LAVİN

6. Bölüm

Herkese selamlaar!Nasılsınız güzel okurlarım? Sizi çok seviyorum.O zaman gelin bölüme başlayalım...
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Tam 1 hafta geçmişti üstünden...Hala etkisinden çıkamamıştım o bakışların.Kafamda sürekli dönüp duruyor başka bir şeye odaklanamıyordum.Bu adam napmıştı bana böyle? Peki tutsaklığından gerçekten kurtulmak istiyor muydum o bakışların? Kafamdaki hastalıklı düşünceleri kovup okul için üstümü giyinmeye başladım.Bütün hafta tüm okulun konuştuğu grup gelememişti bir türlü.Uzun süren gelişleri merakları daha çok arttırıyordu.Artık gelseler iyi olurdu.Yavaş ve durgun adımlarla aşağı inmeye başladım.Gece abim bütün hafta ki durgunluğumu fark etmiş ama ses etmemişti.Yankı abimin sürekli sorduğu soruları ise geçiştiriyordum.Ne diyebilirdim ki? Sahilde gördüğüm çocuğun bakışlarına tutuldum abi mi diyecektim? İşte o zaman olacakları ne siz sorun ne ben söyleyeyim...

Sessiz bir kahvaltıdan sonra Gece abim ile arabaya geçtik.Ama abimin bir süre sonra arabayı kenara çekmesi işe şaşırdım.

"Noldu abi?Bir sorun mu var?"

Direksiyonu tutan parmak boğumları bembeyaz olmuş,yeşil irisleri olabileceği en sert şekilde bakıyordu.

"Evet var abim.Bir  haftadır ne yaşıyorsun bilmiyorum ama ben bu durgunluğu bilirim Lavin.Söylesene ne oldu? Söylesene abim!"

Bağırması ile kalbim korkudan hızlı hızlı atıyor, ecel terleri döküyor, kendimi olduğunca belli etmemeye çalışıyordum.

"Nolcak abi ya. Sınav haftam yaklaşıyor işte."

Oldukça usta bir oyuncu olsam da yalan söyleyince büyüyen göz bebeklerim ve bunu belli etmemek için kaçan bakışlarım yeterince dikkatli bir abiyi bu yalana inandırmamıştı.

"Bana bak Lavin eğer bu işin altından sinirleneceğim,tepemin tasını arttırıcak bir şey çıkarsa işte orasını sen düşün."

Demesiyle konuşmanın burda sona erdiğini anlamıştım.Abiminiz bu kadar dikkatli ise yaşamınızın çok zor bir hale gelebiliyordu.O yüzden bir an önce geçerli yalanlar bulmalı,kendimi ele vermemeliydim

Gergin bir araba yolculuğundan sonra nihayet okula varmamız ile rahat bir nefes alarak arabadan indim.Sınıfa her zaman ki yerime geçerken bizimkilere günaydın demeyi de ihmal etmedim.

"Duydun mu Lavin? Şu yeni çete geliyormuş bugün"

Bakışlarından bu duruma ne kadar heyecanlı olduğunu anladığım Alya'ya göz devirerek bezgin bir şekilde

"Ay aman gelsinlerde kurtulalım bir.Bu neymiş canım? Görende Cumhurbaşkanı falan gelecek sanır"

Bana hak veren Miraç ve Kerem'e yumruk çakarak karşılık verdim.Alya bize göz devirerek önüne döndü.Ve sınıfa gelen hoca ile en sevdiğim derslerden biri olan kimyaya başladık.Bir süre sonra kapının çalması ile müdürün sınıfa girmesi bir oldu.
"Kusura bakmayın Mustafa hocam.Bunlar okulumuza gelen yeni arkadaşlarımız."

Herkesin başı şaşkınlıkla yeni gelenlere çevrilirken bakışlarımı kaldırmam ile 1 hafta boyunca esiri olduğum çimen yeşili gözler ile karşılaştım.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızlanırken şaşkınlığımda yüzüme yansımıştı.Bunun ney işi vardı burda?Beni tanıyan ve bir şey anlayamadığım bakışları ile derin bir şekilde o da bana bakıyordu.Herkesin ilgi odağı oldukları belliydi.Daha fazla dayanamayarak  gözlerimi yanındaki çocuğa çevirdim.Mavi irisleri alayla parlayan bu çocuğun bakışlarından küstah ve züppe bir tip olduğu belli oluyordu .4 kişi gelecek olan bu grup için  diğerlerinin bu ikisinden ayrı sınıflarda olması üzücü olmuş olmalıydı ama pek böyle şeyleri takacak insanlara benzemiyorlardı.

Derin bakışlarını sırtımda hissettiğim çimen yeşili gözlerin sahibine bakmamak için tüm irademi kullanıyordum.Kaderin yaptığı bu amansız oyun beni cidden hazırlıklısız yakalamıştı.Bütün hafta o bakışları düşünerek bile eridiğim bu adamın bu kadar yakınımda olması benim için iyi bir durum muydu? Hiç sanmıyorum...

Hiç bir şekilde odaklanamadığım bir dersten sonra seri adımlar ile Alya'yı koluma takarak aşağı inmeye başladım.Ve  sahilde tanıştığım o çocuğu anlattım.Alya bu tesadüfe çok şaşırmıştı.Bana göre ise kaderin ufak bir cilvesiydi.Kantinde bana selam veren Emre'ye karşı hiçbir şey hissetmeyen kalbime şaşkınlıkla baktım.Hafızama kazınan o bakışlar Emre'yi hiçbir şekilde aklıma getirmiyordu.Şu sıralar çok mu şıpsevdiydim ben?Kendime gelmem lazım o bakışları artık kafamdan silmeli,abimin gayet açık bir dille dile getirdiği uyarısını dikkate almalıydım.Yoksa yanan hep ben oluyordum...

Okulun son saatlerinde eve gitmeyi hiç istememem doğal mıydı? Bakmaya  doyamadığım o çocuk... İsmini bile bilmiyordum...Ama çimen yeşili gözlerinde kaybolmuş ve beni bulmasını istiyordum...

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Eveeet umarım bölümü beğenirsiniz.Şu sıralar bölümlerim kısa ama ilerledikçe uzuyacağını düşünüyorum umarım beğenirsiniz.

Gece ile Lavin bölümlerini seviyor musunuz?

Yankı ile daha çok bölüm gelsin diyenler?

Peki bu çimen yeşili gözler kızımızın kalbini çalabilecek mi?Yoksa çoktan çaldı mı?

Sizce sonu nasıldı?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın... ♡