KAREZZA

Belirsizlik

Bugün Karezza'nın istatiklerini inceledim ve hikayemi okuyanların %98'inin kız olduğunu gördüm. Ordu kurmuşuz, ordu 🎉 Kadınlar Günümüzü kutlayalım dedim hemen, bölümü tamamladım ❤️

Kadın olmak çok zor meziyet, hele ülkemizde kadın olmak çok daha zorlayıcı ama bizler üstesinden gelmeyi biliriz 💪🏻

Bebeğim FiaLea 'nın Kadınlar Günü'nü kutlamayı unuttuğumu fark ettim duyuru yaparken, hemen telafi edeyim bölümü ona ithaf ederek 🥰❤️

277447 kez söyledim ama yine söyleyim; 2018 yılında Wattpad hatası sebebi ile kaldırılan, sevilen hikayem Benim İçin Gel'i tekrar yayınlıyorum. İlk iki bölümünü okumak için profilime uçabilirsiniz, öpücükler 😘

______________________

Fransa/(Sevgililer Günü'nden 2 ay öncesi)

Hamileliğimin bulantı dönemini atlattığım için, şanslıydım. Oğluma kavuşmama 4.5 ay daha vardı.

Zamanın geçmesini sabırsızlıkla bekleyen bir yanım olsa da diğer bir yanım Bay Gabriel'in gözünde hamile fantezisinden ibaret olduğumu düşünüyor ve bebeğimi kucağıma aldığında benden uzaklaşacağından korkuyordu.

Hayatımda varlığı ile yokluğunu bir tutabilmek için bir şeyler yapmam gerekliydi, gittiğinde enkaza dönmemek için. Ama yanındayken, afrodizyaklı kokusunu solurken, can alıcı mavilerine bakarken ve dokunuşlarının müptelası olurken bu pek de mümkün olmuyordu.

-'Yemekleri hazırlaması için aşçıya ve birkaç personeline, kalmalarını tembihlemiştim. Ama menümüz fix olacak zaman tasarrufu için, tabii canının çektiği bir şeyler varsa onları da yaptırabilirim.'

-'Sorun değil. Sadece yemeği nerede yiyeceğimizi merak ediyordum.' Saçlarımı kulaklarımın arkasına atarken, tedirgin bakışlarla etrafı tarıyordum.

-'Nerede istersen orada yeriz Adeline, tekrar merdiven inip, çıkmak istemezsin diye odada yeriz diye düşünmüştüm.'

Başımı iki yana salladım hemen. Odanın kasvetli havasından rahatsız olmuştum. Seks için ilgi çekici bir ambiyansı olabilirdi ama daha ferah bir yerde yemek yemek istiyordum.

-' Yemek salonunu görmeyi çok isterim Bay Gabriel, lütfen yorgunluğumu düşünmeyin siz.'

-'Pekala güzelim.' takım ceketini çıkardı ve yatağın üzerine attı. Seri adımlarıyla yanıma gelip, girmem için kolunu uzattı.

Odadan paytak adımlarla çıktım. Bu ara ödem tutmaya başlamıştım, ayaklarım şişiyordu. Akşam yemeğini hafif şeylerle geçiştirecektim.

Otel çok sessizdi. Korku filmlerinin ambiyansını andırıyordu. Her an bir yerlerden korkunç figürlerin fırlayabileceği korkusuyla inerken sürekli arkama bakıp duruyordum.

Bay Gabriel, sonunda paranoyakça hareketlerime karşı patladı.
'Tanrı aşkına, yeter Adeline! Ne yapıyorsun?' ses tonunu sert çıkmaması için ayarlamaya çalışsa da öfke kırıntıları hissedilebilecek boyuttaydı. Ani parlamaları, tahammül sınırlarımı zorluyordu artık.

-'Üzgünüm, sadece çok sessiz. Ve bu sessizlik beni rahatsız ediyor. Keşke başkaları da olsaydı Bay Gabriel.'

Huzursuz, sesli bir soluk verdi Bay Gabriel.

-'Adeline, oteli özellikle boşalttırdım. Özel hissetmen için, sadece şu ana ve bana odaklansan olmaz mı?'

Ah! Sen olmasan zaten çoktan kalpten gitmiştim.