De drie werelden

Hoofdstuk 9 verdriet

GESCHREVEN VANUIT GEORGE:

Ik deel met spijt mee dat je ouders overleden zijn hoor ik de minister van toverkunst zeggen. Het eerste wat ik doe is me focussen op Florence ze moet vast wel kapot gaan van binnen ze is 16 en haar ouders worden nu al van haar afgepakt. F-florence kijk me aan schat, maar ze reageert niet ze reageert nergens op alsof ze verstijfd is. Dan zie ik een traan over haar wang rollen, ik duw Florence tegen me aan en veeg de traan weg die over haar wang rolt. H-hoe flapt Ginny eruit, hun privé vliegtuig is gecrasht toen ze op weg waren naar hun traditionele kerst toespraak om het land toe te spreken ze geen pijn geleden ze waren in opslag antwoorde de minister. Florence gaat het, wat dom van me natuurlijk gaat het niet met haar ouders zijn overleden haar ouders de koning en koningin. Pas toen drong het tot me door Florence zal spoedig koningin worden, toen zakte ook mijn wereld in elkaar ik zal haar kwijt raken aan 1 of andere prins. Toen hoorde ik mijn moeder dat ik Florence beter zelfs los kon laten, dus ik deed wat mijn moeder me vroeg. Ze keek in Florence haar ogen en het enige wat ze konden zeggen was '' pijn '' bij die woorden brak mijn hart ik kon niks voor Florence doen en ze zichzelf pijn leiden. Ze is in shock zei m'n vader, ze is w-wat in shock zei mijn vader nog een keer breng haar nu naar ST Mungo zei mijn vader. Ik tilde Florence op en ik en mijn vader verdwijnselde Florence lag levenloos in mijn armen. 

Ik vraag hulp schreeuwde ik toen we in het ziekenhuis waren er kwam gelijk een dokter aan, naam Prinses Florence Anne Wilhelmina de 2e Van Adel zei ik snel. Oke breng haar naar de koninklijke suite kamer 7 beval de dokter, ik bracht haar naar de kamer en ik snapte gelijk wat ze bedoelde met koninklijke suite alles was goud en prachtig. Ik legde Florence snel neer, de dokter kwam binnen lopen. Wat is er met haar aan de hand, ze is in shock door het nieuws dat haar ouders ik kon de woorden niet over m'n lippen krijgen maar de dokter snapte wat ik wou zeggen. Er werd een heel team aan specialiste opgeroepen en voor we het wisten werden mijn vader en ik op een stoel gezet in de kamer. De specialiste waren druk bezig met Florence die maar nergens op reageerde, ze leek wel dood nee die gedachte zou me kapot maken dus ik probeer het weg de drukken. Toen hoorde ik geklop op de deur dus ik stond op en liep naar buiten, daar stond Fred Ginny Ron en mam. E-en hoe gaat het met haar vroeg Ginny, ze ze reageert nog steeds nergens op antwoorde ik je kon de pijn in mijn stem horen dus gaf Ginny me een knuffel. Toen ik opkeek van de knuffel zag ik Perkamentus staan ​​met Anderling, uhh professoren wat doen jullie hier? Allemaal aan de kant beval Perkamentus iedereen snelde de kamer uit ook alle specialisten, Anderling sloot de deur en blijkbaar had ze een spreuk opgezet want je zag en hoorde niks. George hoorde ik Anderling roepen kom nu, ik deed wat me opgedragen werd ik liep naar binnen. Zitten jij nu beval Anderling we hebben je bloed nodig zei ze kortaf, ik keek haar verbaasd aan maar deed wat ze me vroeg alles voor mijn Florence. Ik stroopte mijn arm omhoog en voor ik het wist zat Anderling mijn bloed af te tappen, je mag gaan George en vraag ons niet waarvoor we dit nodig hadden en ze wees me de deur toe. Ik verliet de ruimte en daad de deur weer achter mij dicht, wat is er zo juist gebeurd mijn hele hoofd ontploft van vragen maar besluit te gaan zitten naast mijn zusje. 

