Mafya Sahası

Hızlı

Sınıfa girdiğimde Dudu çoktan kendini tanıtmış, bir kızın yanına oturmuştu.

"Bir diğer yeni öğrencimiz sen olmalısın. " dedi kadın hoca.

"Evet, tam olarak benim." dedim.

"Kendini bize biraz tanıtır mısın?" diye sordu hoca.

"Ben Efsa Yılmaz. Doğma büyüme buralıyım. Yedi sülale buralı aslında. On sekiz yaşındayım. Sonra çok mükemmelim." dedim.

Dudu "Geri zekalı." diye mırıldanırken ark sıralardan bir çocuk "Efsa ne demek?" diye sordu.

"Daha önce hiç merak etmedim desem. Ne bileyim isim işte." dedim.

Futbol maçına gideceğim çocuk "Türkçe anlamı olarak 'Efsuncu' ya da 'sihirbaz' olarak geçiyor. İnsanın teshir* edici şeklinde de kullanılabiliyor. Yani insanı etkileyen ve onu hükmü altına alan anlamında." dedi.

Heyt be! Hem sporcu hem zeki hem de yakışıklı. Kocaya kaçmamak için sebep yok.

Lan ben bu çocuğun ismini öğrenmeyi unuttum. Harika zekamı seveyim be!

"İsmim güzelmiş." diye mırıldandım.

"O zaman yanı boş olan arkadaşlarından birinin yanına otur." dedi hoca.

Yanı boş olanlara baktım. Futbolcunun yanının boş olduğunu görmem ile yanına gidip "Oturabilir miyim?" diye sordum.

"Tabii." dedi ve yana kaydı.

Hızlıca yanına oturdum ve "Bu arada ismini söylemedin." dedim.

"O benim hatam. Unutmuşum. Emrah ben, memnun oldum." dedi.

"Bende memnun oldum." dedim gülümseyerek.

"Tamam öyleyse dersimize dönelim." dedi hoca ve akıllı tahtayı açmaya başladı.

Dudu bana dönüp "Hayırdır?" dercesine baktı.

Çocuğa çaktırmadan Dudu'ya ağzımı oynatarak "Çocuk harika harika." dedim.

"Geri zekalı." dedi Dudu ve önüne döndü.

Emrah sırada kolunun üstüne kafasını koyup gözünü kapattı.

Hiçbir şey yapmadan onu izlemeye başladım. Hayır be kalbim böyle hızlı atma, bu kadar gürültücü olursan uyanır.

Onca korkutucu operasyon ve heyecanlı çatışmalar yaşamıştım ama kalbim ilk kez böyle hızlı atıyordu.