Owned And Treasured ✔︎ [unedited]

Chapter 26

GIVE UP

“Iʼll go with you.” ani Bliss na hinila ang shirt ko.

Ngumiti ako sa kaniya at inalis ang kamay na nakahawak sa shirt ko ng dahan dahan. “ʼWag na, itʼs for me to face it. Ayaw ko nang madamay ka kung sakali man na uminit ang ulo ko.”

“Pero walang aawat sa ʼyo kapag wala ako roon.” sabi pa nito saka hinawakang muli ang shirt ko para pigilan ako.

“I can handle. Thank you so much.”

“Goodluck, then.” sabi nito. Nahaluan ng panlulumo ang pagsalita niya. Pero I ended up being thankful to her. She really is a good friend. Yeah, she became my friend.

Pumasok na ako at siya naman ay iniwan ko muna roon sa may kotse. Pinahiram ko sa kaniya ang susi ko para kung sakaling mabored siya ay pwede siyang gumala muna sa mall. Alam ko may mall na malapit lang dito sa village. Then Iʼll call her kapag pababalikin ko na siya rito sa village. Commuting isnʼt my fucking thing.

So the maid lead the way to Mr. Mirandaʼs office. And all I can say sa kabuuan ng bahay niya, itʼs good. But mine is better. I mean best.

“Miss, is your boss in a good mood today?” tanong ko habang naglalakad kami sa hallway.

“Why sir?” tanong pabalik naman nito.

This is why I hate asking someone I donʼt know, itʼs because theyʼll ask why. Dude, canʼt they just answer the damn question.

“Just askin, tsk.” I rolled my eyes when she turned her look.

Maya maya pa ay nakarating na kami sa sinasabi niyang opisina ng boss niya.

Pumasok siya sa loob at hindi naman ako sumunod sa kaniya. Paniguradong ipapaalam muna niya sa boss niya ʼyon.

Nang lumabas siya ay hinarap niya agad ako. “Sir pasok na po kayo.” sabi nito saka iniyuko ang ulo at katawan.

Pumasok naman ako agad. Nakakapagtaka lang dahil hindi ako kinakabahan. I was really in the mood to mess him up. Then letʼs see what will happen.

“Mr. Miranda, good evening.”

“What brings you here, young Scottsdale?” formal na tanong niya. Thatʼs what exactly what I expected from him.

“Hmm, a little rant will do.”

“What rant?”

“Sinong may pakana ng arrange marriage?” kalmado ngunit mapagbantang tanong ko. Dahan dahan kong sinabi iyon na tila ba malalim iyon na salita na dapat mong maintindihan ng husto.

“It was my daughter who wanted to marry you and I did the final decision.” sabi nito saka pinanlisikan ako ng mata na tila ba napakataas niya at ako ay nasa baba lang niya.

Who do you think you are, mister?

“What did you do to my father? Brainwashed? Hindi naman papayag ang magulang ko sa ganyang dahilan! Youʼre so immature! Gusto lang ng anak mo sa akin kaya ginawa mo yan?!” sabi ko habang ang mga mata ko ay tila nagliliyab dahil sa galit.

“Well he wanted our products so he agreed to my proposal.”

“As far as I know, what you got isnʼt enough because itʼs all a piece of trash. Akala ko hindi mo katulad ang products niyo, and now I realized, kasing bulok ng mga produkto mo ang utak mo.” sabi ko at napahalakhak sa kinatatayuan ko.

Umasta akong kumalma na pero kanina pa ako ʼdi makapagtimpi sa taong to.

“Please, pakilinis.”

Nagtiim ang bagang ko nang makitang nagsalubong ang mga kilay niya. Mukha siyang... Ah never mind.