De drie werelden

Hoofdstuk 3 de weg is weg

Ik draag vanaf nu een groot geheim met me mee niemand mag weten dat ik koninklijke achtergrond heb, het kan mij en mijn familie in gevaar brengen. Ik zal het op z'n hoogst aan mijn beste vrienden mogen vertellen, maar ik heb zo'n idee dat het verborgen houden van mijn achtergrond onmogelijk zal zijn op zweinstijn. Voor het eerst sinds jaren hoef ik geen tiara te dragen, toen ik langs de kast liep waar ze lagen voelden het even alsof ik een ritueel over sloeg ofzo.

Het is zondag de laatste dag in mijn eigen huis vandaag zal ik erachter komen wat de fluit precies doet en ik ga al mijn spullen voor dit schooljaar halen. Ik zit op de bank helemaal klaar mijn ouders geven me een kus en zeggen dat alles goed komt. Ik geloof ze ik pak de fluit en blaas erop er komt geen geluid uit dus ik blaas nog een keer en nog geen 2 seconden later word er geklopt op onze voordeur, de bewakers doen open ik kijk mee via de camera zie een reuze gedaante staan.

Hallo ik ben Hagrid, hallo Hagrid ik ben Florence en Perkamentus heeft mij deze fluit gegeven voor als ik hulp nodig had met de benodigdheden vinden op mijn lijst. Aha nou dan ga ik jou daar me helpen, dat zou heel erg fijn zijn Hagrid. Doei mam doei pap, Hagrid waar kunnen we al deze spullen eigenlijk halen? Nou Florence die halen we natuurlijk op de weg is weg, de wat? De grootste winkelstraat in de toverwereld daar kunnen we alles op dat lijsie vinden, nou hou je vast we gaan verdwijnselen. Ik pakte gehoorzaam Hagrid zijn arm en mijn voeten werden zo van de aardbodem afgerukt en ik voelde een golf van misselijkheid op komen. Zo daar zijn we dan de ingang naar de toverwereld de lekke ketel zei Hagrid. We liepen naar binnen het was overweldigend zo veel mensen met punt hoeden en gewaden en mantels en al die rare blikken, ik leek totaal niet op hun ik had een net blauw pak aan met een hangende mouwen met een split erin. Maar we liepen zo de winkel door naar de achterdeur en Hagrid mompelde wat en tikte wat stenen aan.

Er verscheen een wereld een wereld waar ik me gelijk thuis voelde de toverwereld dit vulde een groot deel van de leegte op dat gene wat ik altijd miste. Hagrid liep stug door en de eerste winkel waar we naar binnen liepen heette Olivander ik keek Hagrid een beetje schuin aan want de winkel zag er oud maar toch zo levendig uit. AAHA ik had u al verwacht prins- uhhh Florence zei de man op de lader. Hij gaf me een stok en ik zwaaide ermee maar dat was niks de vaas brak meteen, dus hij gaf me
een andere stok en alles lichte op alsof de zon door de wolken heen brak mijn haar vloog omhoog en toen wist ik het dit was hem dit was de stok. Dat word dan 10 galjoenen Mevrouw en ik wens u er veel succes mee ik weet nu al dat u er grootse dingen mee kan bereiken. Ik keek Hagrid hopeloos aan ik had alleen maar dreuzelgeld dus was mijn stok een cadeau ik bedankte Meneer Olivander en Hagrid. We liepen door naar iets van een tovernaarsbank tenminste dat is wat Hagrid me vertelde we gingen naar binnen ik keek mijn ogen uit. En voor ik het wist had ik mijn briefje van 500 euro omgewisseld voor 500 galjoenen. We liepen de dierenwinkel in ik mocht als dat gewenst was een pad, kat of uil meenemen ik koos voor een kat die kun je aaien en ze zijn zo schattig. Ik koos de harigste kat uit die er was is de winkel en o wat vond ik m leuk. Van mijn ouders mocht ik nooit een huisdier we hadden de koninklijke paarden al en dat vonden ze genoeg, en ergens vond ik het niet zo erg ik was gek op mijn paard. Ik heb zelfs nog wat dressuur wedstrijden gereden maar open geven moment werd ik voor getrokken door het feit dat ik een prinses ben dus moest ik stoppen.

