De drie werelden

Hoofdstuk 37 Ik geef niet op

GESCHRVEN VANUIT FLORENCE:

En daar zit ik dan ik ben de hele nacht gemarteld door Voldemort ik kan niks meer maar opgeven ik denk er geen eens meer aan zijn ze gek, ik ben al zo ver gekomen ik geef nu echt niet zo maar op. En zo zit ik in de kerker in de armen van Lucy lig ik op de grond, ze blijft maar zeggen dat het haar spijt dat ik dit voor haar deed maar ik zou het zo nog honderd keer doen. Het spijt me zo erg Florence zegt Lucy dan weer met een piepende stem, Lucy het hoeft je niet te spijten ik deed dit ook voor Ginny en ik zou het voor iedereen hebben gedaan ik zal niemand ooit door die pijn laten gaan. Ik zag dat je het niet zou redden je bent ook pas vijftien he je hebt je best gedaan en je hield het een keer vol maar die ene keer had nooit mogen gebeuren. Dankjewel piept Lucy dan, echt geen dank Lucy ik ben blij dat het al beter met je gaat.

Ik val met een gerust hart in slaap ik heb de school gewaarschuwd voor het geval dat het bij George toch niet gelukt was, het had me veel energie gekost maar ze hadden het nodig ze moesten het van mij horen. Ze moesten het weten ik zal ze niet laten stikken ik zal er voor ze zijn ik zal ze redden ik zal mijn lot omarmen. Volgens Lucy horen daar ook krachten bij of iets wat mij extra sterk zal maken ofzo, ik denk er over na in mijn dromen wat voor iets zal het zijn wat mij sterker maakt.

Ik word wakker maar niet meer in de armen van Lucy, ik schrik ervan waar ben ik. Ik open mijn slaperige ogen, alles doet nog pijn van gisteren die marteling van gisternacht waren niet uit te houden. Ik wil het uit schreeuwen als ik Voldemort voor me zie staan ik kijk beter om me heen het is de stoel, de stoel die me altijd zal achter volgen. Zo zo Florence vandaag is je laatste dag vanavond zal ik je voor de ogen van je vrienden vermoorden en je krachten over nemen zegt hij met een grijns, nee nee nee hij gaat me echt vermoorden voor mijn kracht. Die gruwel het gaat niet gebeuren als hij mijn kracht heeft dan kunnen ze het nooit meer winnen, en ik kan het niet aan de gedachte dat ik dood ben vind ik niet zo erg ik vind het feit dat ik iedereen daar achterlaat honderd keer erger.

Ik vroeg je wat prinses zegt Voldemort, het woord prinses spuugt ie zo wat uit van afschuw. Nu kijkt hij me echt woedend aan, CRUCIO. Ik wil huilen het uitschreeuwen ik verkramp helemaal zodra de vloek mijn huid raakt, na een paar seconde me willen inhouden hou ik het niet meer ik schreeuw het uit van de pijn. Het voelt alsof ik van binnen uit verbrand alsof mijn bloed kookt en alles wat het aanraakt verbrand, ik begin zwarte vlekken voor mijn ogen te zien maar ik geef me niet zo makkelijk weg. Ik negeer de vlekken nooit ik zal nooit zo snel opgeven, dan geef ik nog en kreet van de pijn. Voldemort doet eindelijk zijn stok om laag de pijn ebt langzaam weg maar de schade blijft wat voor pijn zorgt. Ik vecht tegen de tranen die achter mijn ogen opzwellen, ik zal mijn zwakte niet aan hem laten zien hij kan het vergeten.

CRUCIO deze kwam onverwachts ik kon me niet voorbereiden op de pijn en de vloek raakte me op een ongelukkig punt mijn hart, nu worden de zwarte vlekken te groot de pijn is niet normaal meer ik schreeuw het uit. Alsof al mijn botten per stuk worden gebroken en dan in mijn hart worden geboord. Ik zie de duisternis al ik word er langzaam in leeg gezogen langzaam verlies ik mijn bewustzijn, ik vecht er nog tegen maar mijn lichaam kan niet meer vechten.

De stem ik voel hem de stem, het mag Florence laat het gaan laat de liefde voor deze wereld eruit met haat versla je deze man niet je verslaat hem met liefde vergeet het niet. En laat je nu maar wegzakken meisje je hebt genoeg gevochten geef je lichaam wat het nodig heeft. Hij heeft gelijk ik voel de stem weg gaan de laatste keer dat de stem verdween dacht ik dat ie nooit meer terug zou komen, maar zijn aanwezigheid was er altijd en hij heeft gelijk. Ik laat het laatste beetje kracht los en laat mezelf in het zwarte gat vallen, ik val en val en val. Er is niks alleen maar duisternis, ik ben helemaal alleen maar het is goed voor nu......