Snowman, Changlix ✔︎

1⛄

Tüm sokağın baştan sona süslendiği gecede, pencerelerden dışarı sızan ışık ile keyifli kahkahaları dinliyordu. Elleri cebinde yürürken, bastığı kar ayağının altında eriyordu. Herkesin aksine o, ailesiyle sıcak evinde oyunlar oynamıyordu.

Sokağın iki tarafındaki sıralı evlerden çıkan ışıkları saymazsak etrafı düzgünce aydınlatan tek kaynak sokak lambalarıydı. Kaldırımda lambaların altında sakince yürürken yalnız olmak ona iyi hissettiriyordu. Günlerdir kalbi kırıktı ve çoğunlukla kendiyle kalmayı tercih ediyordu. Hoş, zaten onu merak eden biri de yoktu sıcak evinde. Zaten yalnızdı.

Biraz daha ilerleyince etraftaki evlerden yükselen sesler dışında daha net duyulan, biraz daha tok bir konuşma sesi duydu. Yavaş adımlarla kendini fark ettirmemek için yaklaşınca küçük bir bahçede buldu kendini. Ağacın arkasına saklanıp dinlemeye başladı.

"Bugün ağlamak yok. Eğer ağlarsam gözyaşlarımı tutacak kimse yok çünkü. Sadece sen varsın kardan adam. Artık sadece ikimiz varız."

Duyduklarının ne anlam ifade ettiğini bilmiyordu. Yaptığı kardan adam ile konuşan birini ilk defa görmesi bir yana, neden yalnız göründüğünü de merak etmişti, kendini hatırlatmıştı bu ona kısa bir süre için. Ayrıca bulunduğu yerde herkesi tanıyordu fakat bu sarışın genci ilk kez görüyordu. Evinin ışıkları kapalıydı ve diğerlerinin aksine süslü değildi.

"En yakınım sensin bundan sonra, kimse kalmadı. Bu soğuk gecede bana eşlik edecek olan sen, seninki gibi buz tutmuş olan kalbimi ısıtmaya yetersin..."

Merak etmeye başlamıştı Changbin. Görünüşüne bakılırsa kendisinden bile küçük olan bu oğlan üzgündü. Sadece söyledikleri değil, ses tonu da bunu doğrular nitelikteydi. Az sonra ağlayacakmış gibi duruyordu.

Yılbaşı gecesi, insanların bir araya gelip eğlendikleri ve mutlu oldukları bir gündü değil mi? Sarışın çocuğun da mutlu olması gerekirken neden böylesine üzgün olduğunu ve bir kardan adamla konuştuğunu anlamamıştı. Küçüğün ağzından çıkan cümlelerin etkisinde kalmıştı Changbin. Düşüncelere dalmış, arkası kendisine dönük şekilde büyük bir taşa oturan genci izliyordu.

"Seni sonsuza kadar seveceğim sanırım, belki birlikte biraz eğleniriz. Çok tuhaf... Evim senmişsin gibi. Tüm güzel anılarım seninle geçmiş, senin sayende mutluluğu tatmışım gibi. Öyleyse birlikte mi donacağız biz, sıfırın altında?"

~~~~~
Başlangıç tarihi, 31.12.2020