[Zawgyi]
ေသြးျမင္ၿပီး ေမ့သြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို သယ္ရတာ အသက္ထြက္မတတ္ပဲ။ လူကသာ ပိန္သလို႐ွိတာ ေလးလိုက္တာမ်ား ေက်ာက္တံုးသယ္ေနရသလိုပဲ။
တကယ္ပါပဲ ဒီဝမ္ရိေပၚကို ခ်စ္မိမွပဲ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ဒုကၡ.....။
လြယ္အိတ္တစ္လံုးကို သိုင္းလြယ္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္လံုးကိုက လည္ပင္းမွာခ်ိတ္ထားရင္း ဝမ္ရိေပၚကို ကုန္းပိုးထားရတဲ့ သူ႔ကို တျခားသူေတြက ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
ေဆးခန္းတစ္ခုေရာက္တာႏွင့္ ရိေပၚကို ကုတင္ေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း အေမာေျဖရေသးသည္။ လူက နဂိုကမွ ပိန္ပါတယ္ဆို ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုလည္း မႏိုင္မနင္းသယ္လာရေသးတာမို႔ လ်ွာထြက္မတတ္ ေမာေနၿပီ။
ဆရာဝန္က ရိေပၚကို စမ္းသပ္ေနရင္း သူ႔ဘက္ လွည့္ေမးလာသည္။
"သူကဘာျဖစ္လာတာလဲေက်ာင္းသား"
"ဟို..ကြၽန္ေတာ္႐ိုက္လိုက္မိတာဆရာ"
"ေဟ"
"ဒီလိုပါ..ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုသရဲထင္ၿပီးတံျမက္စည္းနဲ႔ေဆာ္လိုက္တာႏွာေခါင္းေသြးယိုသြားတယ္..အဲ့တာကိုသူကေသြးျမင္ၿပီးအခုလိုေမ့သြားတာပဲဆရာ"
"ေအာ္ဒါဆိုသူကေသြးေၾကာက္တတ္တာပဲ"
"ဟုတ္မယ္ဆရာ"
"အခုဆရာသူ႔ကိုေဆးထည့္ေပးထားတယ္..ဘာမွစိုးရိမ္စရာမ႐ွိပါဘူး"
"ဟုတ္"
ေဆးဖိုးလည္း ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးထဲက ႐ွင္းေပးလိုက္ရသည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ crushႀကီး။
ေဘးကထိုင္ေစာင့္ေပးေနရင္း ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရဲ႕ မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိတယ္။ တစ္သက္လံုး ထိုင္ၾကည့္ေနရင္ေတာင္ မၿငီးေငြ႔သြားမဲ့ မ်က္ႏွာေလး။
ေငးလို႔ေကာင္းေနတုန္း မ်က္ေတာင္ေလးေတြ လႈပ္လာတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္ ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ျပန္မတ္လိုက္သည္။ သတိရရင္လည္း ျမန္ျမန္ထပါေတာ့ ကြာ။