Snowman, Changlix ✔︎

19⛄

"Nasıl bir salaksın Hyunjin?! Tanrım, sadece üç kişi tanıyorum ve iki tanesi aptal çıktı!"

Duyduğu yüksek ses sebebiyle yüzünü buruşturarak gözlerini açtı Felix. Changbin ile birlikte kalmanın tek eksi yanı, sabahları hep anormal şekillerde uyanmasıydı. Evet, o kadar artının arasındaki tek eksi böyle de aptalca bir nedendi.

Tatlı uykusuna geri dönebilmeyi umarak büyüğünün sesini görmezden gelmeye çalıştı. İlk defa onu bu kadar sinirli duyuyordu ve ses tonu fazla yüksekti, sevdiğini söyleyemezdi çünkü Felix tüm bunlardan rahatsız olurdu.

Gereksiz derecede yüksek ses, kalabalık bir ortam, sinirli insanların olduğu yerlerde bulunmaktan hayatı boyunca kaçınmıştı. Sakin biriydi o. Basit ve yalnız hayatında bu tür faktörlere maruz kalmadığı için alışkın değildi.

Alt katından sesler gelmeye devam ettiğinde, bıkkınlıkla bıraktı kulağını kapatmaya çalıştığı yastığı. Önceki geceyi detaylı olmasa da hatırlıyordu. Yani, en azından ana konuyu biliyordu.

Vücudunda göz gezdirdiğinde fark etti sadece çamaşırıyla kalmış olduğunu. Changbin'in onu o halde görmesi yetmezmiş gibi bir de öylece sarılıp uyudukları için iyice utanmıştı.

Hatırlamıyormuş gibi davranırsa daha iyi olabileceğini düşündü.

En sevdiği sarı civcivli beyaz pijamalarını giyip saçlarını karıştırdı. Biraz başı ağrıyordu ancak ağrı kesici yerine güzel bir kahvaltıyı tercih ederdi.

Halen telefonla konuşan bedene merdivenin ucundan baktı, ve rahatsızlığını belli etmek adına ayaklarını yere vura vura basamaklardan indi. O kadar da kızgın olmamasına rağmen öyleymiş gibi görünmesi için kaşlarını çatıp kalın sesiyle bağırarak konuştu.

Amacı kesinlikle Changbin'i etkilemek değildi, sadece korkmasını istemişti.

"Ne diye ciyaklayıp duruyorsun?! Uyuyan biri böyle mi uyandırılır?!"

Büyük olan bunu beklemediği için korkudan sıçramış olsa da karizması bozulmasın diye korkmamış gibi yaptı. Hızlıca susarak arkasındaki sarışına baktığında ise ciddi anlamda korkusu gitmişti. Civciv pijaması giyen bir civciv nasıl korkutucu olabilirdi ki?

"Üzgünüm Lixie, bir arkadaşım beni sinirlendirdi de."

Felix yine duygulu emoji suratını takınıp büyüğüne yaklaştı, ve elleriyle iki kaslı kolu tutup destek verircesine sıktı. Anlamadığı şey, sarışın olan gencin neden biri ölmüş gibi davrandığıydı. Alt tarafı Hyunjin'e kızmıştı?

"Neden kızdın? Anlatsana bana."

Changbin bıkkınlıkla bir nefes verip kollarının üst kısmında duran küçük elleri tutarak koltuklardan birine oturdu. Diğerinin oturmasını bekledikten sonra konuştu.

"Arkadaşım, Hyunjin, benim evimin anahtarı onda da var. Sevgilisiyle bazı şeyler yapmak için benim evime gitmişler. Ev sahibim alt katta yaşadığı için gecenin bir yarısı bunların seslerini duymuş..."

Felix duyduğu olay karşısında şaşkınlıkla gözlerini büyütürken Changbin ise anlatınca daha da sinirlenmişti. "Ee ne olmuş peki?"

Küçük olanın sorusuna ağlamaklı bakışlarını atarak cevapladı. "Kimin girip çıktığı belli değil demiş, evden kovuyormuş beni!"

~
Ulan Hyunjin

Ben bu bölümü 2 gün önce bitirmişim ama yayımlamayı unutmuşum guys sorry xkamdksmdksmdl

Benim hakkımda merak ettiğiniz bir şey var mı? Varsa eğer sorabilirsiniz~

Öptüm :3