεισε το κουτάκι. <<Άκουσε με, σε παρακαλώ. Είναι κάτι το οποίο το έχω σκεφτεί καλά. Είναι κάτι που πραγματικά θέλω...>>.

<<Φτάνει Απόλλωνα...>> τον έκοψε η Μαρία. <<Δεν θέλω να ακούσω άλλο>>.

Ο άντρας άνοιξε το στόμα του και πήγε να της εξηγήσει αλλά τελικά αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να την πείσει με λόγια, αλλά με πράξεις. Έμειναν να κοιτιούνται οι δύο τους στα μάτια και να καίγονται ο ένας για τον άλλον. Έκανε ένα βήμα κοντά της και η κοπέλα όταν ένιωσε την αναπνοή του τόσο κοντά της, κόντεψαν να λυγίσουν τα πόδια της και να σωριαστεί κάτω.

<<Εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε ακόμα>> της ψιθύρισε και εκείνη μύρισε το υπέροχο άρωμα που ανέδυε το ζεστό και στιβαρό του σώμα, γεμάτο τεστοστερόνη. Θυμόταν όλο το κορμί της τι είχε κάνει κάποτε με αυτό το μυώδες και γεροδεμένο σώμα. Μπορεί να είχαν περάσει χρόνια και να είχαν μοιραστεί μόνο ένα βράδυ, αλλά ήταν το πιο σημαντικό βράδυ ολόκληρης της ζωής της. Όχι μόνο επειδή εκείνο το βράδυ μέσα στο κορμί της εκείνος φύτεψε τον τέλειο σπόρο του, αλλά γιατί ήταν για εκείνη μια ηδονή τόσο δυνατή που δεν κατάφερε να την ξεπεράσει ποτέ, ακόμα έως σήμερα. Γι' αυτό ποτέ ξανά από εκεί και πέρα δεν θέλησε να δώσει το σώμα της άλλου. Κανείς δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτόν τον έρωτα. Απλά θα 'λέρωνε' το κορμί της με μέτριο και φθηνό σεξ... Όχι... προτιμούσε να μην κάνει καθόλου, παρά να σπιλώσει την μνήμη του τελευταίου οργασμού που είχε βιώσει το κορμί της... Του οργασμού που της χάρισε την υπέροχη κόρη της. Έμειναν να κοιτιούνται βαθιά μέσα στα μάτια... Μετά από μερικές στιγμές που είχαν μείνει χωρίς ανάσανα και που φάνηκαν αιώνες, ο Απόλλωνας έκανε πίσω.