Killing You Softly (ANATHEMA SERIES O1) Under_Revisions_V1.1_(On-going)

Chapter 21

CHAPTER TWENTY ONE: THE LOST PIECE REVENGE

Dedicated to:@mamiimaeey

Caileigh's PoV

Hindi naging maayos ang Tulog ko kagabi dahil sa nangyare.  Kung sinong h*na*upak ba  naman kase ang May pakana nun. Malaman-laman ko lang talaga kung Sino may kagagawan n'un ay naku! Pilik mata niya lang talaga ang hindi tatamaan sa gagawin ko sakanya! Tandaan niya lang talaga, bwisit siya!

Muntikan na kong Mawalan  nang Ina dahil sa gimik niyang bwisit sya!  Inatake si Mama sa Puso dahil sa nangyare kahapon! Kung nagkataon talaga na may nangyare ng masama kay Mama talagang hahagilapin ko siya kahit saang lupalop pa siya magtago!

Mabuti na lang at dumating si Olive at dinamayan ako, dahil Hindi ko na rin alam ang gagawin ko. Pakiramdam ko ay katapusan na namin, pakiramdam ko ay ano nang oras ay katapusan na namin.

Hinatid namin si Mama sa hospital at buti na lang dahil minor lang ang nangyare! Jusme! Halos abutin ako ng Tatlong oras kakahanap kung may mga naligaw bang camera dahil baka prank lang 'yun pero wala eh! Sigurado akong May sapak sa utak 'yung nakaisip nun!

Talagang nag-aksaya pa sila ng oras para lang takutin kami. Tang'na, sa panahon ngayon nagagawa pa nila 'yung gano'n? May oras pa sila para run?

Psh, for sure Hindi na naman kayo makasabay sa mga pinuputak ko kase Hindi nyo Alam diba?

Ngayon hayaan ninyong sabihin ko sa inyo kung Anong klaseng regalo 'yung nandito sa amin kahapon!

Tatlong mamahaling mga kabaong?

Yes as In KA-BA-ONG!

Bwisit! May mga gamit pang pangburol at may litrato naming tatlo! Saamin naka pangalan 'yung mga bwisit na kabaong na yun! Akala tuloy ng mga nakakita sabay-sabay kaming nadeadmats! Hutang Ines! Mabuti na lang dahil Alam Nila Aling Adha na nasa Loob lang ng bahay kami nila Mama, kaya kung makasigaw Sila kahapon ay talagang kakaba-kaba!

Tinanong pa namin kung kanino ba dapat talaga 'yun ipadala pero saamin daw talaga naka pangalan! At halata namin dahil sa mga litratong animoy pang burol! 

At Eto pa! Bwisittt Nanggigigil talaga ako!  Alam nyo kung Anong laman nung mga lintik na yun!?? ––HAAA?!! SAGOT!!!

Tss! Mga naglalakihang Ahas! Bwisit!

Ngayon, sabihin ninyo! Sinong hindi mawawala sa katinuan kapag ganu'n ang nangyare sainyo?! Hanggang ngayon ay ramdam na ramdam ko pa rin ang takot at kabang naramdaman ko kahapon. First time na nangyare saamin 'yun ang inaamin kong hanggang ngayon ay natatakot ako, hindi lang para sa sarili ko kundi para sa pamilya ko. Nagsisimula pa lang akong pasayahin sila mama, kaya Hindi pwedeng ganito lang ako. Kelangan kong tatagan ang loob ko at kelangan kong lumaban.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko saka ko sinubo ang isang buong tinapay sa bibig ko para pigilan ang nagbabadyang luha sa Mata ko. Ramdam ko ang panginginit ng magkabilang Mata ko at ramdam ko ang pananakit ng lalamunan ko, kung dala ba Ito ng pagpipigil ng luha ay Hindi ko alam.

Paulit-ulit na nagre-reflect sa isip ko ang itsura ni mama, kung paanong siyang mawalan ng Malay at kung paanong manikip ang dibdib ni papa. Parang sirang plaka sa pandinig ko ang iyakan, sigawan at mga palahaw na narinig ko kahapon.

Hindi ko alam kung may galit ba saamin ang mah kagagawan n'un o ano, kase kung sadyamg prabk lang 'to, promise! Hindi nakakatuwa. It's not funny and it's not entertaining... This bukshits are killing me softly.