Τα Πουλιά Δεν Κελαηδούν Την Νύχτα

Οι Προβοκάτορες

Παρκάραμε το αμάξι μπροστά από μια πολυκατοικία στην περιοχή των Εξαρχείων. Ανεβήκαμε πάνω στο διαμέρισμα το οποίο ήταν γεμάτο με κόσμο.

"Εβελίνα σε παρακαλώ άφησε το κινητό σου και το μπουφάν σου έξω. Κάνεις δεν θα τα πάρει, μην ανησυχείς." Είπε η Κατρίνα και στεναχωρήθηκα που υπέθετε πως θα μπορούσα να είμαι αστυνομικός υπό μεταμφίεση ή να τους ρουφιανέψω.

Όλοι άφησαν έξω τα μπουφάν και τα κινητά τους και μπήκαμε μέσα στο σπίτι της.

Οκλαδόν κάθονταν μερικά άτομα και έδεναν μολότοφ και τις έβαζαν σε ένα καφάσι. Μέχρι τώρα τρία καφάσια για μπύρες ήταν γεμάτα με μολότοφ.

"Καλησπέρα." Είπε μια κοπέλα με ξυρισμένο κεφάλι που άφησε μερικά τάπερ με φαγητό στο τραπέζι της κουζίνας μαζί με ένα μπιτόνι βενζίνης.

"Εβελίνα, έλα εδώ." Είπε ο Χρήστος περνώντας ένα τσιγάρο από δίπλα του και μου έκανε νόημα. Μερικές τούφες απο τα μαλλιά του είχαν πέσει πάνω απο το μάτι του, και έτσι όπως έπεφτε το φώς, έμοιαζε σαν μοντέλο.

"Πες μου." Είπα βάζοντας τα χέρια μου μες τις τσέπες του φούτερ.

"Σε ποίο δωμάτιο είναι ο Τζίμης;" Ρώτησε ο Χρήστος και άναψε άλλο ένα τσιγάρο, φυσώντας καπνό.

"Τρίτος όροφος, δυτική πτέρυγα και δωμάτιο 152. Γιατί;" Είπα ύποπτη.

"Θέλω να του δώσεις αυτό." Είπε ο Χρήστος και μου έδωσε ένα φάκελο που έγραφε πάνω «Συνταγή για κολοκυθάκια απο groupies στα Σεπόλια» και απο δίπλα μια ρόζ καρδούλα.

"Δεν θα το δώσω αν δεν μου πείτε τι είναι." Είπα. Η Κατρίνα πέρασε το χέρι της γύρω από τους ώμους μου και με έβγαλε έξω στο μπαλκόνι. Ένιωσα έντονα άβολα αλλά κοκκάλωσα. Ακολούθησε ο Χρήστος.

"Εδώ έχει δυο χάρτες της περιοχής γύρω απο το νοσοκομείο τους οποίους πρέπει να ξέρει καλά γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να χρειαστεί να τρέξετε στα πόδια." Είπε ο Χρήστος.

"Να τρέξουμε; Γιατί πρώτο πληθυντικό;" Ρώτησα τρομαγμένη.

"Άκουσε με τώρα Εβελίνα. Θα φυγαδεύσουμε τον Ιορδάνη. Εάν ψιλιαστώ πως πας να μας δώσεις στους μπάτσους θα σε βάλω να θάψεις τον ίδιο σου τον τάφο και μετά θα σε θάψω εγώ προσωπικά. Με κατάλαβες;" Είπε με το πρόσωπο της εκατοστά από το δικό μου.

"Ναι." Είπα καθαρά και δυνατά προσπαθώντας να μη δείξω πως με τρομάζει.

"Κατρίνα, ηρέμησε." Είπε ο Χρήστος σαν να ήταν στεναχωρημένος με το πόσο νευριασμένη φαινόταν.