İLK MELEZ

22.

- Ne demek gittiler Anabel, nereye gittiler. Bana neden kimse bir bok demiyor giderken.( Bella )

- Uyuyordun ve dinlenmek gerekti Bella. Halsiz ve bitik durumdasın, bu şekilde gitseydin. Onlara faydan değil zararın dokunurdu. Gelirken getirecekler, otur ve sabret.

Odasına tekrar girdi, saniyesine çıkıp yanıma geldi. Telefonu kulağında bir yandan dudağını kemiriyor bir yandan sağ bacağını titretiyordu. Belli ki bizimkilerden birisini arıyor, ama açacaklarını pek sanmıyorum. Meşguller çünkü.

Hani bir durum vardır ya ne yapacağına dair hiçbir fikrin olmaz. Bir yandan uyumak istersin ama gözlerin kapanmak istemez. Açsın ama miden bir lokmayı bile kaldıramaz. Ölmüşsün ama kimse farketmez , işte o durumdayım. Birşeyler yapmak istiyorum ama yapamıyorum, elimden bir şey gelmiyor. Her türlü zararlı çıkıyorum. Daha yeni varlığından haberdar olduğum amcamı kaybettim. Belki babamı bile kaybetmişim dir, ama haberim yok. Ne yapmalıyım nasıl,nasıl davranmalıyım bilmiyorum.

- ben çıkıyorum (Bella)

- nereye ( Anabel )

- hava almam lazım duramıyorum evde daralıyorum (Bella)

Tabiki gitmesine izin vermiyorum. Dün yaptıklarından sonra,onu tek dışarıya göndermem.

- gidemezsin Bella birisine zarar verme ihtimalin var.

- haklısın ama duramıyorum. Nefes alamıyorum Anabel. Babam yok ve bundan sonra da hiç olmayacak, nefes alamıyor nefes alamıyorum. Ne yapmam gerek söyle onu yapayım. Ben babamın prensesiydim , elime bir şey batsa canımın yanmayacağını bile bile yanına koşar iyi olup olmadığımı sorardı. Bir keresinde ilk kez ava çıkmıştık, ben ve babam Carl gelmek istememişti çünkü o benden önce çok gitmişti babamla. İyi dinlememi istedi sadece dinle ve odaklan demişti. Koşan ceylanların kokusunu seslerini duydum. İlk ceylanımı yakalayıp kanını içerken babam sanki dünyaları kurtarmışım gibi tepkiler veriyordu. Ben ilk kez babamdan bu kadar ayrı kaldım Anabel, ilk kez babamı bu kadar çok özledim. ( Bella)

Bella bunları anlatırken yanıma oturmuş, kafasını dizlerime koyup gözlerini kapatmıştı. Birisinin gözleri kapalıyken gözünden akan yaş, o kadar mı can acıtır. Ne diyecektim ki Bellaya nasıl teselli edecektim. Babasının prensesi olan kız babasını kaybetti ne diyecektim. Belki tüm olanlar için beni suçluyor, belki babamı suçluyor. Zihnini okumak için odaklandım ama tek bir kelime vardı, "babam" sadece babam diyordu. Durmadan sıkılmadan saatlerce babam deyip durdu, uyudu ama babam demekten vazgeçmedi.

Bizimkiler gideli tam 3 saat oldu ama kimseden ses yoktu,onlara da bir şey olduysa önceki gibi hepsini yakaladıysa. Biz de mal gibi gelmelerini bekliyorsak.

Yerimden dikkatli bir şekilde kalkıp, dizlerimin yerine yanımda duran yastıklardan bir tanesini koydum. Dolapta sabah bizimkilerin isteği üzerine gelen kanlar vardı çıkarıp içtim. Balkona çıktım hava kararmak üzereydi, içimdeki endişe git gide büyüyor ve tüm bedenimi ele geçirmek için çaba sarf ediyor resmen. Balkonda geçen yarım saatimin üzerine kapı vuruldu. Derin bir nefes alıp kapıyı açmak için balkondan çıktım, ama Bella çoktan uyanmış ve kapıyı açmıştı bile. Ben balkon kapısından içeri girenleri izliyordum Bella da kapıyı açmış merak li gözlerle bakıyordu. 

İçeri ilk giren Carl oldu onun ardından Lila , James, Alice , Michel ,Dean, Alex ve Abraham girdi. Amcam geldi gözlerimin önünde can çekişen amcam gelmişti. Babam da yanında duruyor ve gülüyorlar dı, bu gerçek olamaz tabiki sadece hayal kuruyorum yoksa Rex'in bir oyunu olabilir. Evet Anabel balkona çıkıyorsun ve derin nefes, alıyorsun bu gördüklerin gerçek değil. Burundan al ağızdan ver, KAP'a gözlerini say ona kadar.