Killing You Softly (ANATHEMA SERIES O1) Under_Revisions_V1.1_(On-going)

Chapter 9

CHAPTER NINE: NIGHTMARE

Takbo!

Takbo pa Meii!

Nasa Mahabang pasilyo ako, Tumatakbo at Umiiyak.

Kanina pa ako walang tigil sa kakatakbo pero parang hindi ako nakakausad.

"Mjeiiarah Bilisan mo! Wag kang Magpapahuli sakanila!"

"Iligtas mo ang sarili mo,Mangako ka!''

Wala akong ibang Nagawa kundi ang Umiyak.

Wala akong Laban dahil Hindi ko kaya

Dahil mahina ako!

""Mjeiiarah listen... Lakasan mo ang Loob mo...Mag pakalayo layo ka sa lugar na to..sa Pamilya mo...Hindi kana pwedeng bumalik sa Pamilya mo dahil ibabalik ka rin nila Kay Rastogi... Meii please... Isipin mo ang sarili mo ngayon... Kahit ngayon lang..."

Tanging ang pag Hikbi lang ang Nagagawa ko.

Ang Tanga ko!

Hi do ako marunong luamaban!

"Mjeiiarah."

Isang Malalim na Bose's ang tumawag saakin mula sa Dilim.

Pinunas ko ang mga luha sa Mata ko,

"Come here... Let's go home..."

"'W-Wag po.M-Maawa....Maawa po kayo saakin...P-Pakiusap."

Bigla silang tumawa nang parang demonyo.

Unti-unting Nagkaroon nang kaunting Liwanag sa espasyo kung saan ay naroon kame dahil sa konting liwanag nang Buwan.

At mula saaking kinauupuan,

Kitang kita ko sila.

Ang lalakeng nag tangka sa Buhay ko noon

Ay Hindi ko aakalaing Sya rin ang tatapos saakin Ngayon.

Pakiramdam ko,Ito na ang katapusan ko.

Habang tumatagal palakas nang palakas ang Bose's nila.

Masakit pakinggan Ang mga Boses at tawa nila

Nakakatakot at nakakapanindig balahibo.

Sa tingin ko ay mga Nasa Sampo o lampas pa Ang mga bilang nila.

Untiunting nilamon ng dilim ang lugar kung Nasaan ako at wala akong ibang narinig kung Hindi ang mga Halakhak nilang Alam kong may masamang binabalak.

Sobrang dilim nang Paligid

Wala ba Ang liwanag ng buwan.

Wala na akong makita.

*Kriiiiiiiinnnnggggg*

At sa ikailan' pagkakataon,muling Nag liwanag ang Paningin ko

Hindi masyadong Malinaw ang mga nakikita ko pero sa huli ay untiunting rumerehistro  sa Utak ko ang mga nakikita ko.

*kriiiiiiiiiiiiiiinnnngggg*

Iginala ko ang Paningin ko at Alam kong Nasa Imperials Mansion ako.

*kriiinnnngggg*

Its a Nightmare.

A nightmare of my bitter past.

Nalipat ang paningin ko sa Cellphone kong kanina pa pala nag riring.Mabilis pa sa alas kwatro kong dinampot iyon upang sagutin ang tawag Pero  nag end call na.