Uni
နေရောင်ခြည်နုနုလေးများသည် ပြတင်းပေါက်ကိုကျော်လွန်ကာ အခန်းတွင်းသို့ ဖြာကျကာ ဝင်ရောက်လာလေသည်။
ကုတင်ပေါ်ရှိ စောင်လေးနှင့်လုံးထွေးကာ ပုစွန်ထုပ်လေးလို သေးကွေးကာ အိပ်ပျော်နေသောဂျီမင်းမှာလည်း မျက်နှာပေါ်သို့ကျရောက်လာသော နေခြည်နုလေးများကြောင့် မျက်ခွံလေးများလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာလေသည်။"ဝါး...."
ဂျီမင်းသည် တဝါးဝါးသမ်းကာ အပျင်းကြောလေးဆန့်ပြီး အိပ်နေရာမှထ ထိုင်လိုက်သည်။
ထို့နောက်နာရီသို့အကြည့်အရောက်..."what....8နာရီတောင်ရှိနေပြီလား"
ထို့နောက် ရေချိုးခန်းထဲသို့ပြေးကာ ရေအမြန်ချိုးလိုက်ရသည်။ဒီနေ့ 10နာရီကြရင် နှလုံးအစားထိုးခွဲစိတ်မှုလုပ်ရမှာလေ...
ဘာလို့ဒီလောက်ထိအိပ်ပျော်သွားရတာလဲဟုဆိုကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်တင်ရင်း လုပ်ဆောင်မှုများကိုအရှိန်တင်လိုက်လေသည်။
အကုန်လုံးပြင်ဆင်ပြီးပြီဆိုမှ မှန်ရှေ့တပတ်လှည့်ကာ ကိုယ်ကိုပြန်ကြည့်ပြီး...
"ငါလေးကဘယ်လိုနေနေချောတာပဲ"
ထို့နောက် လက်ကိုင်အိတ်လေးကိုဆွဲကာ အခန်းထဲထွက်လာတော့သည်။ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲတွင်ထိုင်နေသော ထယ်ယောင်းနှင့်သူ၏မန်နေဂျာ...
"မင်္ဂလာပါ ဒေါက်တာ"
"nae မင်္ဂလာပါ"
ထယ်ယောင်း၏မန်နေဂျာကသူ့အားနှုတ်ဆက်လာတာမို့သူလဲအသာအယာပြန်ပြုံးပြကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ထို့နောက်ထယ်ယောင်းက..
"ဂျီမင်းဒီနေ့ duty ဘယ်ချိန်ပြီးမှာလဲ"
"Dutyထွက်ချိန်က ၄နာရီလေ"
"သြော်"
"အင်း...ဘာလို့လဲ"
"ညကျငါတို့နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်မလားလို့...ငါ drama ရိုက်စရာရှိလို့ ဘူဆန်ဘက်သွားစရာရှိလို့"
"အင်းသဘောလေ...ငါညနေဖုန်းဆက်လိုက်မယ်..ခုတော့သွားတော့မယ်"
"အင်းတာ့တာ"
ဂျီမင်းလည်းဆေးရုံသို့ရောက်လာပြီး ခွဲခန်းအတွက်ပြင်ဆင်စရာရှိတာ ပြင်ဆင်ရန် သူပြုတွေအားမှာပြီး သူကိုယ်တိုင်လဲ ဝင်ရန်ပြင်ဆင်နေတော့သည်။ထို့နောက် ဘုရားစာလေးဆိုကာ စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်နေလိုက်သည်။