Yanıma gelip yaptığım yanlışı yüzüme vurmasıyla sinirlerim geriliyordu korkuyordum aynı zamanda.İçimdeki vaveylayı bastırıp abimi onayladım.Çünkü o hep onaylanmak isterdi , karşı gelmek cesaret isterdi biraz.
Merhaba ben Lavin iki abim var ve inanın...
Hepinize merhabaaa arkadaşalar.Bayadır bölüm yazamıyorum.Sınavlar olucak dendi olmuyacak dendi.O yüzden meşguldüm baya fizik beni yordu... Bu arada bölüm yazarken şarkı dinlemeyi seviyorum bu bölümü yazarken dinlediğim şarkıyı da bırakıyorum şöyle.Çok özel bir şarkıdır.
Bölüm şarkısı"son feci bisiklet~bikinisinde astronomi"
Sabaha gözlerimi açtığımda kendimi uzun bir süre sonra dinlenmiş hissettim.O güzel adamı düşünerek yatmış,gözlerimi onun yüzünü hayal ederek kapatmıştım.Yüzünü düşünmek inanılmaz bir huzur veriyordu insana.Bir yandan bende bıraktığı etkiye hayret ediyor ,diğer yandan dehşete düşüyordum. Evde sessizlik hakimdi anlaşılan ilk ben uyanmıştım.Doğal mı bu durum?Biraz eğlenmeye karar vererek ilk Yankı abimi uyandırmaya karar vererek aşağı indim ve bir bardak su doldurdum.Aynısını Gece abime yapsam ne tepki verirdi bilmiyorum ama denemeye değerdi.Yankı abimin odasında sessiz adımlar ile ilerleyip üstüne bir bardak suyu boca etmem ve "GÜNAYDIIN" diye şakımam ile abim yataktan düşmüş dehşet içinde bana bakıyordu.Ah kıyamam ama. "Sen napıyorsun Lavin" yüzüme tatlı olduğunu düşündüğüm ama asla olmayan gülümsememi yerleştirip. " Seni uyandırdım işte abiciğim" Abimin intikam ateşi ile tutuşan çehresini incelediğimde ordan uzaklaşmam gerektiğini anladım. "Gel buraya!seni küçük sıçan" hey sıçan mı? Abim beni yere çekmiş deli gibi gıdıklıyordu.Kahkahalarım tüm evi doldururken abimin neşeyle parlayan yüzüne bir öpücük kondurdum. "Şimdi sıraaa Gece abimde" demem ile abimin sen sabah sabah yürek yedin heralde bakışlarını görmezden gelerek odasından çıktım.Gece abimin o kadar sese uyanmaması çok yorgun olduğunu gösteriyordu ve ben cidden yürek yemiştim galiba.Ama yinede büyük bir istikrar ile planımı uyguladım.Plan da ne plan!Abimin üstüne bir bardak suyu boca edip azar yemek. Sessiz adımlar ile odaya girdim ve Yankı abime yaptığım şeyin aynısını yaptım.Tabi Gece abim Yankı abim gibi pek sakin kalamadı. "Lavin kızım delirdin mi sen? Silkelememi mi istiyorsun seni abim? Seni bir silkeyim gel buraya" demesi ve üstüme atlaması ile ne olduğunu kavrayamadan kendimi abimin beni sarkıtması ile tepetaklak bir şekilde buldum. "Abi napıyorsun yaa?Bıraksana beni korkuyoruum" diye çığlık atmam ile abim beni saldı. "Az yavaş çemkir be" Gözlerimi devirerek odadan çıktım."Oyarım o gözlerini" nidalarını duymazdan gelerek tabiki.
Abimin yanağına bir buse kondurarak arabadan indim.Heyecanlıydım.Onu görecektim çünkü.Çocuğun sadece yakışıklılığından etkilenmediğimi,beni asıl etkileyenin bakışlarındaki derinlik olduğunu kavramam uzun sürmemişti.Oysa ismini bile bilmiyordum.
Sınıfa girdiğimde bizimkilerin daha gelmediğini gördüm.Ama o ve arkadaşı sırasındaydı.Başını sıraya koymuş çatık kaşları ile gözlerini kapatmıştı.O an oraya gidip çatık kaşlarını düzeltmek istedim.Bu çocuğu uykusunda bile ne bu kadar rahatsız ediyordu?
Bütün gün gözlerimi ondan alamamış ve bunu da Alya tabiki fark etmişti. "Söylesen Lavin sen bu çocuktan hoşlandın mı?" demesi ile kendime geldim ve doğruları söyleyerek "Evet galiba biraz.Bakışlarındaki derinlik ve gözleri beni çok etkiliyor." Alya'nın neşe ile parlayan gözleri bu duruma sevindiğini belli ediyordu.Alya ile biraz daha lafladıktan sonra zil çalınca çantalarımızı da alıp sınıftan çıktık.Önüme bakmadan Alya'ya veda ederken bir bedene toslamam ile durdum.Başımı kaldırdığımda çimen yeşili gözler ile karşılaşmayı beklemiyordum."Hey iyimisin?" demesi ile kendime gelip "iyiyim"demek ile yetindim. "O günden sonra konuşma fırsatımız olmadı.Ben Akay" el uzatması ile donmuş bir şekilde eline baktıktan sonra kendime gelerek "Ha evet.Ben ,ben de Lavin" diyerek elini sıktım. Tanıdık bir korna sesi ile irkilip başımı çevirmem ile abimin arabasını gördüm. "Neyse şey abim geldi.Sonra görüşürüz"diyerek ordan uzaklaşmaya başladım ama arkamdan belli belirsiz "sana gitme diyemem ama gitme Lavinia"diye mırıldandığını duydum.Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyor,şafaklarım terliyordu.Akay...İsmi bile etkileyiciydi. Parlak ay...Bakışlarındaki karanlık ifadeyi her zaman yakalıyordum anlaşılan ismi parlak ay olsa bile bu çocuğun dünyası yeterince karanlıktı.Ama belki ben dünyasına ışık saçabilir, parlatabilirdim.Kim bilir?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın🤍 Şuraya Akay'ı bırakıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
