Τα Πουλιά Δεν Κελαηδούν Την Νύχτα

Είμαστε ό,τι έχουμε

"Εβελίνα, θα με βοηθήσεις με το φαί;" Είπε η Λουτσία και μπήκα μέσα στην όμορφη ξύλινη κουζίνα. "Θα σε μάθω να φτιάχνεις gnocchi πατάτας."

"Τέλεια. Δεν έχω φάει ποτέ." Είπα και την παρατήρησα καθώς ανακάτευε το αλεύρι. Η κάθε κίνησή της ήταν υπολογισμένη τέλεια, και το πως έδινε σχήμα στο ζυμαρικό ήταν εντυπωσιακό. "Είσαι μαγείρισσα;" Ρώτησα και μου έγνεψε.

"Ναι. Πώς το κατάλαβες;"

"Το ζυμώνεις με περίσσια χάρη." Γελάσα, και μου υποκλίθηκε κωμικά.

"Σε ευχαριστώ πολύ. Να σου 'πώ..." Είπε και κοίταξε γύρω. "Η φίλη σου με τις ουλές είναι πάντα τόσο κακιά;"

"Είναι αρκετά βασανισμένος άνθρωπος. Έχει περάσει πολλά και της βγαίνουν αρκετά νεύρα."

"Ποιός την χτύπησε τόσο πολύ;" Είπε αναφαιρόμενη στις μελανίες που δεν είχαν ακόμα φύγει.

"Σε μια συμπλοκή με φασίστες. Παραλίγο να την σκοτώσουν. Αναρωτιέμαι πως την σκαπούλαρε."

"Επίσης ήθελα να σε ρωτήσω... Της αρέσουν τα κορίτσια;" Είπε ντροπαλά και γέλασα.

"Δεν ξέρω. Αλλά έχει αγόρι πίσω στην Ελλάδα, αν και δεν νομίζω να είναι κλειστή σχέση. Μπορείς να δοκιμάσεις υποθέτω. Αλλά σε προειδοποιώ, είναι λίγο δύσκολος άνθρωπος."

"Όκει τότε. Ας δούμε." Είπε και συνέχισε να δίνει σχήμα στα ζυμαρικά.

"Πρέπει να χαλαρώσεις λίγο. Σκέψου σαν να είμαστε σε διακοπές." Παράκουσα τον Χρήστο να λέει στη Κατρίνα στο μπαλκόνι.

"Τι διακοπές κι όλας. Οι ωραιότερες." Είπε ειρωνικά. Πίσω μου ξεπρόβαλλε ο Ιορδάνης που με αγκάλιασε απο τους ώμους.

"Θες να πάμε στο λιβάδι;" Μου είπε και η Λουτσία μου έκανε νόημα να πάω.

"Και βέβαια θέλω." Είπα και τον ακολούθησα. Βγήκαμε απο το σπίτι και κατεβήκαμε μια μικρή πλαγιά στα θεμέλια του σπιτιού και περπατήσαμε λίγο μέχρι να μπούμε μέσα στους αμπελώνες που μετά εννονώντουσαν με το απέραντο λιβάδι. Είχε κρύο εκείνο το μεσημέρι, μα ο ήλιος μας ζέσταινε αρκετά. Ο Ιορδάνης βρήκε ένα σημείο με μια μεγάλη πέτρα, αρκετή να χωρέσει και τους δυό μας. Κάθισε πρώτος και μου έκανε νόημα να έρθω.

"Όταν ήμασταν λύκειο, είχαμε έρθει πενταήμερη με το σχολείο στην Ρώμη. Είναι πολύ όμορφη χώρα, και πάντα ήθελα να ξαναέρθω. Δεν περίμενα να ξαναερχόμουν σε τέτοιες συνθήκες." Είπε και ακολούθησε ένα γέλιο.