De drie werelden

Hoofdstuk 2 Vragen en nog meer vragen

IK WIL HET NIET HOREN schreeuw ik wat ben ik aan het doen ik mag mijn stem helemaal niet verheffen, ik wil gewoon het aparte populaire meisje met leuke ouders blijven ik wil geen heks zijn ik wil het niet IK WIL HET NIET en met die woorden gezegd te hebben laat ik de twee gedaantes geschokt achter. Ik ren naar binnen en sprint de trap op en verstop me onder m'n bed lakens. I-ik wwil d-itt nie-tt snik ik en zo val ik slaap huilend alsof de wereld er vanaf hangt. Als ik de volgende ochtend wakker word zie ik vanuit mijn raam dat ze zon al hoog aan de hemel staat SHIT ik ben weer te laat. Ik spring in mijn kleren en vul mijn tas met willekeurige boeken en ren naar beneden om mijn jas en schoenen aan te doen. Maar als ik de woonkamer in loop zie ik die 2 rare mensen van vannacht praten met MIJN ouders de koning en koningin, ik wil wegrennen maar iets in mij eigenlijk alles in mij houd mij tegen en ik sta zowat aan de grond genageld. Ik ga probeer me tegen mijn eigen wil te verzetten maar alles in mij houd zich bij het besluit dat ik aan de tafel ga zitten. De man en vrouw die er beide stok oud uitzien stellen zich voor als Albus Perkamentus en professor Anderling en dan weet ik het ik weet precies wie dit zijn ik heb over hun gelezen maar mijn ouders pakte het boek af toen ik het maar niet wou loslaten. Het enige wat ik uit mijn mond weet te krijgen is hhoe isss da tt moge lijkk. Ze kijken me beide verbaasd en verward aan alsof ze niet weten dat ze op een school genaamd Zweinstijn les geven en in het boek staan wat te vinden is in de koninklijke bibliotheek. Dan schraapt Perkamentus zijn keel en zegt hij dat ik een erg bijzondere heks ben en dat hij graag zou willen dat ik naar zijn school zou komen, ik zoek de kamer af naar verborgen camera's dit moet wel een grap zijn dat kan bijna niet anders. De vrouw die zich voor doet als '' professor Anderling " ziet de argwaan in mijn gezicht en besluit daarom haar staf te pakken en mij de waarheid te laten zien.

Nadat Anderling die spreuk uitsprak liet het de waarheid zien over mij over dat ik een heks ben, ze gaf me een brief met informatie die ik blijkbaar nodig had. Perkamentus wende zich tot mij en vertelde me dat het ik na het weekend mocht beginnen op mijn nieuwe school en dat ik op deze fluit moest blazen voor hulp met de lijst die in de brief zat, hij gaf me een doodnormale fluit ik knikte als bedankje. Ik was helemaal vergeten over mijn ouders dus ik keek ze boos aan en siste naar ze dat ze dit nooit verborgen voor me hadden moeten houden, ze keken elkaar geschrokken aan. Perkamentus kwam er gelijk tussen toen ik verder wou gaan met schreeuwen, Florence je ouders wiste dit niet van jou ze komen beide wel uit een toverfamilie maar hebben zelf nooit kunnen toveren. Ik was gelijk stil na deze woorden en keek mijn ouder verontschuldigend aan de koning en koningin komen uit een toverfamilie het moet niet gekker worden. Ik heb nog 1 vraag zei ik snel ''ja" in welk schooljaar kom ik en hoe werkt dat? Je zou nu in je 4e jaar moeten zitten maar omdat je 4 jaar hebt gemist krijg je de eerste paar maanden privé les om uiteindelijk op hetzelfde niveau te zitten als je leeftijdsgenoten, ik knikte begrijpend en toen pas schoot me het te binnen. Ik mag dit zeker tegen niemand zeggen of niet he? Nee sorry prinses Florence dat mag niet antwoorde Perkamentus kalm onze wereld moet geheim blijven. Mijn ouders lieten Perkamentus en Anderling uit en gaven de bewakers een geruststellende blik ,ik verontschuldigde me nog 1 keer tegenover mijn ouders, en ging toen naar boven.

Daar lag een doosje en ik herkende de vorm meteen dat is de vorm van een apple telefoon ik pakte het doosje op en en keek er goed naar het was de nieuwste iphone de iphone 12. Ik had nog niet verteld dat mijn ouders erg rijk waren wat eigenlijk best logisch is als koning en koningin ik ga naar een dure privé school en heb altijd de nieuwste gadgets. Ik besloot dan ook gelijk weer naar beneden te gaan en mijn ouders te bedanken, ze lachte lief terug. Ik ging naar boven want ik wou de brief openen die professor Anderling aan mij had gegeven ik opende de brief en kwam meerder stukken prachtig perkament tegen 1 daarvan was de uitnodiging die iedereen elk jaar kreeg om naar Zweinstijn de mogen en de ander was een hele grote lijst met spullen die ik moest kopen voor het schooljaar. Ik las alles goed door en kwam tot de conclusie dat je niks in de winkels hier zou kunnen halen maar die fluit zou dan wel van pas komen. Ik liep nog 1 laatste keer naar beneden om mij ouders de brief met benodigdheden door te laten lezen ze gaven me gelijk een briefje van 500 euro ik bedankte ze beide en zei dat ik verstandig om mee zou gaan. Het besef kwam nu pas binnen dat ik al mijn vrienden nooit meer zou zien dus appte ik ze allemaal met het nieuws dat ik van school af ging en naar een privé school zou gaan in Engeland, iedereen was verdrietig om dit nieuws te horen en het nieuws stond zelfs in de schoolkrant. Ik wist dat ik gemist zou worden dat maakte het ook extra moeilijk om afscheid te nemen. Die avond ben ik nog langs gegaan bij mijn beste vrienden want hierna zal ik ze een heel jaar niet meer zien, ik zal ze moeten vergeten en zodra de tijd rijp is zullen ze mij ook vergeten. Het was zwaar van Emily afscheid nemen ze was m'n beste vriendin en na alles wat ze voor mij heeft gedaan moet ik haar nu achter laten, het viel ons beide zwaar maar we wisten dat het er geen andere mogelijkheid was. Als mijn ouders me van school af wilden halen dan waren ze daar niet uit te praten en Emily was wel zo slim om er dan ook niet tegen in te gaan.