İLK MELEZ

28.

Gözlerimi açtığımda Alex'in gözleri hayla kapalıydı. Bana sarılı olan kollarını biraz gevşetip kafamı yatağın başlığına yasladım. Bir yandan saçları ile oynuyor bir yandan yüzünü ezberliyordum. Mesela sağ gözünün yanında iki tane üst üste ben var, yüzünde kusur yok inanır mısınız. Bizler de yara izi kalmaz onun için hiçbir leke hiçbir iz yok yüzünde. Sağ gözünde 180, sol gözünde 184 kirpiği vardı. Tabiki tek tek saydım. Dudak çizgileri biraz fazla belirgin pembeye yakın bir rengi vardı.

Alex gözlerini açmadan uykudan yeni uyandığı için titrek çıkan sesi ile konuşmaya başladı.

- dana ne kadar izleyeceksin beni güzelim. ( Alex)

- sen sıkılana kadar.( Anabel )

Evet o sıkılana kadar izlerdim onu mesela kaşlarını da sayardım tek tek. Sonra saçlarına geçerdim.

- ben beni izlemenden sıkıldım ozaman, sıra bende. ( Alex)

- bu kadar çabuk mu. ( Anabel )

- güzelim gözlerim kapalıyken seni görmüyorum ve ben seni görmeden saniyem geçsin istemiyorum. ( Alex)

Yerim lan ben bunu.

- Alex hadi canım kalk da biraz konuşalım. ( Anabel )

Evet konuşma zamanı gelmişti romantizmin içine sıçmış olabilirim ama yapacak bir şeyim yok.

Alex hemen toparlanıp benim gibi yatak başlığına yaslandı.

- kötü birşey mi oldu güzelim. ( Alex)

- kötü gibi de iyi gibi de. ( Anabel )

- dinliyorum seni. ( Alex)

- dün seni buraya getirdikten sonra Bella ile konuştuk Rex'i de buraya getirmelerini söyledim. Amacım onu tekrar hayata getirmekti kendi kanımla ama ben öldürdüğüm için olmuyormuş hiçbir kan onu hayata geri getiremiyormuş. ( Anabel )

Bunları anlatırken gözümün önüne Rex'i öldürdüğüm an geldi. Benden habersiz akan göz yaşlarımı Alex sildikten sonra fark ettim.

- güzelim ağlamadan anlatır mısın. Dinleyemiyorum seni. ( Alex)

- Alex ben yapamam bu hayatı yaşayamam. Kanlar ile dolu hayatı yaşamak istemiyorum, elimde olsa içmem bile ama içiyorum hayatta kalmak için içiyorum. ( Anabel )

- tamam güzelim gidelim buralardan kendimize yeni bir hayat kuralım. Herşeyden herkezden uzak olalım. ( Alex)

- ben eski hayatıma dönmek istiyorum Alex, anneme arkadaşlarıma dönmek istiyorum. ( Anabel )

- Anladım beni de istemiyorsun yani. ( Alex)

Tuttuğu ellerimi bırakıp ayağa kalktı.

- Hayır tabiki. Ben sende gel diyecektim Alex beraber gidelim. Beraber bir ev tutar orda yaşarız, bizimkiler ile tanıştırırım seni. Beraber okula gider geri evimize geliriz normal insanlar gibi yaşarız. ( Anabel )

Ben bunlari anlatırken Alex karşıdaki dolaptan Dean'ın olduğunu tahmin ettiğim siyah bisiklet yaka t-shirt ve siyah bir kot giydi. Öyle bakmayın bana, bakmadım tabi o üstünü değiştirilen başka tarafa bakıyordum.

- sizinkiler bizim insan dışı bir varlık olduğumuzu öğrenince ne tepki verecekler.  ( Alex)

Yanıma tekrar oturup gözlerime bakmaya başladı.

- öğrenmeyecekler söylemeyi düşünmüyorum, annem biliyormuş zaten o bize yardımcı olur. ( Anabel )

- Tamam. ( Alex)