KAREZZA

Evim, Güzel Evim

Hello girllllssss,

Size ufak bir sürpriz yapayım dedim. 🥳

Öncelikle 2021 hepimize sağlık, huzur, mutluluk ve şans getirsin. 🤩

Nasılsınız? Sizi çooook özledim. Biliyorum aylardır bölüm bekliyorsunuz, sizleri beklettiğim için ben de gerçekten üzgünüm. Eski okuyucularım çok iyi bilir, sizler benim için çok değerlisiniz. Bölüm sıklığı konusunda belli bir tarih vermeyeceğim ama fırsat buldukça yazmaya çalışacağım. Bu ayda 1 de olabilir, haftada 1 de. Sizden anlayış bekliyorum, seviliyorsunuz. 😍

P.S: Geçiş bölümlerindeyiz, heyecanınızı sonraki bölümlere saklayınız. Umarım seversiniz, öpüldünüz. 😘♥️

P.S 2: Bold olarak yazmaya devam edeceğim, böyle daha çok hoşuma gidiyor. Sonra düzenlerim diğer bölümleri de. 😂

_________________________

En güzel şiirler, romanlar; ya kirli hislerle ya da imkansız aşklar üzerine yazılırdı. Şiirlerini severek okuduğum Nazım Hikmet; "Senin adını kol saatimin kayışına yazdım Piraye." diyordu ama saatinde Vera yazıyordu.

Edgar Allan Poe, güzeller güzeli Annabel Lee'si ile mutluluğun tadını çıkaramadan, aşkı ellerinden kayıp gidiyordu.

Erkeklerin karmaşık varlıklar olduklarını biliyordum ve hayatımın uzun bir döneminde onlardan uzak durmaya çalışmıştım. Bilmediğim, tanımadığım insanların hayatımı bombok etmesinden korkmuştum.

Nitekim korktuğumu başıma getirmişti kader. Karnımı okşarken, onu hak etmediğimi düşünmeye başlamıştım. Kirli hissediyordum, çok fazla düşündüğümdendi belki de.

Bay Gabriel ile aramızdaki yıkılmaz duvarlar, bana karşı siper almıştı ve git gide dibe çekiyordu.

Yine de direniyordum ve direnmeye de devam edecektim.

Kabin boy bavuluma birkaç parça kıyafet tıkıştırdıktan sonra fermuarını hızla çektim. Uçağıma 2.5 saat vardı ve ev ile havaalanı arasındaki mesafe yaklaşık 45 dakika sürüyordu.

Çocukken sadece yaz tatillerinde 10'ar gün görebildiğim Kahramanmaraş'a gidiyordum. Peki hazır mıydım?

Asla!

Bay Gabriel'in bana verdiği kartta 50 bin euro vardı, 10 bin eurosu abimin borcuydu. Kalanını kendime ayırmamı istemişti. Başta kabul etmek istememiştim. Ancak bebeğim için yatırım yapmamın şart olduğu konusunda ortak karara varmıştık.

'Ödeyeceğim, Bay Gabriel. Yeter ki işe gireyim.' demiştim. Sadece başını sallamakla yetinmişti.

Evden çıkarken, kasıklarımdaki keskin ağrı yüzümü ekşitmeme yetecek kadar can yakıyordu. Bebeğimi rahat ettirmeyi başaramadığımı biliyordum.

Kapıda bekleyen Gunter'e aceleci bir baş selamı verdikten sonra hemen arabanın arka koltuğuna yerleştim.

Her zaman sevdiğim deri kokusu bile midemi bulandırıyordu, hemen yanımdaki camı açtım. Ve iyice kapıya doğru sokuldum.

Süt dökmüş kedi yavrusu kadar uysaldım bugün, heyecanım baş edilemez boyuttaydı. Ailemin yanına gideceğim diye ayak diretirken yürek mi yemiştim acaba?

Havaalanına nasıl geldiğimizi anlamadım bile. Gabriel'den hiçbir tepki yoktu. Ne aramıştı, ne bir mesaj atmıştı ne de bir haber göndermişti.