- çok sevindim kızım daha çok ilerleme kadediçeksin inanıyorum
Okuyamamıştı ama ben ben okuyabilecekmiydim nasıl bir insanın aklı okunurdu ki bu seferde odaklanıp oku mu diyecektim nasıl olucaktı
- peki ben ben nasıl okurum
Carl çok heyecanlı bir şekilde söze girdi
- şuan istesen de okuyamazsın bizim okumamıza engel olabilirsin ama okuyamazsın ama vampir olduğun zaman okumak için sadece düşünmen yeterli gözlerine bile bakmasan okursun sadece odaklan ve düşün
- tamam
Babam beni omuzumdan tutup evden çıkarttı ve arabaya bindik sesiz bir ortam vardı babamın radyoyu açtığını farkettim bilmediğim bir şarkı vardı radyoda sesi oldukça kısık çalıyordu sanki babam konuşmak istiyor ama konuşamıyor gibiydi en sonunda dudaklarını araladı
- ne yapalım istersin ilk yemek mı yersin yoksa gezelim mi?
- aç deyilim ama sen yemek yemek istersen sorun deyil
- kızım ben yemek yemeyeli tam 14 sene oldu istesem yerim ama istemiyorum kan beni oldukça tok tutuyor zaten
- ben yiyebilirmiyim peki
- tabiki de sen de istersen yersin ama senin de yemek istiçeğini pek sanmıyorum sonuçta vampir tarafın daha ağır basıyor
Babama gülümseyip yolu izlemeye başladım büyük bir alışveriş mağazasının önünde durduk babam arabadan indikten sonra ben de onu takip edip arabadan indim beraber mağazaya girdikten sonra her yerde insanlar vardı sevgililer aileler genç guruplar herkez o kadar mutluydu ki ya da öyle görünüyor du belki hepsi birer maske takmış gülüyorlar di babam elini omuzuma atıp beni yönlendirmeye çalışıyordu yürüyen merdivenlerden bir üst kata çıktık bir mağazanın camındaki elbiseyi gösterdi bana almak için ama hoş deyildi hem de hiç babam bu kadar zevksiz miydi yani gezdik dolaştık muhabbetler ettik güldük yemek yedik daha doğrusu ben yedim o izledi kendisine ve bana bir sürü şeyler aldık çok yorulmuştum gerçekten ayaklarım alev almak üzereydi yürümekten bitmiş bir şekildeydi mı ama babam hayla enerji sinden hiçbir şey eksiltmemişti sanki sabaha kadar gezebilecek gibiydi
- baba artık eve gitsek olur mu gerçekten yoruldum
- bu kadar çabuk mu yoruldun daha lunaparka gidicektik
- lunaparka gitmeyi gerçekten çok isterim ama yoruldum adım atıcak halim kalmadı
- peki tamam lunaparka da başka bir gün geliriz olur mu
- söz tamam
Babam la çıkışa ilerlerken küçük bir kız babasının omuzuna binmiş babası da küçük kızının kollarını tutmuş uçak gibi vuuu vuuu diye ses çıkarıyordu kızı mutluluktan uçuyor Muş gibi elindeki şekeri düşürdü ve ağlamaya başladı
- babaaa şekerim düştü neden düştü ben daha bitirmemiştim ki
Babası kızını omuzlarından indirim önüne diz çöktü
- tamam kızım yenisini alırız ağlama şimdi bunu alalım ve çöpe atalım tamam mı
Kızının gözyaşlarını silip şekeri çöpe attılar ve yürümeye devam ettiler babama bakmadan ilerledim ben çok birşey istememiştim ben de isterdim babamın omuzunda ucaktaymışım gibi hissetmeyi mutlu olmayı babam beni şimdi mutlu etmeye çalışıyordu farkındayım elinden geleni yapıyor benimle gülmek gezmek istiyor küçük bir kızmışım gibi davranıyor ama deyilim benim babama küçük Ken yanımda olması lazımdı ben küçük bir kızken beni lunaparka götürmeliydi bana o zaman kıyafetler almalıydı şimdi deyil sanki bir yabancının yanındaymışım gibi hissetmeme sebep olan oydu kızgındım ne olursa olsun beni korumak için de olsa benim yanımda olmalıydı ben baba demeyi ağzıma alıştırmaya çalışıyorum ya bir insanın ağzına baba kelimesi bu kadar mı yakışmaz baba derken yancılık çekiyorum tamam annem yani annem bildiğim kadın bana hem anne gibi hem baba gibi davrandı ama ben sadece anne dedim anneciğim dedim sultanım dedim 18 sene boyunca hiç baba demedim hem o adam dedim tüm düşüncelerimi bir köşeye koydum ve arabaya doğru ilerledim babam arabanın kapısını