Ik zag Hagrid praatte met 3 kinderen rond mijn leeftijd dus ik liep naar ze toe en ik stelde me netjes voor, het waren Harry, Hermelien en Ron. Hagrid had me gevraagd of ik anders liever met hun alles ging halen dat hij me gewoon weer thuis af zou zetten, dat leek me best een leuk idee dus ik stemde in. Blijkbaar was die Harry 1 of andere beroemdheid want iedereen wou zijn handtekening, dus ik vroeg zo beleefd mogelijk waarom iedereen zijn handtekening wou. Hermelien en Ron keken me geschokt aan en zeide tegelijkertijd '' weet je dan echt niet wie hij is ?'' dus ik antwoorde nee geen idee met ophalende schouders. Nou het is een lang verhaal zei Hermelien dus dan moeten we even gaan zitten, ik stemde in ik had toch alles al wat ik moest hebben. Dus we gingen zitten aan een tafeltje op een terras en bestelde allemaal een pompoentaartje. Dussss zei Harry wie ben jij eigenlijk? Nou een hele goede vraag Harry ik weet niet of ik dat kan zeggen het enige wat ik zeker weet dat ik mag zeggen dat ik Florence heet en 15 jaar ben oohh ja en ik heb dreuzel ouders maar ze komen beide wel uit een toverfamilie. Oke zei Harry nou ik ben Harry Potter zegt die naam je iets? Nee sorry nog nooit van gehoord antwoorde ik Harry legde me alles uit dat hij nu in het derde jaar op zweinstijn zit en over hij die niet genoemd mag worden en hij vertelde ook alles wat ie wist over zijn ouders. Het eerste wat ik uit mijn mond kon krijgen na dit verhaal was '' wat heftig het spijt me van je verlies ''. Harry knikte begrijpend maar vroeg toen iets iets wat me aan het denken zetten, waarom meet je eigenlijk niet of je mag zeggen wie je bent. Daar moest ik even goed over na denken en toen antwoorde ik zonder erbij stil te staan '' mijn achternaam''. Ohhh hoorde ik ze alle 3 in koor zeggen.

Hey George hey Fred zei Ron. En het eerste wat ik uit 1 van de 2 jongens hun mond hoorde komen was '' sinds wanneer ga jij met knappe dames om zoals die daar'' en hij wenkte naar mij. Iedereen barste in lachen uit behalve ik en de jongen die het zei, Florence ik verontschuldig me voor die eikel van een George. Hallo George zei ik kalm maar gloeiende rode wangen iedereen was aan het lachen behalve George en ik onze ogen vonden elkaar en ik voelde iets, het was warm en een fijn gevoel. En het eerste wat George uit kon brengen was'' je bent schattig'' ik zag de smeltende blikken om me heen en voelde mezelf zo rood als een tomaat worden. Toen hoorde ik Fred lachend zeggen nou George je hebt er al 1 gevonden hoor gefeliciteerd maat

. George proesten het uit van het lachen en niemand begreep waarom George en Fred zo geheimzinnig deden over wat ze bedoelde. Voor ik het door had was het al 7 uur ik moest van mijn ouder voor 8 uur thuis zijn en ik moest nog naar het paleis zien te komen, ik zei dan ook gelijk dat ik terug moest naar mijn kasteel dus dat ik Hagrid moest gaan zoeken iedereen keek me geschokt aan toen ik opstond KASTEEL zei Fred uhhmm ja kasteel antwoorde ik zachtjes. En het eerste wat George zei was ik breng je wel thuis, ik bedankte hem voor het aanbod maar zei ik nee geen gemaar zei George ik breng je thuis. Uh oke maar ik moet naar de dreuzelwereld, oohhh joh geen probleem zei die al gauw hij pakte me vast en hij fluisterde in mijn oor dat ik moest denken aan mijn huis. En voor ik het wist voelde ik mijn benen van de aardbodem worden gerukt en dat misselijke gevoel was er weer, maar ik deed wat ik moest doen denken aan mijn huis en inderdaad ik stond voor mijn huis. George keek me met grote ogen en hij zei al snel is dit je huis? Ik knikte ja dit is mijn huis antwoorde ik al vlug. Hoeveel kamers heeft dat huis wel niet vroeg hij, uhm 41 kamers antwoorde ik. WAUW zei George, George zei ik ja antwoorde hij, bedankt voor me naar huis brengen. Geen probleem zei hij al gauw.