chapter 34

49 5 0
                                    

Someone's POV...

Habang naglalakad ay naramdaman ko ang pag vibrate ng isa ko pang phone na ginagamit ko para maka-usap ang mama ko.

Abcdefghij......(ring tone)

Naghanap muna ako ng tagong lugar bago ko ito sinagot.

"Bakit ang tagal mong sumagot ha!?" May inis sa boses ni mama ng magsalita ito.

"Kinailangan kong pumunta sa walang makakarinig mama, patawad" Saad ko dito at bahagyang napayuko

"Kamusta ang pinapagawa ko sayu? Naging maayus ba?" Tanong ni mama.

"Hanggang ngayon ay iindi pa din nila kilala kong sino talaga ako, Isa pa sinisigurado ko sa inyo na magiging successful din ang ginagawa natin at makakasama pa natin si ate, pangako. Pero kailangan pong mag-ingat, pakisabi nalang po kay master na hindi naging maayus ang huling pinagawa niya at pumalpak ang mga inutusan niya pero mayroon po akog natuklasan. kailangan ko po munang siguraduhin bago ko sasabihin sa inyo ma" Saad ko, matapos kong magsalita ay agad na pinatay ni mama ang tawag.

Nakaramdam naman ako ng lungkot dahil hindi man lang natanong ni mama kong ayus lang ba ako, Alam kong mas mahal niya si ate, hindi ko siya masisisi dahil siya din naman ang isa sa may kasalanan kong bakit namatay si ate. Ang kaisa-isang taong nagmamahal sa akin. Ang ate kong si ate Maxine....

Agad kong tinawagan ang isa sa mga tauhan ng mama ko at agad naman niya itong sinagot

"Humanda kayo dahil may ipapagawa ako sa inyo" nakangisi kong saad.

_________________________________________

Xander's POV..

Sa kalahating araw na pagbabantay namin ay naging maayus naman ang lahat, walang gulong naganap at lahat masaya lang.

Mag-isa lang akong naglalakad ngayon dito sa field dahil dito naman ako naka tukang magbantay ng biglang may nabunggo akong bata. Ang tamang sabihin yata ay ang batang ito ang bumunggo sa akin na ngayon ay naka upo na sa sahig.

Lumapit naman ako dito upang alamin kong ayus lang ba siya.

"Okay ka lang ba?" Tanong ko, at hahawakan ko na sana ito ng bahagya siyang lumayo sa akin, mukhang natatakot siya. Bakit ba kasi siya tumatakbo at parang takot na takot?

"Ayus lang bata, mabuti akong tao, ako nga pala si Kuya Xander, ikaw anong pangalan mo?" Tanong ko dito upang makuha ang loob niya.

"A-ako po si Cloud" nahihiyang sagot nito sa akin. Maya maya ay napansin ko ang dalawang matatangkad na lalaki na papunta sa amin ni cloud mukha silang mga bouncer sa laki nila.

Agad namang tumayo si Cloud at tumago sa likudan ko ng makita sila. Tika kaya ba siya tumatakbo at parang takot ay dahil sa kanila?

"Pasensya na iho kung naabala ka ng batang to pero kailangan na naming umalis, sinusundo na siya ng mommy niya" Saad ni bouncer na kalbo.

"Paano ko po masisigurado na hindi kayo masamang tao?" Tanong ko sa kanila.

"Pasensya na talaga dahil tumakas lang ang batang yan at kailangan na namin siyang iuwi baka kami ang mawalan ng trabaho pag nagkataon" Saad ni bouncer 2 na may buhok.

"Hahayaan ko kayong kunin si Cloud kong bukal sa kanya na sumama sa inyo" Saad ko at bahagyang ngumisi. Inayo naman nila si Cloud ngunit mas lalo itong lumapit sa akin.

"Lumapit kana sabi!" Napasigaw naman ang lalaking kalbo kaya't mas lalong natakot si Cloud.

"Pasensya na ngunit takot sa inyo ang bata" Saad ko na ikinatawa nila.

The Demonies TwinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon