De drie werelden

Hoofdstuk 40 De strijd

GESCHREVEN VANUIT HERMELIEN

We horen een harde knal vanaf buiten komen, ik kijk iedereen snel aan. Het gaat beginnen, ik zie bij iedereen angst in hun ogen maar ze stralen ook kracht en moed uit. We rennen allemaal naar buiten naar het binnen plein dat was het plan iedereen die mee zou vechten zou bij een teken op oorlog het binnen plein op gaan. En daar is het dan de noodbel, het is echt zo het is echt zo ver. Er verschijnen aurors en leden van het ministerie om ons te steunen.  Harry pakt zijn moment. Luister allemaal goed we gaan dit winnen verspreid je laat niemand alleen ga het kasteel in en omheen, zie je een gewonde breng hem of haar naar de grote zaal. Wij George Harry Fred Ron Ginny Bill Carlo, en de koningen en koninginnen vechten in de voorlinie met de vampiers aan onze zijde. De chaos breekt los overal verschijnen dooddoeners ik vuur spreuk na spreuk af niet eens lettend op wat ik doe. BUK schreeuw Ginny dan naar mij ik aarzel geen seconde en duik op de grond, ik zie een groene lichtflits me op een haar missen. Er voegen nu ook enkele aurors bij ons en docenten, de Mikaelsons ben ik uit het ook verloren die zijn vast mensen aan het vermoorden. Ik zie een lichtstraal naar Ron toe vliegen, RON BUK ik gil en ik heb het gevoel dat mijn gil door merg en been gaat. Gelukkig mist de vloek Ron echt ik kan hem wel voor zijn kop slaan nu, dan splitsen we op Harry Ron en ik houden onze positie vooraan aan Carlo Ginny Fred George jullie letten op de koningen en koning. Ze knikken ter bevestiging, het is een grote chaos hier ik vuur spreuken af zonder erbij na te denken.

Dan versteen ik, ik hoor hem net zoals iedereen de dooddoeners verdwijnselen. Waar gaan ze heen, Voldemort he Harry knikt ter bevestiging. Domme domme studente trek jullie terug voor er meer doden zullen plaatsvinden laat dit gevecht hangen en ga terug naar jullie school leventjes. Vergeet de prinses en de koningin maar ze zijn van mij en dan sterft de stem weg, NOOIT schreeuwt Harry. En hij heeft gelijk we zullen vechten niet alleen voor Florence en Lucy maar voor de school voor iedereen die gestorven is. Kom Harry we gaan kijken of we in de grote zaal mensen kunnen helpen, hij knikt. Je hebt gelijk Hermelien we moeten de gewonde helpen zegt Ron, inderdaad Ron.

Ik slaak een gil als ik de ziekenzaal binnen loop ik zie wel honderd lichamen onder een wit doen, en zoveel gewonden. De tranen springen in m'n ogen, Ron trekt me in een knuffel. Het komt goed Hermelien het komt goed fluistert hij in mijn oor. Professor Anderling komt naar ons toegesneld, kom snel het gaat om Fred zegt ze enkel. We geven Ron een meelevende blik, ik hoop op het beste enkel wat gebroken of een vloek. En dan zie ik hem liggen levenloos met dichte ogen de grappenmaker Fred. Ron begint te vloeken en knielt naast zijn broer neer, DIT KAN NIET schreeuwt Ron dan. George zit vol ongeloof naar zijn tweelingbroer te kijken, Molly huilt dr ogen uit haar kassen. Ik trek Ginny gelijk in een knuffel, het spijt me meis fluister ik dan in haar oor. Ze knikt ik zal hem nooit vergeten snikt ze dan, wij allemaal niet Ginny wij allemaal niet. Ik geef Ginny over aan Bill en loop naar Molly, ik trek haar in een knuffel. Ik kan het me niet voorstellen je kind verliezen. Ik loop met Molly tegen me aan naar Arthur en geef zijn vrouw aan hem, ik geef hem nog een blik vol medeleven. BOEM er klinkt een enorme knal vanaf buiten, alle hoofden in de grote zaal kijken gelijk naar buiten.

