[Zawgyi]
ဒီေန႔က ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ခ်ံဴ ခ်င္းျပန္ရမည့္ေန႔၊ အင္း တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး ေဘးမွာ ဝမ္ရိေပၚလည္းပါလာသည္။ အရင္လို ထပ္ၿပီး မေဝးခ်င္ေတာ့တာမို႔ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သူတို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ငါ႐ွိတယ္"
ေအာ္ သူကပဲ ေျပာရတယ္႐ွိေသး။ အခုေၾကာက္ေနရမွာက သူမဟုတ္ဘူးလား။ အခန္႔မသင့္လို႔ မားက ပိုးစိုးပက္စက္ေျပာရင္ေတာင္ သူကခံရမွာကို သူမ်ားကို ျပန္ၿပီးအားေပးေနေသးတဲ့ ဝမ္ရိေပၚက ႐ူးေနတာလား။
"ေၾကာက္စရာလား...ေၾကာက္ေနရမွာကမင္း"
"ငါလား..ငါကမေၾကာက္ပါဘူးငါ့ဘဝမွာအေၾကာက္ဆံုးက မင္းနဲ႔ေဝးရမွာပဲေ႐ွာင္းက်န္႔..က်န္တာငါဘာမွမေၾကာက္ဘူး"
"မင္းပဲအေျပာေကာင္း"
"အဲ့လိုအေျပာေကာင္းတဲ့ကိုယ့္ကို ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္းက်န့္႔ကေလးက မခ်စ္ဘူးလားေျပာ"
"ေဘာကိုေ႐ွာင္ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေလးလား...ဝမ္ရိေပၚမင္းလာခဲ့"
ကားေပၚမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ၿပီး စကားမ်ားေနေသာ သူတို႔ကို အကုန္လံုးက ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနတာလည္း သူတို႔မသိၾကေသး။
"ဟို..ဒီကအစ္ကိုတို႔"
ေနာက္ခံုဘက္က စကားလွမ္းေျပာသံၾကားလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ မခ်ိဴ မခ်ဥ္မ်က္ႏွာႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
"ဗ်ာ"
"အစ္ကိုတို႔တိတ္တိတ္ေလးေနေပးလို႔ရမလားဗ်...ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွအိပ္လို႔မရေတာ့လို႔ပါ"
"အာ..ဟုတ္ကဲ့ဟုတ္ကဲ့"
ေနာက္ကေကာင္ေလး သူ႔ေနရာသူျပန္ထိုင္သြားမွ အခ်င္းခ်င္းႀကိတ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ရသည္။
"အဲ့တာမင္းဟီလာထေနလို႔အေျပာခံရတာဝမ္ရိေပၚ..ငါ႐ွက္လိုက္တာ"