Mafya Sahası

Yakın

Yemek yerken Emrah'ın telefonu çaldı. Lavaboya kadar gitmişti. Acaba onun yerine telefonu açsam mı? Ne de olsa karısıyım. 

Ayhan diye biri arıyordu. Telefonu açıp kulağıma götürdüm. Tam konuşacakken benden önce davranıp konuşmaya başladı.

"Selim'i ne yapalım? Öldürelim mi?" diye sordu.

"Yakın." dedim.

"Efsa Hanım siz misiniz?" diye sordu.

"Evet. Onu yakarak öldürün." dedim.

"Peki efendim." deyince telefonu kapatıp geri masaya koydum.

Emrah masaya otururken "Güzelim kimdi o?" diye sordu.

"Önemsiz bir şey için adamın aramış. Onu hallettim." dedim.

Emrah "İlk başta birbirimize dürüst olsak şuan nasıl olurduk?" diye sordu.

"Büyük ihtimalle bekar ve çocuksuz olurduk. Birde düşman." dedim.

"Bence düşman olmazdık." dedi.

"Birbirini öldürmek isteyen dostlar olurduk." dedim gülerek.

Gülerek "Bak bu daha mantıklı oldu." dedi.

"Sence kız mı erkek mi olacak?" diye sordum.

"Sağlıklı olsun yeter." dedi.

"Evet de hiç mi içinden bir şey geçmiyor?" diye sordum.

"Erkek belki." dedi.

"Futbolcu yetiştirmek istiyorsun sen, anladım." dedim.

"Baba oğul futbol oynarız. " deyince "Kız olunca oynamayacak mısın? Öyle bir şey yaparsan seni döverim." dedim.

"Öyle bir şeyi tabii yapmam. Sadece erkek erkeğe futbol oynamak daha farklı bir his. Kız evlat olursa yenmeye kıyamaz insan." dedi.

Bu dediğine gülerek "Beni de bu yüzden yendin zaten." dedim.

"Bir golün vardı ama." deyince "Kendi kalene attırdığım gol." diye düzelttim.

"Seni çok seviyorum be." deyince gülümseyerek "Bende kendimi çok seviyorum be." dedim.

"Ve?" dedi sorarcasına.

"Bu kadardı." dedim.

"Beni sevmiyor musun?" diye sorunca "Ha doğru. Çocuklarımı da seviyorum." dedim.

Bozularak "Bende zaten öyle birisiyim." dedi.

"Seni de seviyorum. Hemen trip atma." dedim.

"Sağ ol." deyince masanın üstünden elini tuttum.

Telefonu çalınca elini çekip telefonuna baktı.