De drie werelden

Hoofdstuk 29 Mijn plan

De Narniers zijn weg samen met Dobby ik weet dat het goed komt en dat ze het zullen halen ik weet het gewoon, maar ergens voel ik ook afschuw en jaloezie zij zijn weg en ik ben hier. Ze waren nog geen minuut weg maar mijn hoofd begint te malen ik heb een beter idee maar daarvoor moet ik contact maken met Harry hij zal dit moeten doen hij zal Voldemort moeten vermoorden niet ik. Het is een dom plan maar als het werkt zal het het waard zijn mijn dood zal het waard zijn als ik dood ga door het kasteel zelf zal mijn kracht zich uitspreken over zijn leerlingen en leeraren, ze zullen Voldemort kunnen verslaan. Het is een verschrikkelijk dom plan maar het moet werken, het is mijn enige keus.

Ik dacht dat ik snel naar boven zal worden gebracht dat we zweinstijn gingen aanvallen maar er verstreken uren en ik zat nog steeds in deze deprimerende kerker, de zenuwen beginnen in te slaan. I-Ik kan dit niet ik wil niet dood, maar ik stop mijn angst snel weg sterven voor de tovenaars wereld zou het mooiste doel zijn ze zullen zo de oorlog winnen ik weet het gewoon het is beter zo. De uren gingen voorbij en ik zat nog steeds in de deprimerende kerker ik hoorde geen enkel geluid van boven, het was muisstil alsof er niemand was te vinden in het grote landgoed. ''je kan ook tegen hem vechten je moet het niet opgeven dochter van Eva en Adam je moet vechten voor ze je vrienden voor je familie voor je school voor ieders lot jij zal het moeten doen'' het was DIE stem de oh zo vertrouwelijke stem die had gezegd dat ik mijn gevoelens wel uit mocht zetten ik had ze op een manier aangekregen ik weet niet hoe. Ik moet het toegeven het deed pijn mijn gevoelens weer aanzetten alsof ik elke emotie weer opnieuw beleefde de pijn de haat de liefde alles alles kwam terug, maar het is voor een groter doel dus ik vocht mezelf er door heen. M-maar ik weet niet of ik dat wel kan zeg ik in gedachte terug tegen de stem, ''dat kan je met vertrouwen hebben in je zelf iedereen geloofd in je Florence je vrienden je familie je volk de drie werelden ze vertrouwen allemaal op jou enkel op jou heb vertrouwen in je zelf''. Na die woorden stierf de stem weg en ik voelde de aanwezigheid uit mij trekken, de stem was echt weg helemaal weg en komt ook niet meer terug dat voel ik gewoon.

Wat de stem bedoeld had met alle drie de werelden vertrouwen in mij snap ik niet maar het zal wel iets figuurlijks zijn. Maar de stem had gelijk ik kon niet de makkelijke weg kiezen en gewoon dood gaan en iedereen aan zijn lot over laten dat kan en mag ik niet het zou te makkelijk zijn. Ik zal tegen hem vechten ook al is het laatste wat ik doe, ik zal zoals Susan het noemde het universum helen.

Ondertussen ver weg geschreven vanuit Hermelien

Perkamentus had gelijk de strijd was begonnen nog niet hevig maar het kwam eraan het duister kwam eraan, het gevecht zal snel beginnen en Florence zal haar rol als half half dochter moeten vervullen. Ik heb medelijden met Florence ze is maar een jaar ouder dan dat ik ben en ze heeft al zoveel door staan ik zou het niet hebben gekund ik bewonder haar daar echt voor ze is geweldig. De Originals kijken schichtig om hun heen ik kan zien dat ze niet op hun gemak zijn, niet voeden van mijn leerlingen snauwt Perkamentus. We worden naar boven gewenkt door Perkamentus maar dan verschijnt er een groepje mensen voor ons, Dobby schreeuwt Harry. Wie zijn dat vraag ik aan Dobby, deze mensen moest van Florence naar Perkamentus brengen ze zij dat het van levensbelang was dat het zou kunnen uitmaken wie de oorlog won. We krijgen allemaal grote ogen, h-hoe gaat het met haar vraag ik aarzelend. Ze is gebroken en ze heeft heel veel pijn maar ze is erg erg sterk ik bewonder haar fluistert Dobby. Dan ben je niet de eerste Dobby ik bewonder haar ook fluister ik iets harder terug, uh prinses zei dat ze alles alleen tegen Perkamentus moesten zeggen zegt Dobby.

Volgen jullie mij maar koningen en koninginnen zegt Perkamentus, w-wat fluister ik. Maar ik word vol genegeerd ze lopen weg hoorde jullie dat ook, al mijn vrienden knikken ja dat hoorde we zegt Ginny. Z-ze is gebroken fluistert George hij kijkt angstig, ja George dat is ze fluister ik terug.