Elif Mary'nin ölümünden sonra ardında bıraktığı vasiyetle fantezi otelinin sahibi olan Gabriel bu oteli büyütüp farklı konseptlerde,farklı ülkelere taşımıştır.
Sevgilisinin ihanetinin de yüzünden kendini aşka kapamıştır. Artık karanlığa bürünen Gab...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mükemmel photoshop çalışmam,sizce de çok güzel olmamış mı? 🤣😏
Öhöm,öhöm... 3.366 kelime bölüm yazılır mı ya, seviyorum Ad&El'i.Yalnız bir noktaya değinmeden edemeyeceğim yazarken ağladım haberiniz olsun.
Onlar benim hayal dünyamın kahramanları,inanın ben de onları hep mutlu yazmak istiyorum ama yazarken onların kimliğine bürünüyorum ve olaylar hayal dünyamda gerçekleşirken ben sadece gördüklerimi yansıtıyorum. O yüzden beni suçlamayın.
Umarım bölümü seversiniz,oylarınızı ve bol bol satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Ben de gidip Paranormalite'ye birkaç bölüm patlatayım 😏
Haftaya salı görüşmek üzere ❤️😊 _______________________
Bazen sadece hayatının kontrol iplerini elinden bırakarak boşluğa düşmen,sarsılman,yalpalaya yalpalaya ayağa kalkman gerekir.
Çünkü şartlar seni buna zorlamıştır. Eğer öyle bir durumda kalırsan umursamaz ol ve anı yaşa. Aklına eseni yap,kaybedecek bir şeyin yok.
Kara kaplı söz defterimin kapağını kapatıp,dolabımın en üst rafına bıraktım. Defteri otele temizlik malzemesi getiren nakliyeci adam hediye etmişti. Açıkçası iyi de olmuştu. Canım sıkıldıkça kendime tavsiyelerimi yazıyordum.
Bay Gabriel beni kovmamıştı,olayların üzerine konuşmamayı tercih etmişti.
Niye böyle bir karar almıştı bilmiyordum,tahmin bile edemiyordum.
Sadece ona karşı mahcup hissediyordum. Babasının sözünü dinlemediği için bin pişman küçük bir kız çocuğu gibiydim.
Bana bunu hissettiren asıl etmen Bay Gabriel'in olgun,otoriter duruşuydu.
Aileniz sizi bir şeyi yapmamanız için tembihlediği halde yaparsanız kızacaklarını bilirdiniz. Ve sürekli bu duruma odaklanır. Ceza almayı,azarlanmayı beklerdiniz.
Çocuklar büyüklerin hayatında olup bitenlere karışamazdı,anlamak için kafa yormazdı,çabuk kandırılırdı,istenildiği gibi de yönlendirilirdi.
Bay Gabriel de beni çocuklaştırmıştı bir nevi. Bu durumdan şikayetçi değildim.
Hoşuma bile gidiyordu. Her çocuk ailesinin himayesi,babasının otoritesi altındayken güçlü ve huzurlu hissederdi.
Ailesinden şikayetçi olan bir çocuk, şımarıklık yaptığını onlardan biraz ayrı kaldığında anlar ve kıymetlerini bilmeye başlardı.
Tabiki ailesi çok kötü olan kişiler onlardan kurtulunca sevinmekte haklıydı,o ebeveynlerin çocuklarına yaptıkları kötülüklerin sebebinin de geçirdikleri ağır psikolojik travmalar olduğunu düşünüyordum.
