A Simple Love Story

29

Ik word wakker door het geluid van stromend water. Dat is Melissa, die waarschijnlijk in de douche staat. De treinreis gisteren van Brussel naar Londen was gezellig, wat bijgepraat met de anderen, ik heb wel nog niet gepraat met Finn. Hij zat in een andere wagon. Toen we hier aankwamen hebben we een lange rondleiding gekregen en mochten we onze kamers kiezen. Ik en Melissa hebben een kamer gekozen dicht bij de trap, handig.

Vandaag hebben we nog niets gepland, ik denk dat we vandaag Londen mochten verkennen of gewoon in de school blijven. De bus naar Londen vertrekt om 13 uur, dus we hebben nog wel wat tijd. Ik dacht dat de school midden in Londen lag, maar het ligt er net buiten. Ik wil voordat we vertrekken ook nog met Finn gaan praten, dat kan nog moeilijk worden als hij me negeert. Ik ben mijn koffer wat aan het uitpakken omdat mijn toilettas helemaal onderaan ligt. Melissa komt juist uit de badkamer.

"Goeiemorgen!" zegt ze, super wakker.

"Goeiemorgen." lach ik terug.

"De badkamer is vrij." zegt ze terwijl ze haar koffer openslaat om die verder uit te pakken.

Ik neem een pakje kleren en mijn toilettas en vertoef even in de badkamer. Nadat we allebei klaar waren gingen we naar het ontbijt, het was ongeveer half tien en vandaag konden we ontbijten tot 11 uur. De zaal zit al goed vol, er zijn natuurlijk ook nog andere leerlingen, die van over heel de wereld komen. We gaan aan de tafel zitten waar we de meeste bekende gezichten zien. Ik zie Finn aan het einde van de tafel zitten, ik moet echt met hem praten.

***

We hebben na het eten een tijdje in de recreatieruimte gezeten.Melissa wou nog een spelletje tafelvoetbal spelen, maar ik wou Finn opzoeken. Dus heb ik om 12u45 met haar afgesproken in de hal. Ik dacht dat ik hem daarnet naar het voetbalveld zag gaan, dus daar ga ik nu heen.

Er zijn enkele jongens een match aan het spelen, ik zoek een plaats op een van de bankjes langs het voetbalveld. Ik zoek subtiel naar Finn, maar ik kan hem niet spotten.

"Zoek je me?" hoor ik plots achter me.

Ik draai me om en zie dat Finn naast me op het bankje komt zitten.

"Uhh.. Ja eigenlijk wel." zeg ik wat verlegen. Ik lijk wel een stalker zo.

"Dan heb je me gevonden denk ik." Het is wat ongemakkelijk tussen ons.

"Haat je me nog?" floep ik eruit.

"Ik heb je toch nooit gehaat." Hij kijkt me recht in mijn ogen.

"Maar.. Ik was zo bot tegen je geweest en.. je negeerde me enzo.. dus ik dacht dat.." stotter ik.

"Dan dacht je verkeerd! Ik begreep dat jij het niet wou, dus ben ik maar uit je buurt gebleven.. om je te vergeten."

"Dat is moeilijker dan je denkt" mompelde hij tussen zijn tanden.

Ik ben een beetje van mijn melk.

"Ethan heeft het uitgemaakt." zeg ik dan maar, om de stilte te breken.

"Oliver heeft het me verteld. Het spijt me echt." zegt hij oprecht.

"Hij was een klootzak. Het geeft niet."

"Soort zoekt soort zeker?" grapt hij.

"Klootzak!" lach ik terug.

***

We staan te wachten in de hal. De bus komt er zo aan. Ik ben blij dat Finn en ik weer normaal kunnen praten. We hebben ons ook net ingeschreven om in de London Eye te gaan. We hebben een kleine planning gemaakt. Als we aankomen gaan we eerst wat eten, dan wat shoppen en om 15 uur worden we verwacht aan de London Eye. Daarna kunnen we nog een busrit door Londen maken. Waar we ons ook voor ingeschreven hebben. Dit kan misschien de enigste dag zijn dat we vrij zijn, dus moeten we ervan genieten.

***

We wandelen met ons kleine groepje naar de London Eye. Ik heb nog wat kleine dingetjes geshopt. Maar niet veel, ik vond niet echt iets naar m'n zin. We hebben al veel gekke foto's getrokken in de straten van Londen. Ik heb het echt al naar mijn zin, en het is nog maar dag 1. Ook heb ik gehoord dat we 's avonds in de wifi lounge kunnen gaan voor een half uur per dag. Dus kan ik chatten met mijn vrienden thuis! We zien onze leidster voor de ingang staan en volgen haar. Nu zijn we met een stuk of 15 en we gaan allemaal in een bolachtig ding.

Ik ga op uitkijk staan aan een raam. En zie hoe we traag naar boven gaan.

"Mooi hé." Finn komt naast me staan.

"Ja. Je kunt bijna heel de stad zien. En al die mensen zijn zo klein." giechel ik.

"Weetje.. ik ben je nooit vergeten. Je moet niet denken dat ik niet aan je dacht." zegt hij serieus terwijl hij in mijn ogen kijkt.

"Ik dacht ook aan jou." zeg ik terug.

En daar honderden meters boven de lucht, in een kleine bol met uitzicht op een van de mooiste steden van de wereld kust hij me.

A/N Zo! Dit is soort van het einde, maar morgen komt er een epiloog zodat je toch nog een beetje weet hoe het verder gaat met alle personages. Ik hoop dat jullie dit een leuk boek vonden en hou jullie klaar voor mijn volgende! Byee <3