His Wife, Her Professor

HWHP.9

This chapter is dedicated to gandangbaae2801 Thank you for reading! <3

Chapter 9

(WARNING: ANG MGA SUSUNOD NA EKSENA AY HINDI MAARI SA MGA BATA)

Steven look at her again with the same confused eyes he gave her earlier.

"What's wrong? Did I do something? Did I hurt you? What did I do tell me!" nanduon lang sila sa golf car habang sya ay pigil pigil ang luha para di maglandas.

"That's the problem Steven! Hindi mo alam kapag may mali na! You're so insensitive! Makaramdam ka naman sana."

"Are you jealous about Sadie? She's just a friend! Wala kaming relasyon." depensa agad ni Steven.

"Look what you made me do, Steve! Nababaliw ako kakaisip kung sapat na ba talaga ako!" hindi nya na napigilan ang pagbuhos ng emotion. Itinuro nya ang dibdib at kinabog kabog iyon ng mahina."Yung totoong ako lang ba talaga ang mahal mo o baka mahal mo na sila! Baka hindi lang si Jorlie talaga baka madami pa sila! Steven, I can't feel my worth as a woman." ang pagbuhos ng masagana nyang luha ay hindi na talaga napigilan.

Halo halong emosyon ang bumabalot sa kanya. Her insecurities, her jealousy, and even the love of his own husband ay pinagdududahan nya na.

Kinabig sya ni Steven upang bigyang ng mahigpit na yakap at halik sa ulo. Ikinukulong sya nito sa matitigas na braso na mas nakapagpadagdag sa pagiyak nya.

"Do you also hug them, like you hug me?" itinulak nya ito upang magkahiwalay sila. Iniisip nya palang ay parang lalo syang pinapatay.

"No, I don't! Amelie your the only lady I love and I cherish you my wife, you will always be the only baby I want." pilit mang ipinapaintindi sa kanya iyon ni Steven ay parang hindi na gumagana ng matino ang utak nya at nababalutan nalang ng galit at inis para sa binata.

"Let's go back to the mansion, I really can't enjoy this vacation anymore. Nakakapagod masyado magmahal at mas lalong nakakapagod umasa sa salita lang."

"You don't trust me, do you?" isang tanong ni Steven na kailanman ay hindi nya ata masasagot.

Does she trust him? Maybe yes or maybe no.

"I don't know." she said not minding her tears.

"Let's stay on the bunker for this week. Magpapaservice nalang ako sa beach staffs."

"I want to go home Steve. Iuwi mo nalang ako please." sabi nya pa pero parang alang nadinig ang binata na ngayo'y minamaneho na ang golf car.

Labinlimang minuto ang lumipas bago sila makarating sa bunker na nakakonekta sa gubat na pinasukan nila.

Mabilis pa sa alas kwatro na bumaba sya at tinungo ang underground door pero hindi nya iyon mabuksan may kung anong nakasarado duon na sa kabilang bahagi lang mabubuksan.

"I want to gome home Steven, now!" matigas nyang sabi pero hindi pa rin sya pinansin ng binata.

"You are my home, Lady! I can feel heaven with you by my side. You are my drug and I'm too addicted to you so please baby, stay with me for a while." unti unti ang paglapit nito sa gawi nya wala syang kawala dahil pader na ang nasa gilid likuran at kahit sa ibabaw nya tanging ang hinaharap nya nalang ay ang binatang lasing na lasing ang tingin sa kanya.

"I'm too insane that I can't let you go!" mabilis na hinapit sya nito at marahas na hinalikan ang mainit na dila nito ay inuudyok syang sabayan ang galaw nito hindi naman nya ito binigo dahil kahit na may galit o inis syang nararamdaman dito ay alam nya sa sariling sa bandang huli ay handa na naman syang magpakatanga malasap lang ulit ang init ng halik nito.