Snowman, Changlix ✔︎

2⛄

Sarışın genç sustuğunda Changbin için sessiz kalmak daha da zorlaşmıştı. En ufak bir hareketinde tanımadığı çocuk onu duyabilir ve yanlış anlaşılabilirdi. Aslında yanlış anlaşılacak bir durum da yoktu, siyah saçlı zaten onu başından beri dinlemişti ve bu hiç hoş değildi elbette. Nefesini dahi tutarken dikkatle sarışını izliyordu.

Soğuk olmasına rağmen, sanki ona işlemiyormuş gibi çıplak eliyle kardan adama dokunuyordu. Uzaktan bile rahatça görebiliyordu, çocuğun avuç içi kızarmıştı fakat o inatla soğuk yüzeye dokunmaya devam ediyordu.

Changbin ise o sırada nedenini bilmediği bir şekilde çocuğun dediklerinde takılı kalmıştı. İçine işlediğini hissetmişti, gerçek duygularını hissettirebilmişti sözleriyle küçük olan. Sarışın, kendi atkısını da çıkarıp kardan adama doladığında ağacın arkasında duran beden şaşırmıştı. Ne tür bir insan donmak üzereyken çıkarırdı ki atkısını? Özellikle de bir kardan adam için...

Farklı biri olduğu anlaşılıyordu zaten. Changbin kısacık zaman içerisinde bunu fark etmiş olsa da şaşırmadan da edemiyordu işte. Hep tek düze hayatları olan, monotonluğa takılı kalan insanların içinde yaşamıştı. Herhangi bir hobisi veya uğraşı olmayan, farklılıkları sevmeyen ailesi yüzündendi şaşırması. Farklı olan, benzersiz birini görmemişti ki hayatında. Nasıl şaşırmasındı?

Ayakta öylece durmaktan sıkılmıştı. Ya yoluna gitmeliydi ya da kalıp çocuğu gözlemlemeye devam etmeliydi. Geriye doğru bir adım atmaya kalkıştığında bastığı dal parçası, sessizliği ürkütücü biçimde bozmuştu. Parmağını karın üstünde gezdiren genç oturduğu taştan irkilerek kalktı ve hızla sesin geldiği yöne baktı.

Changbin de saklanmaya zaman bulamamış, öylece kalmıştı bastığı daldan ayağını çekmezken. Bu yüzden sarışının dikkatini anında çekmeyi başarmıştı. Aralarında küçük bir bakışma yaşandıktan sonra küçük olan siyahlıya yaklaştı. Baştan aşağı kıyafetlerini süzdükten sonra yüzünde gezdirmişti irislerini. O da ilk kez görüyordu tamamen siyahlara bürünmüş bu genci.

Changbin, üzerinde hissettiği bakışlar yüzünden iyice gerilirken hareketsiz kalmaya devam ediyordu. Parmağını oynatmaya bile cesaret edememişti açık olmak gerekirse, fazla korkutucu görünüyordu küçük olan.

"Kimsin sen? Beni mi izliyordun?"

Duyduğu kalın ton sebebiyle girdiği şokunu atlatmaya çalıştı ve sesinin titrememesini umarak cevaplamak için ağzını açtı. Çilleri olduğunu gördüğünde hayranlık duymadığını söylesek yalan olurdu. Sarı saçlarıyla birlikte çocuğa fazla yakışıyorlardı.

"Ben... Buradan geçerken sesini duydum da, merak edip geldim. Kötü bir niyetim gerçekten yoktu, sadece söylediklerin ilgimi çekti..."

Genç, onu tekrar kuşkuyla süzdükten sonra eliyle 'gel' işareti yaparak arkasını döndü ve biraz önce oturduğu yere geri oturdu. Changbin ise ne yapacağını bilmeden ayakta, ellerini önünde birleştirmiş şekilde durup kardan adamı inceliyordu. Özenle yapıldığı belliydi ve gördüğü en güzel kardan adam olduğunu da inkar edemezdi.

"Otur, biraz sohbet edelim."