His Wife, Her Professor

HWHP.49

Chapter 49

Third Person POV

Pagkaputol ni Steven ng linya kanila Matti ay mabilis na sumakay ng helikopter si Gino at Matti kasama ang limang tauhan tinungo nila ang liblib at tagong lugar ng bunker sa Nueva Ecija kung saan naruruon ngayon ang pamilya ni Steven.

"Gino keep your eyes sharp! Mens! Stay low, but always be alert." paalala ni Matti habang inaayos ang dalawang 45-Caliber gun. Si Gino naman ay nagsuksok ng mga bala ng sniper riffle na gagamitin nya sa pag asinta sa mga kalaban.

Dahan dahang lumapag ang helikopter sa may dalampasigan malayo kanila Steven. Ang ugong ng makina at ang malaking elesi ng helikopter ay hindi na madidinig pa sa kinarorounan nila Steven.

"Move now!" sigaw ni Matti at nagsi-alisan na sila sa helikopter.

Ang limang tauhang kasama nila ay naghanap ng magandang pwesto upang mabilis na matulungan si Steven at ang pamilya nito. Si Matti ay walang pasabing dumaan sa kung saan marami ang mga tauhan at pinagbabaril ang mga ito sa ulo katulong nito si Gino na hanggang ngayon ay nasa loob ng lumilipad na helikopter at nakadapa duon.

"Can't you just find a rooftop?! Ang ingay sa tenga ng lintik na helikopter na yan!" iritableng sigaw ni Matti sa earpiece.

Tila hindi maubos-ubos ang mga kalabang pinapatay nila dahil sa sunod-sunod din na pag-sulpot ng iba pa.

"No rooftop, dude! Wag ka ng maarte." pabirong sabi ni Gino habang inaasinta ang mga kalaban.

"We need to get in! Immediately!" sigaw ni Gino sa earpiece kung saan rinig ito ng lahat.

Ilang pag-sabog ang naganap dahil sa mga trap bomb na sumabog malapit sa bahay ni Steven.

"Damn! I didn't get to see the blueprint! Saan nakalagay ang mga bomba?!" kabadong binaril ni Matti ang huling tauhan na lumabas sa main road ng bunker ni Steven.

"I don't know that there is a trap bombs." mababang sabi ni Gino habang iniisip ang mga nasabi sa kanya ni Tyler at Steven.

I am an idiot to forgot that important matter! He said to himself.

"If I were Steven, where the hell will I put those bombs?" he kept on wandering until he heard a gunshot.

"Damn you Gino!" sigaw ni Matti bago walang pasubaling tumakbo papasok sa kinaruruonan ni Steven.

"Why me?! I can't even remember him telling me."

"Grrr! Damn this life!" bubulong bulong na sabi ni Matti ng makita ang mga natirang tauhan ni Jorlie at JC na kumonti na di katulad kanina na parang hindi ito mga nauubos.

Sa kabilang banda naman ay si Amelie na kasama ang mga anak na nagtatago sa walk-in closet nila dito sa kwarto. She pushed the red button and the bombs started to explode. Hindi nya alam na isa iyong trap bombs.

"Mommy!" hagulgol ng mga bata ng makaramdam ng pag-yanig.

Ang putukan at bomba sa labas ay hindi maririnig sa loob ng bunker pero damang-dama naman nila ito dahil ang bunker ay nakatayo sa underground.

"Hush, my babies! Just pray." ang tanging nasabi ni Amelie sa mga anak na humahagulgol na nakayakap sa kanya.

Sa oras ng pangangailangan ang tanging kaya lang nilang sandalan sa mga oras na yun ay ang Panginoon. Hindi nila alam kung ano na ang nangyayari sa mga tao sa labas, wala na silang ideya kung buhay pa ba o patay na si Steven at kung iisipin pa nila yun ay baka lalo silang panghinaan ng loob.

Amelie took all her strength and courage to stand-up. She is willing to fight for their safety and also Steven's safety. Hindi nya na kaya na magtago nalang at manahimik habang ang lalaking mahal nya ay handang isakripisyo ang buhay nito para sa kanila.

"Lana. Phil. You know how to fight if the bad guys comes in, right?!"

"Yes, mommy!" matapang na sagot ni Phil Steen sa ina habang nakayakap kay Lana Azarea at pinapatahan ito.

"That's good."

Binuhat ni Amelie si Azarea at tinignan ito sa mata.

"Don't cry, baby. All of this will be over soon." Amelie kiss Azareas cheeks and brought her down.

"Mommy will go out of the bunker and you two will stay here. No matter what happen DO NOT OPEN THE BUNKER! Understood?"

