A Simple Love Story

1

Ik kijk de speelplaats rond. Hier en daar zijn er al wat groepjes gevormd. Ik en Maya gaan regelrecht naar een bankje achter een grote bloembak. Ik zie al van ver dat er vier mensen staan.

Kai is de eerste die ons opmerkt. Hij zwaait en nu draaien ook de anderen zich om. Lilly en Jamie zijn een tweeling. Ze zijn echt identiek. Na hun twee maanden niet gezien te hebben moet ik toch wel even nadenken.

En dan heb je nog Mackenzie. De vriendin van Kai. Ze hoort niet echt bij onze vriendengroep. Ze komt er te pas en te onpas bijstaan. Ik mag haar niet echt.. denk ik.

We hadden percies een minuut om bij te kletsen want toen ging de bel. Iedereen begon zich naar de juiste rij te bewegen en onze groep werd opgesplitst.

De tweeling en ik gingen in de richting van klas 3La terwijl de anderen richting 3We1 gingen.

Bij het secretariaat zag ik mevrouw Koppens staan. Zij regelt bijna heel de school hier, al is ze wel niet zo geliefd.

De eerste twee uren gingen snel voorbij. Elke leerkracht maakt toch hetzelfde praatje. In de kleine pauze ga ik zoals altijd naar het bankje achter de bloembak. Maar dit keer merk ik dat er iemand bijstaat... is dat de nieuwe leerling?

"Hey Kiara! Dit is Ethan, ik moet hem vandaag een beetje rondleiden.", zei Kai.

Ethan stak z'n hand uit en ik schudde hem.

"Ik ben Kiara"

"Ethan. Ik kom uit Engeland."

"Wat..."

Op dat moment kwam Mackenzie er bij staan. En natuurlijk moest ze het gesprek onderbreken om haar zelf voor te stellen. Dat rotwijf. Ik snap echt niet wat Kai in haar ziet.

Als de bel gaat merk ik dat ik nog steeds naar Ethan zit te kijken. Ethan en Mackenzie hebben heel de pauze gepraat. Ik stond er maar bij.. waar is Maya eigenlijk?

De rest van de dag was niet veel speciaals. Tijdens de middagpauze was Ethan er niet. En Mackenzie zat bij haar eigen vriendinnen. Alles ging weer z'n normale gangetje.

"Wat vinden jullie van de nieuwe?" , vroeg Kai op een gegeven moment.

"Hij is oke." Klonk er van alle kanten. Niemand heeft een echt gesprek gehad met hem, alleen Mackenzie.

...

Terwijl ik de school uitloop, richting fietsenstalling, bekijk ik m'n sms'en. Maya wacht op me op de hoek van de straat. Op dat moment tikt er iemand op m'n schouder.

"We hebben ons gesprek niet echt kunnen afmaken vanochtend."

Het is Ethan. Ik zie nu pas dat hij de blauwste ogen heeft die ik ooit heb gezien.

"Niet echt nee. Hoe was je eerste dag hier?"

"In dit dorp gebeurt niet veel, hé?", zijn stem was zo zuiver. Ik weet niet echt of dat nu een antwoord was op m'n vraag of gewoon een vaststelling.

"Dat heb je al snel door! Er zijn hier al jaren geen nieuwe mensen meer komen wonen"

Ondertussen waren we bij de fietsenstalling aangekomen. Ik ging richting m'n fiets en hij volgde me gewoon. 

"Weetje wat, ik geef je m'n nummer, zo kun je me bellen als je eens een rondleiding door het dorp wil." zei ik.

"Oke, ik hou je eraan!" Toen sprong ik op m'n fiets en fietste richting de hoek waar Maya stond te wachten. 

...

"Dat duurde lang!", zei Maya een beetje geïrriteerd. "Had je een afspraakje met die nieuwe jongen ofzo?"

Ik gaf geen antwoord op de vraag. En op de terugweg naar huis praatten we over deze eerste schooldag. Die wel eens de rest van het schooljaar zou kunnen veranderen.