Vilder komt aan rennen, DE PRINSES IS ER. Ik kan wel in huilen uitbarsten Florence is er eindelijk. Ik spring in George zijn armen ik zei het toch ze zou komen. Ook alle Mikaelsons kijken vol spanning ze zitten onder het bloed en de Narniers kijken elkaar hoopvol aan. We rennen met zijn alle naar buiten. Ik ren zoals ik nog nooit heb gedaan net zoals George trouwens ik heb hem nog nooit zo hard zien sprinten. Net als ik de deur uit ren naar buiten hoor ik een gil een gil die ik herken uit duizende een gil door merg en been Florence. Ginny barst in huilen uit zodra ze beter kijkt, George zakt neer op zijn knieen. Florence staat of nou ja zit zowat te schreeuwen van de pijn, Voldemort vind het blijkbaar grappig dus stopt de vloek voor een seconde. Florence kijkt naar me ik zie in haar ogen maar 2 dingen pijn en kracht, ze ziet er niet uit maar voor ze nog wat kan zeggen schreeuwt Voldemort. CRUCIO onder tussen is het plein vol aan onze kant met overgebleven leerlingen en docenten. Florence geeft geen kik ze schreeuwt geen eens ze kijkt naar George ze geeft een George een blik vol spijt en liefde. Florence blijft zo op haar knieen zitten ik zie in haar ogen dat ze vecht tegen de pijn. Sta op half half dochter we gaan een gevechtje houden grinnikt Voldemort.

GESCHREVEN VANUIT FLORENCE

Ik geef George een blik vol liefde en spijt hopend dat hij he begrijpt. L-Lucy ren breng ik met moeite uit. Ik zie haar in mijn ooghoek in de armen van Peter rennen. Ik krabbel omhoog ik zal strijdend ten onder gaan voor de ogen van mijn vrienden, nee nooit Florence je gaat voor ze vechten. AVADA KADAVRA schreeuwt Voldmort ineens, ik duik weg net op tijd. SECTUS SEMPRA schreeuw ik gelijk ,Voldemort weert de spreuk af. We vuren spreuken op elkaar af zonder erbij na te denken ik heb een doel voor ogen hem vermoorden en hier een punt achter zetten. AUW een pijn scheut gaat door mijn borst heen, hij heeft me vol geraakt. Ik zak op mijn knieeen en geef mijn vrienden nog een liefdevolle blik, AVADA KADAVRA schreeuwt hij dan. Alles lijkt in slow motion te gaan ik voel de straal me raken en nog geen seconde later voel ik mezelf verdwijnen. Ik val in een wit gat, maar deze keer ben ik niet alleen.

GESCHREVEN VANUIT GEORGE:

Florence geeft iedereen een snelle liefdevolle blik vol spijt en dat was de laatste, ADAVADA KADAVRA schreeuwt Voldemort. AAAHHHHH ik schreeuw ik schreeuw het voelt als uren ik stop alle pijn in mijn schreeuw mijn tweelingbroer en daarna mijn verloofde Florence prinses Florence de geliefde prinses. Ik begin te huilen net zoals iedereen om mij heen, Ginny en Hermelien houden me stevig vast in een knuffel terwijl ze zelf huilen. I-Ik kan dit niet meer ze zijn allebei weg, Bill trekt me daarna in een stevige knuffel. Ik ruk me los en begin te schreeuwen, LUISTER NU FLORENCE WAS ONZE HOOP DE KROONPRINSES EEN HEEL LAND ZAL HAAR MISSEN NET ZOALS WIJ IK ZAL HAAR MISSEN MAAR DURF HAAR DOOD VOOR NIKS TE LATEN ZIJN WE LATEN VOLDEMORT ZIEN WAAR WE VAN GEMAAKT ZIJN. Daarna sterft mijn stem weg het enige wat ik kan doen is huilen, toen Florence stierf stierf er een deel van mij.