The Quinn-Jarley

A

Batman bana aklındaki her şeyi sorabiliyorken ben de bu konuda kendimden taviz vermeyecektim. Onların bana karşı bir komplo kurmadıklarından da ayrıca emin olmam gerekiyordu. Buna hakkım olduğunu düşünerek şüpheyle kıstığım gözlerimi Batman'in üzerine diktim.

"Joker'i yakaladığın halde neden Amanda'ya teslim etmiyorsun?"

Sorduğum soruyu hem bekliyor, hem de beklemiyor gibiydi. Mimikleri böyle düşünmeme sebep olmuştu. Yinede geri adım atmayı düşünmeden ondan gelecek cevabı bekledim sabırla. Batman benim de aptal olmadığımı bilmeliydi. En az onun kadar zekiydim... Ben sadece aşka düşmüştüm, gözüm kör olmuştu ve bu artık geçti.

"Çünkü bu devlete olan bağlılığımı zedeler. Senin geçmişini ve yaptıklarının sebebini herkes biliyor."

Söylediklerini akıl süzgeçinden geçirirken benim aklıma yatmayan bir kısmı da olmamıştı. Joker'i başta devletin istediği bir gerçekti ve Amanda Waller'ın da devletten bağımsız olarak çalıştığını tahmin etmek çok güç değildi benim için. Eğer devletle bir olarak çalışmış olsa bizi yerin altına hapsetmek yerine çok daha açık yerlerde tutmayı tercih edebilirdi. Sözü henüz bitmemiş olan Batman devam etti.

"Herkes sana o kadar da öfkeli değil. Çünkü aşık olduğun için yaptığını biliyorlar. Senin kurban gördüklerin de seni kurban görüyorlar, Harley. Joker'in iki tatlı sözü ve tonla yalanına kanıp zihin kontrolüne uğramış gibi saplantılı bir aşk yüzünden dediği her şeyi yapan bir kurbansın onların gözünde. Sadece halkın değil, devlet başkanlarının bile gözünde öylesin. Tam olarak bu yüzden seni Amanda'ya verebilirken Joker'i ona veremem. Devlet seni göz ardı edebilir, Joker'i ise edemez. Bunu yapacak kişi bir başkası olmak zorunda."

Sözleri iblislerimi kışkırtmıştı. Kontrolü ele alıp onun üzerine atlamam ve yüzünü yumruklamam için üzerimde güçlü baskı yapıyorlardı. Yapmayacaktım... benim açımdan haklı olduğu yerler vardı. Üstelik böyle olmasının sebebi de bendim, Batman değildi. Joker'e kanmak benim suçumdu, daha doğrusu Harleen'in. O kız ölmüş olduğuna göre kimseden bunun intikamını alamazdım ama Joker'den alabilirdim. Bu yüzden iblislerime yenik düşmedim.

"Sen bunu kimse teklif etmeden kendin istedin, yapabileceğini söyledin. Bu da senin şansın..."

Sözlerinin sonuna geldiğini anlayınca başımı salladım anladığımı belli etmek için. İblislerimin bana kızdığını duyabiliyordum... tepkilerini hemen göstermişlerdi bile. Yinede yaptığımın doğru olduğuna emindim. Düşünmeden hareket etmediğim için kızıyorlardı bana. Oysa benim bundan sonra hayat boyu yapacağım şey buydu, daima düşünmek.

"Bu arada... bir kutu dondurmanı mideme indirdim. Bilmek istersen diye söylüyorum..."

Bu küçük bilgilendirmeyi yapıp bana kalabileceğimi söylemiş olduğu odaya doğru adımlamak üzere hareketlenmiştim ama onun yanından geçip gitmeden biraz önce hafifçe tebessüm ettiğini de gözden kaçırmamıştım. Normalde Batman hep çok ciddi olan birisiydi ancak bu küçük tebessüm bile onun bu ciddilik kalıbını yıktığımı hissettirdi bana. Belki de Joker'in yapamadığı şeylerden birini ben yapacaktım? Batman'i güldürmeyi, kahkahalara boğmayı ben başaracaktım.

.

.

.