His Wife, Her Professor

HWHP.34

Chapter 34

Lady Amelie Buencamino POV

"WHAAAT!?"

Mabilis na nailayo ko sa tainga ko ang telepono ng malakas na sumigaw si Jezkiel sa kabilang linya.

"Don't shout at me Doctor!" asik ko sa kanya.

"Did I heard it clear?"

Napahawak nalang ako sa sintido ko at hinilot iyon ng bahagya.

"Bangag ka ba!? I already told you three times. Pupunta nga ngayon ang CEO ng RAHR Inc. wh--"

"Go home we'll go to London right away. I'll book us the early flight." sabi nito bago ako pinatayan ng tawag.

"Anong plano nyo?"

I look Aziz who's standing now at the window.

"We'll go to London. Magkita nalang tayo dun next month I need to go."

Dinampot ko ang bag ko at tumayo na mula sa sofa na kinauupuan ko.

"I guess you really don't want to see that guy.... Why did you sign the contract papers to them?"

Natigilan ang akma kong pag-alis sa tanong nya.

"Do you still love him?"

Do I still love him?

"It's been three long years, Aziz.
.
.
.
Sigurado na ako na ngayon hindi ko na sya mahal. Natatakot lang ako."

Bumalik muli sa akin ang alaala ng nakaraan. Ang nakaraan na pilit ko mang ibaon sa limot ay hindi ko pa rin magawa.

"Why are you scared to him? Jezkiel is with you, that brute is ready to die for you."

Jezkiel and Aziz is friends when they we're in College. Jezkiel took his Bachelor's degree in Massachusetts University that's when he knew Aziz a pure Filipino, but raised in California and now based in France.

Napa-pikit ako ng maisip na naman ang bugbog sarado at duguang mukha ni Jezkiel.

"I'm more scared about that, Aziz. Alam kong kaya akong ilaban ng patayan ni Jezkiel, but what if hindi ko magawa sa kanya ang kaya nyang gawin para sa akin? Ayoko syang abusuhin."

He sighed and walk towards me to give me a warm hug.

"Take care. I'll handle everything here ao don't think too much, LA."

Ngitian ko muna sya bago tuluyang umalis sa opisina.

Hindi pa man ako tuluyang nakakarating ng lobby ng harangin na ako ni Ashley.

"Lady Amelie, a phone call."

"Who is it?" kyuryosong tanong ko.

"He said that he's a friend."

"He it means a guy hmmm."

Napaisip ako kung sinong kaibigan ko iyon. Iniabot nya ang telepono sa akin. Nagdadalawang isip man ay sinagot ko iyon.

"Who are you?"

A couple of seconds have passed and still no answer. Tinignan ko kung asa linya pa rin t andun pa nga ang misteryosong kaibigan ko raw.

"Whoever you are please stop messing with me! I'm a busy person s--"

"It's been a while, my wife."

Hindi ako makagalaw upang bitawan ang telepono. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw dahil sa boses na iyon.

That deep and husky baritone voice.