Τα Πουλιά Δεν Κελαηδούν Την Νύχτα

Ριπές

"Όχι. Όχι, όχι δεν είναι αλήθεια, κάτι λάθος έγινε. Πες μου οτί δεν είσαι σίγουρη σε παρακαλώ." Είπε ο Χρήστος. 

"Μαλακίες θα μου έλεγαν;" Του είπα κρατώντας το κινητό μου στο χέρι ακόμα. 

"Τι εννοείς είναι νεκρός;" Είπε ο Λουκάς.

"Είναι νεκρός. Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο."

"Γιατί να πας εσύ στο νοσοκομείο; Ιατροδικαστής είσαι;" 

"Πρέπει να πάω για να δώσω αναφορά στον ιατροδικαστή. Δεν-"

"Τι εννοείς," Είπε η Κατρίνα πέρνωντας μια βαθιά ανάσα, "ο Ιορδάνης είναι νεκρός;"

"Πόσες γαμημένες φορές θέλετε να σας το πω;! Ότι σας είπα μόλις. Με πήραν τηλέφωνο, μου είπαν έλα να δώσεις το ιστορικό του στον ιατροδικαστή, γιατί μόλις πέθανε. Δεν εξηγώ τίποτα άλλο." 

"Απλό. Καίμε τα πάντα." Είπε ο Γιώργος και σηκώθηκε.

"Όπως ακούσατε." Είπε ο Χρήστος.

Πολλά άτομα πήγαν στις ταράτσες, άλλοι τόσοι φυλάγαν τη περίγυρο της περιοχής. Άτομα με μολότοφ, ρόπαλα, λοστούς και μερικοί κρατάγαν ακόμα και τσεκούρια και σουγιάδες. Φοβήθηκα για το κάθε ενδεχόμενο της νύχτας που ξεκινούσε. Έχασα τη Κατρίνα και τον Μπίλυ και ο Χρήστος έβαζε γάντια και την κουκούλα του και μετρούσε τις μολότοφ στη τσάντα του.

Γονάτισα και τον αγκάλιασα. Με αγκάλιασε και αυτός και μείναμε έτσι για λίγη ώρα.

"Πρέπει να φύγουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για θρήνο τώρα." Είπα και τον σήκωσα από το χέρι. Φόρεσε τη τσάντα στη πλάτη του και τον αγκάλιασα, ξανά. Με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που πονούσαν τα πλευρά μου μα κατάλαβα πως εκείνη τη στιγμή το χρειάζονταν.

Πως; Πώς πέθανε; Ήταν σε πολύ σταθερή κατάσταση. Τα όργανά του δεν είχαν προχωρήσει σε καμία μόλυνση από την καύση πρωτεϊνών από την πείνα. Δεν έβγαζε καθόλου νόημα.

Κατεβήκαμε στη λεωφόρο και το τοπίο με αναστάτωσε. Εκατοντάδες άτομα έτρεχαν πάνω κάτω πετώντας μολότοφ και μετά περνώντας άλλες, και ξανά. Στις αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκε ένα κομμάτι της πορείας και πρώτος ο Γιόχαν, το αγόρι του Λουκά, που το έσπρωξε με την ασπίδα. Τον χτύπησε άτσαλα με τη σημαία και χώθηκαν αμέσως συνάδελφοι του και σύντροφοι μας. Ήξερα πως έπρεπε να χωθώ αμέσως στη δράση. Δεν μπορούσα να μείνω άπραγη. Δεν μπορούσα να τους κοιτάω. Δεν μπορούσα να τους βλέπω να έχουν ζωγραφισμένη την διαφθορά στα πρόσωπά τους. Δεν μπορούσα να χωνέψω οτί αυτοί οι άνθρωποι σκότωσαν, και ξανά και ξανά.