De drie werelden

Hoofdstuk 42 De opbouw

GESCHREVEN VANUIT GEORGE

George kom snel Florence is flauwgevallen roept Hermelien, ik weet niet of ik ooit harder heb gerend ik ren ver boven mijn limiet ik was samen met Peter Edmund en Caspian vermiste mensen aan het zoeken onder het puin. We waren nadat Florence voor de 10e keer iemand geheeld had er tussen uit geknepen, hoe kon ik zo stom zijn ik had bij haar moeten blijven. Ze had me gezoend waar iedereen bij was en nog steeds wist ik niet zeker of ze nou echt van me hield hoe stom. Er staan een groot aantal mensen om het bed heen dus ik weet dat ik daar moet zijn, hoe gaat het met haar is het eerste wat ik uitbreng als ik bij het bed uit te hijgen sta van het rennen. Ze is gewoon wat zwak ze kan ieder moment wakker worden niks ernstig zegt Perkamentus rustig. Je doet voorzichtig met haar he snauwt Klaus me toe, ja ja natuurlijk dan wenden mijn ogen weer haar kant op. Wat is ze toch mooi, weet ik ik weet het. Ik kijk betrapt weg van Florence sorry zeg ik enig sinds beschaamd, doe normaal ze is bloed mooi ik draai je nek niet om als je dat zegt, nog niet mompelt Klaus dan. Ze word wakker George ze word wakker zegt Ginny, Ik weet niet hoe snel ik Florence haar hand moet pakken.

Hey Georgie, hey prinsesje gaat alles weer een beetje goed met je? Ja ik voel me prima tijd om weer verder te gaan er is nog veel te doen zegt Florence dan vastberaden. Ik weet niet of ik nu moet lachen of boos zijn geef ik dan grijnzend toe, als je lacht ben je leuker zegt ze dan zacht. Ik kan het niet helpen om mijn grijns te bedrukken, ik hou van je Florence. En ik van jou George, die woorden maakte mijn hart wat tellen overslaan. Ze is van mij helemaal van mij en ik zal haar nooit meer laten gaan, mijn prinsesje.

GESCHREVEN VANUIT FLORENCE

George ik vind het heerlijk als je zo naar me kijkt maar ik moet nog wat doen, jij denkt toch niet echt dat je nu wat gaat doen als je door het overwerken net flauwviel he kaatst George op een duh toen terug. Nou eigenlijk wel en ik ben sterker dus je houd me niet tegen, haha grappig hoor vrijf het er maar in dat mijn verloofde in alles beter is zegt George. Nou kom Georgie ik heb je nodig, uh oke antwoord hij met een blik vol vraagtekens. Ik spring mijn bed uit en laat mijn vleugels verschijnen ik vlieg al bijna weg als George wat ongemakkelijk naar me staart. Ik haal me schouders op je denkt toch echt niet dat ik ga lopen he, nou hoe wil je anders dat ik me ga kaatst George bijna geïrriteerd terug. Nou zo dommie ik pak zijn handen en begin te vliegen, oke ik ben het met je eens wij gaan nooit meer lopen zegt George. Ik vlieg naar buiten met George zijn handen nog steeds in de mijne, ik ga je los laten lange. En voor hij kan tegenstribbelen daal ik iets en laat hem dan los.

Uh ik heb wat hulp hiervoor nodig dus kunnen jullie zoveel mogelijk mensen hierheen halen roep ik door de buitenlucht. Zo zweef ik tien minuten heen en weer wachtend op de aantallen die ik nodig heb, als ik nog voor de laatste keer rond kijk vind ik dat we genoeg mensen hebben. Oke als iedereen even wil luisteren, het was bij opslag stil. Kijk allemaal even goed om je heen wat zie je dan er klinken vele stemmen en vele antwoorden, een kapot zweinstijn ja ons thuis is kapot en wij gaan het maken. Mensen knikken bevestigend, oke richt jullie staffen allemaal op mij en spreek de spreuk inanimatus conjurus uit op mijn teken. Je spreekt de spreuk op mij uit ik verzamel dan alle energie van iedereen die deze spreuk uit spreekt en verbind hem met de school om het te repareren, duidelijk? Ik zie iedereen knikken mooi op mijn teken, ik voel de kracht door mijn aderen vloeien het voel geweldig maar het is veel kracht het staat op springen. 3 2 1 NU inanimatus conjurus hoor ik van alle kanten komen, ik laat mijn schild rijzen. Ik voel de spreuken tegen mijn schild komen en er langzaam op binnendringen ik verzamel alle energie uit de spreuken. Ik maak van alle energie 1, ik laat de teugels van mijn krachten los. Ze vloeien uit mijn handen als witte mist de energie meenemend, de mist bereikt het kasteel en het begint zich langzaam op te bouwen. Ik sluit mijn ogen om de kracht beter aan te sturen, de mist word dikker het zijn nu eerder wolken vol magische energie die mijn thuis herstelt. Als ik mijn ogen open is Zweinstijn weer Zweinstijn, ik kan een lichte grijns niet onderdrukken. Ik laat de wolken weer langzaam terug mijn handen in vloeien terug naar de kamer waar het allemaal word bewaard mijn hart.