Tumango ito at umiiyak na yumakap sa kanya.

"Mommy will just help D-daddy, alright." tumulo ang mga luhang kanina nya pa pinipigilan.

When she deliver Phil and Azarea here in this beautiful crazy world she promise to herself that she wouldn't cry again, but she just broke it twice. She wants to be strong for her childrens so that they will grow up strong too.

"Crying isn't a bad thing." Amelie gently wipe the tears on Azarea and Phils cheeks. "Crying makes you stronger so do not hesitate to cry, but always remember that after you cry you will always put your precious smiles."

Hinalikan ni Amelie ang mga anak sa nuo bago ito iniwan sa loob ng walk-in closet. Lumabas sya ng kwarto at ni-lock iyon para sa seguridad ng mga anak nya. Pumunta sya sa kusina at naghanap ng kutsilyo at ng iba pang pwedeng magamit sa mga tauhan ni Jorlie.

Patuloy ang pagsabog ng bomba at ang pagyanig ng bunker pati ang pinto nito ay binubuksan ng mga tauhan ni Jorlie.

Nakahanap si Amelie ng kutsilyo, martilyo, at lighter at isang maliit na handy sprayer na naglalaman ng alcohol.

Lumapit sya sa pinto ng bunker at puro putok ng baril ang naririnig nya duon, dahil sa pinauulanan ito ng bala ng mga tao sa labas.

Hindi agad agad na masisira ng kahit anong bomba o bala ng baril ang pinto dahil sa isa itong purong metal at tanso na pinagpatong patong at pinakapal.

Hindi makalabas si Amelie dahil sa mga sunod sunod at walang tigil na pag-baril sa pinto. Bumalik muna sya sa kusina at kinuha ang sampung pirasong mamahaling babasaging pinggan tsaka iyon inilagay sa tabi nya. Naka-suot lang sya ng leather jacket ni Steven kung saan nakalagay duon ang kutsilyo, martilyo at iba pang gamit na nakuha nya.

Wala pang isang minuto ng huminto ang pagpapaputok sa malaking pintuan kaya naman bigla nya iyong binuksan at isinaradong muli habang bitbit ang pinggan.

It was impossible for her to open the door at first because it's a heavy metal, but she can do anything just to save Steven.

Gulat na nakatingin sa kanya ang mga tauhan ni Jorlie na nagkakasa ng bala sa baril. Kinuha nya ang oportunidad na iyon upang ibato isa-isa sa mga ito ang mga malalaking pinggan tsaka nya inilabas ang kutsilyo at tumakbo palapit sa mga ito.

Ano nga bang laban ng kutailyo sa baril? Ang bilis lang ang makakapagsabi nyan.

Sa France ay natutunan ni Amelie na lumaban dahil na rin sa pang-eenganyo sa kanya ni Jezkiel at Aziz na matuto ng simple self-defense. Kaya naman ngayon kahit papaano ay alam nya kung paano gamitin ang kutsilyong hawak. Ang bilis naman nya sa pagkilos ay natutuhan nya nung lumalaki na ang mga kambal, dahil dalawang bata na magkasabay ang inaasikaso nya kaya naman hindi pwedeng babagal-bagal sa pagaalaga sa mga ito kung kailangang sabay. Dapat sabay!

Mabilis na itinumba ni Amelie ang tatlong lalaking naliligo na sa mga sariling dugo at laslas na ang leeg. Pinulot nya ang baril at walang pasabing pinagpuputukan ang mga lalaking patungo sa pwesto nya.

Sa kabilang banda ay nakikita na ni Matti si Steven at tanaw na rin nya si Amelie na unti-unting natatabunan ng mga tauhan ni Jorlie.

Walang pasabing tumakbo si Matti palapit sa mga ito at binaril ang nakatalikod na si JC na tinamaan sa braso at tumumba napa-tumba rin ni Matti ang tatlo pang lalaking katabi ni JC.

Ngunit bago matapos ang putukan ay nakarinig sila ng tatlong magkakasunod na putok.

Kitang-kita ni Gino kung paano bitbitin ng mga tauhan ni Jorlie si Amelie na duguan at pinaluhod sa harap nito. Si Steven ay nanlulumong tinignan ang asawa habang ang naagaw na baril kay Jorlie ay nakatutok sa ulo nito.

"Kill me Steven! And she'll die."

Malakas na tumawa ang babae habang tinitignan ang nag-uumigting at nagbabagang tingin ni Steven sa kanya.

~~~
Late update again, sorry 'bout that! Comments for next chapters!