[Zawgyi]
မိန္ယြဲ႔ေမႊလိုက္တဲ့ မုန္တိုင္းရဲ႕ တိုက္ခတ္မႈက ျပင္းထန္သည္။ အခုေတာ့ သူဟာ ရိေပၚနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္ရတဲ့ အျပင္ ေက်ာင္းပါတစ္ႏွစ္နားလိုက္ရတဲ့အထိပဲ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘာလို႔မ်ား ဒီေလာက္ထိ ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ေနၾကတာလဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တာက ဘာေတြမ်ား မွားယြင္းေနခဲ့လို႔လဲ။ အတၱႀကီးမားခ်က္ေတြက ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။
အခုဆို မားေရာပါးေရာက သူ႔ကို စကားမေျပာၾကေတာ့။ ပါးက ေျပာခ်င္ေပမဲ့ ၾကည့္ရတာ မားက အၾကပ္ကိုင္ထားပံုရသည္။ အခုသူ႔ဘဝက အက်ယ္ခ်ဴ ပ္က်ေနရသလိုပဲ၊ အခန္းအျပင္လည္းထြက္ခြင့္မ႐ွိပဲ ဖုန္းလည္း အသိမ္းခံထားရျပန္ေသးသည္။ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား သူ႔ဘဝကို ခ်ဴ ပ္ကိုင္ၾကဦးမွာလဲ။
"မားတံခါးဖြင့္ေပးပါ..မားကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္ရိေပၚနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ"
"ပါးကူညီေပးပါ..ပါးေရ"
အခန္းတံခါးကို တဒုန္းဒုန္းထုကာ ေတာင္းဆိုေနေသာ သူ႔ကို တစ္ေယာက္မွ အဖက္မလုပ္ၾက။
"မားေရ..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ရိေပၚနဲ႔မွပဲ သူလည္း မ်က္ရည္လြယ္ခဲ့ဖူးပါၿပီ။ အခန္းတံခါးကို ကန္ေက်ာက္ထုႏွက္ရင္း မ်က္ရည္တို႔က အတိုင္းမသိ က်ဆင္းေနသည္။
"ေတာ္ေတာ့ေ႐ွာင္းက်န္႔...မင္းဆက္ေအာ္ေနရင္ငါဘာလုပ္မိမလဲမသိဘူး"
"လုပ္ပါမားႀကိဳက္တာလုပ္ပါ..ရိေပၚနဲ႔ေတြ႔ခြင့္ေလးပဲေပးပါ"
အခန္းေ႐ွ႕က မားရဲ႕အသံကိုမၾကားရေတာ့ သူစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။ ငါမင္းကို အရမ္းေတြ႔ခ်င္လိုက္တာ ရိေပၚရယ္။
"သား..အားက်န္႔"
"ပါး..ပါးလား"
"ဟုတ္တယ္သား"