De drie werelden

Hoofdstuk 41 Mijn wederkeer

GESCHREVEN VANUIT FLORENCE

Hallo mijn kind, Aslan ik ren naar hem toen geef hem ene knuffel zo ver dat bij een leeuw kan. B-Ben ik dood, ja en nee mijn kind je mag kiezen kies je voor een wederkeer en breng je gerechtigheid of ga je met me mee naar Narnia. Je ouders zijn in Narnia maar het is jou keus of je terug wilt gaan zal je herrijzen of zal je het achter je laten en een nieuw bestaan met mij opbouwen. In mijn hoofd is het chaos en ik weet dat als ik terug ga die chaos zal blijven ik voel de drang om terug te gaan maar de drang om mijn ouders in mijn armen te kunnen sluiten is sterk aanwezig. Aslan ik heb een vraag, stel maar mijn kind antwoord de lieve leeuw. Waarom ben ik uitgekozen tot half half dochter en alle gebeurtenissen in mijn leven waarom ik wat was de reden? De reden mijn kind is dat jij er voor gemaakt bent jou precessie jou doorzettingsvermogen je aardigheid je medeleven je geloof in alles en iedereen Florence jij bent de perfecte persoon om de drie werelden te helen je bent er voor gemaakt. Hij heeft gelijk ik ben er voor gemaakt ik voel het krachtige bloed door mijn aderen vloeien het bloed van een leider het bloed van een legende. Zal ik u ooit nog zien Aslan na al die tijd ben ik best wel gesteld geraakt op u, misschien Florence misschien ooit zal ik je zien vertrouw daar maar op. Ik knik hoe graag ik ook met u mee zou willen gaan en alles achter me te laten ik sla het aanbod af ik heb in die wereld nog wat zaken die mij nodig hebben. Ik ga mijn vrienden maar is helpen en mijn lot met beide handen aanpakken als half half dochter, het is tijd om er een punt achter te zetten. Hoe graag ik ook mee zou willen mijn tijd zit er daar nog niet op, hopelijk als de tijd rijp is kan ik met u mee gaan en vol trots terug kijken op wat ik heb bereikt. Je klinkt als een ware leider Florence en zoals je zegt je hebt daar nog wat af te handelen ik wens je het beste en ooit zal je me zien mijn kind zegt Aslan. Hij brult maar ik schrik er niet van ik omarm de brul de brul voelt warm en vol leven.

GESCHREVEN VANUIT GEORGE

Ik wil de warme Florence voelen ik wil haar lippen op de mijne voelen, ik vind het verschrikkelijk om haar daar zo levenloos te zien liggen. Haar krachten fluister Hermelien dan, ik schrik op en bestudeer Voldemort blijkbaar wacht hij op haar kracht. Dan is er fel licht ik zie niks het felle licht verblind alles, zodra het licht iets af neemt kijk ik naar boven net zoals iedereen op het plein. Ik slaak een gil er hangt daar een soort engelachtige gedaante in de lucht, is dat is dat Florence zegt Ginny dan. De gedaante komt dichterbij mijn hart maakt een sprong, Florence ze heeft een witte zijde jurk aan met een gouden kroon op haar hoofd ze ziet er levendig uit ze ziet er beter uit dan ooit ze ziet er gezond uit zonder zorgen mijn Florence ze is terug.

GESCHREVEN VANUIT FLORENCE

Ik voel de witte lijnen uit me komen ze voelen vol warmte en liefde, ik heb een prachtige zijde jurk aan ik zie alleen nog maar de littekens geen open wonden schroei plekken mes steken gebroken botten niks. Ik ben weer mezelf maar nu sterker dan ooit met een duidelijk doel voor ogen, ik voel mijn vleugels op mijn rug ze zijn adembenemend het zijn witte engelachtige vleugels prachtig. Ik laat mezelf langzaam naar beneden glijden maar blijf een halve meter boven de grond zweven. Ik draai me met een ruk om naar Voldemort hij straalt angst uit alleen maar angst, zo makkelijk kom je niet van me af Voldemort zeg ik grijnzend. Ik hef beide mijn handen de lucht in, ik voel de witte lijnen op mijn armen lijnen vol liefde kracht en warmte. Ik laat mijn armen in een rechte lijn naar voren gaan de richting van Voldemort, de lijnen schieten uit mijn armen. De lijnen worden het witte felle licht mijn witte felle licht. Het raakt Voldemort op de gewenste plek zijn hart, het licht brengt liefde en warmte iets wat Voldemort niet kent en nooit zal kennen. Als ik mijn ogen weer open is hij weg hij is verdwenen hij is dood opgelost in liefde en warmte, een beter einde had ik me niet kunnen voorstellen voor iemand als hem. Ik laat de lichtstralen langzaam weer terug komen via mijn vingertoppen door mij arm naar mijn hart de plek waar alles vandaan komt en waar het ook altijd zal beginnen en eindigen.