İLK MELEZ

7.

Gözlerimi yavaşça aralayıp salona doğru kafamı çevirdim herkesin elinde birertane konfeti vardı  Carl hem alkışlıyor hep ıslık çalıyordu Bella de yanımdan koşarak geçip bir şarkı açtı ahh tabi ya sonunda etrafima bakabildim bugün benim doğum günüm ve tabiki bu da bir kutlama babamın yanına gidip sarıldım kulana eğilip

- kutlama olmayacak demiştik

Benim aksime babam bağırarak cevap verdi 

- kutlama değil ki zaten kızım sadece pasta kesicez o kadar hem kimseyi de cağırmadık biz bizeyiz

Herkeze teker teker sarıldıktan sonra Bella pastanın mumların yaktı pastanın üzerinde bizim fotoğrafımız var dı annemin kucağında küçük bir bebek babam da arkadan anneme sarılmış ki sanıyorum o bebek ben oluyorum sonuçta benim pastama benim olmadığım bir fotoğraf koymucaklarına göre benim pastayı üfledikten sonra Bella ve Alice pastayı kesmip  bize servis yaptılar pastalarımızı yedik muhabetler ettik güldük kahkahalar atık hediyelerimi verdiler aradan saatler geçti o kadar güzel bir gündü ki anlatamam size hayatımın en güzel günlerini hatta saatlerini yaşıyordum kii birden karnıma bıcak saplandı büyük bir çığlıkla ellerimi karnıma koyup eğildim

- kızım iyi misin ( Michel)

- hayır !! (Anabel)

Sesim bile titriyordu açıdan birden sırtımdan gelen acıyla daha çok çığlık attım

- amca saat 12:10 hiç farketmedik vapir oluyor gidelim ( Carl)

Babam beni kucağına alıp evin önündeki arabaya bindirdi Carl ve Bella de bizim le arabaya bindi babam arabayı hızla sürüyordu ama umurumda bile değildi karnımdaki ve sırtımdaki acının bir an önce bitmesini istiyordum bir anda kulaklarımı öyle ağır bir kırılma sesi duyuldu ki açıdan çığlıklarım daha çok artmaya başladı artık gözlerimden yaşlar akıyordu babam arabayı ani firenle durdurdu kimse hiçbir şey demiyordu Carl beni kucağına alıp bir ormana soktu arkamızdan babam Bella Abraham ve Alice de geliyordu Carl beni bir demire yatırdı ve önüme parmaklıklı demiri kapatıp kitledi nasıl yani burası bir kafes hemde büyük bir kafes beni buraya mı kitliçeklerdi

- Anabel biraz burada kalmak zorundasın biliyorum boğazın yanıyor ilkönce karnına bıçak saplandı ve sonra aynı acıyı sırtında yaşadın şuan bedenini hisetmiyorsun ama acıları çok iyi hisedeceksin mesela şuan boynun kırık ama sen boynunun kırık olduğunu sadece acısını hissediyorsun onun için tek yapman güçlü olmak heryerin kırılıcak bu acının daha fazlasını yaşayacaksın sabret geçecek seni buraya kapatma sebebimiz bir başka insana zarar verme diye diren kızım geçecek ( Abraham)

Sadece kafa salladım hepsi pür dikkat beni izliyorlardı ama ben dayanabilecek miyim bilimiyorum ve bir kırılma sesi daha açım bir kat daha artmıştı Abrahamın gözlerinin içine baktım bana güç vermek için bakıyordu sanki öyle de yaptı Carl a çevirdim gözlerimi o da aynı şekilde güçlü ol der gibi baktı ve göz kırptı Bella ve Alice yüzüme dahi bakıyorlardı ikisinin de kafası yerde gözleri yaşlıydı gözlerim babamı aradı ama yoktu titrek bir sesle konuşmaya çalıştım

- babam babam nerde ( Anabel)

- sakin ol kızım sadece dayanamadı arabaya gitti gelir birazdan hem senin için kan getirecek ( Abraham)

İşte evet şuan hisedebiliyorum heryerim kırıldı evet şaka değil bacaklarım kollarım belim parmaklarım burbumu bile hisettim dişlerime ağrılar girdi gözlerim kapanmak için direniyordu gözlerimi sıkıca yumdum ve büyük bir çığlık attım.

                       *******************

Gözlerimi yavaşça aralayıp etrafima baktım babam elimden tutuyordu Abrahamın evindeydik ve hayla etraf karanlıktı sanırım o açıdan bayıldım ve tehlike geçtikten sonra beni eve getirdiler babam uyandığımı görünce  elini  saçlarımda gezdirip gülümsedi

- günaydın güzelim (Michel)

- günaydım (Anabel)

Boğazım yanıyordu ve kan istiyordum öksürüp boğazımın acısını geçirmeye çalıştım ama Bella anlamış olucak ki koşarak mutfağa gitti elinde 2 torba kan la geri gelip kanları bana uzattı kanları elinden alıp gözkırptım

- ooo bizim uyuyan Güzel uyanmış ( Carl)

- iyiki biraz uyudum Carl abartma ( Anabel)

- biraz mı kızım sen 2 gündür uyuyorsun he haberin olsun ( Carl )

- neyy iki gün mü ! ( Anabel)

- evet kızım iki gün biraz kendine gel konuşuruz olanları ( Michel)

- ben kendimdeyim ve çok iyiyim şimdi konuşabiliriz ( Anabel)

- tamam ozaman anlatıyorum ben ( Bella )

Herkez onayladıktan sonra Bella ya döndüm ve anlatması için kafamı salladım

- bak şimdi kuzen senin heryerin kırıldıktan sonra dişlerin falan çıktı işte sen tam bir vampir oldun o kadar güzel görünüyordun ki anlatamam sonra amcam sana kanları getirdi tam 23 torba kan içtin ama nafile Kan torbalarının hepsi bitince annem vapmir hızıyla bir geyik yakalayıp yanina getirdi kümesin kapısını açıp geyi içeri koyduk sen geyiğin de kanını sömürdün ama durmadım bu sefer çıkmaya çalıştın ve başardın da demirleri ikiye ayırdın Anabel çok güçlü bir melezsin sen ormandan çıkıp kasabaya indin genç bir çocuğa doğru koşup onu ara soka soktun biz gelene kadar çoktan onun kanını içmeye başlamıştın bile kana susuzluğun bitince de yere düşüp bayıldın. ( Bella )

- çocuğa mı iyi mi peki ne oldu ona ( Anabel)

- iyi iyi birşeyi yok hastaneye kaldırıldı senden önce o uyandı büyücü arkadaşlarımız hafızasını sildi bizi hatırlamıyor yani bir sıkıntı yok için rahat olsun ( Carl )

- hadi ozaman uyandın kanını içtin artık tekrar uyuman lazım yani tek sen deyil herkesin uyuması lazım hadi kerkez yataklara yarın okulun ilk günü gitmemenize asla izin yok  ( Abraham )

Yatığım yere tekrar uzandım ve gözlerimi kapattım iki gün uyumuştum ama benim hayla uykum vardı

Siyah bir silüet arkası dönük heryer beyaz gözlerim acıyor ama umrumda değil sen kimsin diye bağırdım ama cevap vermedi kimsin sen birşey söyle dedim tek bir cümle kurdu çok yakında öğreneceksin bilinç altına bu şekilde birdaha girmeyeceğim tatlı kız iyi uykular

Merhaba arkadaşlar  vote vermeyi unutmayın lütfen seviyorum sizi 🙂❤