Na een uur kwamen Perkamentus en Anderling buiten, en-n vroeg ik snel. Ze is uit haar shock antwoorde Perkamtus maar ze is gevuld met verdriet en angst ze is bang, George lijkt mij het beste als jij even naar haar toe gaat zei Anderling. 

VANAF NU SCHRIJF IK WEER VANUIT FLORENCE:

Ik was dan wel uit het zwarte gat maar ik voelde me er niet beter op, waar ooit liefde en blijdschap had gezeten zat nu nog maar verdriet en angst. Ik was mijn ouders verloren op mijn verjaardag en als dat nog niet erg genoeg was een heel land zijn koning en koningin kwijt. Alles in mij huilt maar zelf kan ik niet huilen dat voelt als verraad je huilt als je een slecht cijfer hebt of als je het niet eens bent met iets of als je pijn hebt, hierom huilen voelt laf ik kan hier niet onderuit komen door te huilen . Dan gaat de deur open ik zie George met rode ogen staan, dat breekt me nog meer dan dat ik al was het enige waar ik ooit om gaf heeft pijn. Ik kan hem niet langer aankijken dan zal ik in huilen uitbarstte, waar ooit liefde was is alleen nog maar pijn en verdriet te vinden. Hij pakt mijn hand vast en zelfs dat zorgt niet meer voor vlinders, George ga alsjeblieft zoek een nieuw iemand zoek iemand die weer van je zal houden die geen dode ouders heeft die geen koningin zal worden gezegd ik stug. Na mijn woorden zag ik de verdriet in zijn ogen sluiten ze maakte plaats voor iets groters woede, hoe kan je dat zeggen Florence ik zal er altijd voor je je zal altijd van je blijven houden zei hij. Begrijp je het dan niet George ik hou niet meer van je wat ooit de liefde in mijn hart vulde is stuk het is verbrijzeld door angst woede verdriet en pijn, bij die woorden liet hij mijn hand los en rende hij naar buiten. Na mijn woorden zag ik de verdriet in zijn ogen sluiten ze maakte plaats voor iets groters woede, hoe kan je dat zeggen Florence ik zal er altijd voor je je zal altijd van je blijven houden zei hij. Begrijp je het dan niet George ik hou niet meer van je wat ooit de liefde in mijn hart vulde is stuk het is verbrijzeld door angst woede verdriet en pijn, bij die woorden liet hij mijn hand los en rende hij naar buiten. Na mijn woorden zag ik de verdriet in zijn ogen sluiten ze maakte plaats voor iets groters woede, hoe kan je dat zeggen Florence ik zal er altijd voor je je zal altijd van je blijven houden zei hij. Begrijp je het dan niet George ik hou niet meer van je wat ooit de liefde in mijn hart vulde is stuk het is verbrijzeld door angst woede verdriet en pijn, bij die woorden liet hij mijn hand los en rende hij naar buiten. Na mijn woorden zag ik de verdriet in zijn ogen sluiten ze maakte plaats voor iets groters woede, hoe kan je dat zeggen Florence ik zal er altijd voor je je zal altijd van je blijven houden zei hij. Begrijp je het dan niet George ik hou niet meer van je wat ooit de liefde in mijn hart vulde is stuk het is verbrijzeld door angst woede verdriet en pijn, bij die woorden liet hij mijn hand los en rende hij naar buiten. Na mijn woorden zag ik de verdriet in zijn ogen sluiten ze maakte plaats voor iets groters woede, hoe kan je dat zeggen Florence ik zal er altijd voor je je zal altijd van je blijven houden zei hij. Begrijp je het dan niet George ik hou niet meer van je wat ooit de liefde in mijn hart vulde is stuk het is verbrijzeld door angst woede verdriet en pijn, bij die woorden liet hij mijn hand los en rende hij naar buiten.