açtıktan sonra arabaya binip kafamı cama yasladım yağmur atıştırıyor du cam su damlalarıyla kapanıyordu yavaş yavaş yaklaşık 20 25 dk sonra eve geldik babam kapıyı kapatıp koltuklardan birisine attı kendisini mutfaktan bir bardak su içip odama çıktım konuşmadım yol boyunca eve geldikten sonra hiç konuşmadım kabullenmeye çalışıyorum ama olmuyor du odama geçip üzerimi çıkardım beyaz ve kırmızı pijamalarımı giydim ışıkları kapatip yatağıma uzandım öylece tavanı izliyordum bir an durdum sanki içimden bir ses bana kızıyordu neden hep kendi açından düşünüyorsun biraz da babana hak versene düşündüm kim ister ki kızının yanına olamamayı kızının ilk okulunu ilk yarasını ilk kelimesini duymayı görmeyi kim istemez beni ömür boyu görememek yerine bir müddet görmemeyi seçmişti haklıydı ben tam bir aptalım ya herşeyi kendim için düşünüyordum kendim için sorguluyorum bencil bir insanmışım gibi aynı yatakta doğrulup elime telefonumu aldım 43 cevapsız çağrı 72 mesaj bizim kiler beni çok merak etmişler hiç birine haber vermemiştim kesin endişelenmişlerdir aramalara baktım annem hiç aramamıştı mesajlara girdim annem mesaj atmamıştı içimi bir korku sardı ya bişey olduysa hemen arama butonuna annem yazdım ve aradım çaldı ... çaldı ... çaldı ama açan olmadı hemen aşağı oturma odasına gittim babam koltukta film izliyordu endişeyle yanına gittim sorar gözlerle baktı
- baba annem annemden haber alamıyorum arıyorum açmıyor mesaj atmamış hiç aramamış normalde beni araması gerek hatta benden haber alamayınca buraya bile gelirdi ama yok ya başına birşey geldiyse
- yok kızım düşündüğün gibi deyil sen buraya gelirken beni aradı birdaha seninle konuşmaya cesareti olmadığını söyledi seninle konusamayaçağını onu merak etmemeni söyledi
Başımı anladım şeklinde sallayıp odama çıktım bizimkilere tek tek aynı mesajı attım
# iyiyim mutluyum huzurluyum sizinle de konusucak vakit bulamıyorum sanırım bundan sonra da konuşmam beni merak etmeyi bırakın aramayın mesaj atmayın iyi geceler
Kopyala yapıştır yaparak hepsine tek tek yoladım bundan sonra oraya gidemezdim bunu yapmam en doğrusuydu yoksa beni hergün hepsi arayıp iyi olup olmadığımı sorucaklardı ve hiç biri benim vapmir olduğumu bilmiyorlardı bilmemelilerdi telefonumu yatağımın yanındaki komidine bırakıp uykuya bıraktım kendimi
******
Gözlerime vuran güneşle uyandım hava o kadar güzel di ki dün ki yağmurdan eser yoktu balkona çıkıp kollarımı iki yana doru açtım derin bir nefes aldım "evet Anabel yeni bir hikayeye başlıyorsun" odama geri döndüm ve banyoya girdim rutin işlerimi hallettikten sonra dolabımın karşısında öylece bekledim üzerime beyaz boncuklu kazağımı altıma da kot pantolonumu giyip saçlarımı açık bıraktım hafif bir makyaj dan sonra aşağı indim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neşem yerindeydi sebebini bilmediğim bir mutluluk vardı artık babama hak veriyordum babama öldüğüm duvarı yıkıyorum sanırım aşağı indim de babam mutfakta elinde bir bardak kahveyle bana doğru döndü
- duyduğuma göre her sabah bir bardak kahve içmeden kendine gelemiyormuşsun
- evet doğru duymuşsun baba teşekkürler
Artık baba derken cekinmiyordum babamın elinden kahveyi alıp içtim
- kan istermisin
- yemek yesem daha iyi olur açım
- tamam hemen hazırlayım ne istersiniz küçük hanım
- teşekkürler baba ben hazırlarım sen otur
Dolaptan 1 yumurta ve biraz kaşar peynir çıkarttım yumurtayı bir kaseye boşaltıp küçük küçük kaşar dilimledim ve yumurtanın içine attım dolaptan tavayı çıkartın ocağı açtım ve yumurtanın pişmesini bekledim ve evett hazır dı babam sadece beni izliyordu hiç bişey demedi ben yemeğimi yerken kapı çaldı
- ve gelirler
- kim gelir
Babam sorumu gülerek cevapladı ve kapıyı açtı kapıdan gelen sesle gülümsedim
