Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα 2. Οι μάσκες πέφτουν.

Κεφάλαιο 18

<<Απόλλωνα, με ακούς;>> τον ρώτησε η γυναίκα. Είχαν περάσει μερικές στιγμές και εκείνος δεν είχε βγάλει άχνα.

<<Απόλλωνα; Είσαι εκεί;>> ξανά ρώτησε η κοπέλα.

<<Εδώ είμαι>> απάντησε ο άντρας και ανοιγόκλεισε τα μάτια του, καθώς τόση ώρα τα είχε ανοιχτά από έκπληξη. Πραγματικά δεν μπορούσε να είναι πιο γκαντέμης.

<<Σοκαρίστηκες από την χαρά σου ε;>> είπε γελώντας η κοπέλα. <<Και εγώ είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη! Έχω τόσα πολλά να σου πω! Που θέλεις να συναντηθούμε;>>.

Εκείνη την στιγμή ένιωσε την καρδιά του να σκίζεται στα δύο, καθώς έβλεπε την μικρή του κόρη να χασμουριέται και να κουρνιάζει δίπλα του για να κοιμηθεί. Έμεινε να την κοιτάει συγκλονισμένος από το θέαμα της, ενώ η γυναίκα περίμενε ακόμα την απάντηση του. Τι δίλημμα είναι αυτό που περνάω Θεέ μου; Σκέφτηκε απελπισμένος. Τι να έκανε τώρα; Να την πήγαινε στην μητέρα της μια μέρα νωρίτερα και να έλεγε ότι κάτι σημαντικό του έτυχε; Ήθελε τόσο πολύ... τόσο απελπισμένα να πάει να βρει την γυναίκα με τα χίλια και να την κάνει δική του για πάντα... Μα δεν μπορούσε να παραπετάξει το παιδί του. Θα απογοήτευε την μικρή του κόρη και η Μαρία δεν θα τον εμπιστευόταν ποτέ ξανά.

<<Έρχομαι να σε βρω>> της απάντησε τελικά. <<Πες μου εσένα που σε βολεύει...>>.

Μετά από λίγο έβαλε το παιδί μέσα στο αμάξι και το έκλεισε με την ζώνη. Η μικρή έκλαιγε σπαρακτικά, επειδή κοιμόταν γλυκά και την ξύπνησε απότομα και την έβγαλε έξω, στην κρύα νύχτα. Μπήκε μέσα στο αμάξι και έφυγε με χίλια για να προλάβει. Κοίταξε από τον καθρέφτη του το παιδί του να σπαράζει στο κλάμα αλλά δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί. Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα τον καλούσε! Ήρθε επιτέλους η ώρα να την γνωρίσει από κοντά και να μάθει ποια είναι! Το μυστήριο θα λυνόταν σε λίγη ώρα...

Βγήκε από την φαντασία του και βρέθηκε στην πραγματικότητα, που ήταν ακόμα στο ζεστό σπίτι του, που ποτέ δεν είχε τόση θαλπωρή εξαιτίας της κόρης του. Εκείνη κοιμόταν γαλήνια και ευτυχισμένη κοντά του, ανασαίνοντας απαλά και ο Απόλλωνας ακόμα κρατούσε το τηλέφωνο στο χέρι.

<<Απόλλωνα... Συμβαίνει κάτι;>> τον ρώτησε η γυναίκα. <<Περιμένω τόση ώρα απάντηση σου για το που θέλεις να συναντηθούμε και εσύ δεν λες τίποτα>>.