Ik word wakker, veel te vroeg. Maar ik moet mijn trein halen om naar Brussel te gaan, waar we een andere trein naar Londen nemen. We worden begeleid door een medewerkster van de school en we zijn met een groep van 16. Want er waren van elke groep 4 mensen door. Voor onze groep was dat Melissa, Oliver, Finn en ik. Met Oliver heb ik nog een beetje contact gehad, hij woont dicht bij Finn en sprak regelmatig af met hem, zo probeerde ik ook met Finn contact te zoeken. Ik heb ook aan Oliver verteld over Ethan, maar niet zo in detail. Ik zit waarschijnlijk samen op de trein met Melissa, dan kunnen we bijpraten, want ik heb veel te vertellen over de laatste maand.
Ik ben wel zenuwachtig, je gaat niet elke dag naar een school in Engeland, die ervoor bekend staat om de beroemde dansers die daar zijn afgestudeerd. Zullen de choreografen streng zijn en zullen de dansen moeilijk zijn? Dat is waar ik vannacht over gepiekerd heb.
Mijn koffer staat al onder aan de trap, mijn handbagage ernaast. Ik smeer nog snel een boterham en neem dan afscheid van mijn ouders en broer en zijn nieuw lief. Ik vind haar veel leuker dan de vorige en ze danst ook. Mijn broer heeft haar leren kennen toen hij me eens kwam ophalen na een dansles.
Toen de bel plots ging, wist ik al wie het was. Maya zou met me mee wandelen naar het station, en ik zei dat ik haar nog wat moest vertellen, dus was ze al helemaal enthousiast.
***
We waren er bijna en ik was net klaar met mijn verhaal van gisteren. Maya was blij voor me, dat alles volledig achter me lag. Ik was 5 minuten te vroeg op het perron, maar ik zei tegen Maya dat ze mocht gaan en nam afscheid. Ik zei dat ik haar meteen ging bellen, sms'en of wat dan ook zodra ik kon.
***
Ik hoorde de conducteur afroepen dat de volgende halte Brussel is. Ik doe mijn muziek uit en stop mijn gsm weg. Ook doe ik mijn reisdagboekje die ik van mijn moeder heb gekregen weg. Ik probeer alles weer deftig in mijn tas te krijgen en doe dan traag mijn jas aan. Wanneer ik het station in de verte zie, ga ik al richting de deuren.
Ik kreeg een kwartier geleden een sms dat Melissa er al was en dat ze naar het perron zou komen. Dus ik stuur nu nog snel dat ik het station binnenrijd. Wanneer de trein stopt, wil ik gewoon dat de deuren opengaan.
Als ik het perron opstap zoeken mijn ogen de menigte af. Tot ik haar plots op me af zie rennen. We vliegen elkaar in de armen en ik blijf nog maar net rechtstaan.
"Ik ben er!!" zeg ik.
"Ja dat zie ik!" en we schieten al meteen in de lach
***
We lopen samen naar de verzamelplek waar nog maar enkele mensen staan. Oliver en Finn zijn nog nergens te bespeuren. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn. Ik heb Finn al maanden niet meer gesproken en echt goed is het tussen ons niet gelopen. Ik moet zo snel mogelijk met hem proberen praten. Terwijl we daar staan te wachten leg ik ook aan Melissa het verhaal van gisteren uit. Zij vindt Ethan al raar sinds ik het de eerste keer over hem had, dus echt vriendelijk is ze niet over hem. Ze heeft hem nog nooit ontmoet, maar meestal kan ik haar geen ongelijk geven. Hij is een beetje apart. Maar dat vond ik leuk aan hem, met de nadruk op vond. Plots komt er een redelijk grote groep onze kant op, dat zijn waarschijnlijk allemaal mensen die van de zelfde trein komen en bij onze groep horen. Ik spot Finn en Oliver tussen hen. Oliver heeft ons ook al meteen gezien, en voor het eerst in maanden maak ik even kort oogcontact met Finn. En het voelt weer als die eerste keer.
A/N Sorry dat ik een dag te laat ben, maar ik was het gisteren even uit het oog verloren. Het is een redelijk lang hoofdstuk dus enjoy.
Info nieuw boek:
Proloog komt online in het weekend van 27-28 juni. Ik ga 2 weken niet actief zijn door examens dus sorry daarvoor! Ook heb ik nog een vraag voor jullie: Ik zoek nog een naam voor een jongen in mijn nieuwe boek.
Ik twijfel tussen Max, Edward of Aidan. Jullie mogen ook nog zelf suggesties doen, liefst een naam die uit het verenigd koninkrijk komt :) Comment & Vote! xxx
JE LEEST
A Simple Love Story
Teen FictionKiara woont in een klein dorp in België. De meeste mensen die er wonen, leven er al generaties lang. De zomervakantie is net over en Kiara maakt zich klaar voor de eerste dag school. Iets waar ze niet zo veel zin in heeft... Elk jaar weer het zelfde...