His Wife, Her Professor

HWHP.39

Chapter 39

Third Person POV

Mabilis na lumipas ang oras at ngayon nga'y naghahapunan na sila sa mahabang hapagkainan. Sa pinaka sentrong bahagi ay naka-upo si Steven sa kanang bahagi naman ay naka-upo si Sadie katabi ang anak nito na nasa walong taong gulang na. Habang si Amelie ay nasa kabilang sentro ng hapag katabi si Mrs. Cruz.

"Didn't know that Steven would arrived with you. So how's life, Amelie? Kamusta sa France?" nakangiting tanong ni Sadie habang tinutulungang maghiwa ng karne ang anak na katabi.

"Life was so unpredictable I didn't know that I would be back here again. And France? Hmm. It's almost winter there, I miss my family." Amelie answered dreamily thinking of her childrens.

"Oh! So you have a child--" Sadie was cut off by Steven.

"It's childrens. Our childrens." pagtatama nito.

Tila naman biglang kinabahan si Amelie ng makita ang tingin sa kanya ni Steven

"Dad you have other babies?" inosenteng tanong ng anak ni Sadie.

"I have Phil."

Ngumiti naman ang batang si Phil at tsaka humarap sa ina.

"Mom! I'm going to have playmates now and I'll be a big brother." tuwang tuwa na kumain muli ang bata ngunit nanatiling tahimik ang mga nakakatanda.

Hindi na muling nagalaw ni Amelie ang pagkain hanggang sa matapos si Mrs. Cruz.

"Hija, ayos ka lang ba?"

"Ang mga anak ko po, namimiss ko po sila. Ito po ang unang beses na may pinuntahan akong hindi sila kasama."

Malungkot na na-upo si Amelie sa counter chair at tinignan ang mga litrato ng mga anak sa telepono.

"Bakit hindi mo tawagan?"

Tinignan muna ni Amelie ang oras bago nginitian ang matanda.

"Sige po, punta po muna ako sa poolside." paalam ni Amelie.

Ekspertong tinungo nya ang lugar kung nasaan ang pool at tsaka nilublob ang paa ruon bago muling ibinaling ang tingin sa telepono.

Tinawagan nya sa videocall si Rhianne at wala pang ilang segundo ng sumagot iyon.

"Hello!" iritableng sagot nito at mariringgan mo ang ingay sa paligid nito.

"Rhianne its me. LA." agaw nya ng pansin sa kaibigan na aligagang aligaga.

"Oh! Wait lang. Steen! Talk to your mommy muna oh!"

Iniabot ni Rhianne ang telepono kay Steen na marumi ang mukha at parang gusgusing bata.

"Hi baby! What happened to you? Where's Azarea?" usisa nya agad sa anak na kasulukuyang papunta sa kwarto nilang magkapatid.

"Mommy! When are you going back? I can't sleep at night thinking that you are not with us." nakamgusong balik tanong nito sa kanya ng makasampa sa kama.

"Oh my baby! I miss you so much."

Unti unti ng pumatak ang luhang kanina nya pa pinipigilan. Damn you, Steven! For taking me away from my childrens.

"I'll be going home soon. Sleep on time, don't think about me so much. And by the way what did you do? Bakit ang dungis mo?"

Natatawa na dinilaan ni Steen ang daliri habang kausap si Amelie.

"We ate the whole chocolate cake that Papa bought. I ate too much, because its so yummy. Ninang Rhianne is angry, mommy!" humagikgik pa si Steen na tuwang-tuwa sa sariling kalokohan.

"Steen!" Amelie gave Steen her warning tone.

"Okay. Okay. Azarea! Mommy oh." mabilis na initsa ni Steen ang cellphone sa kapatid kaya naman napailing iling nalang si Amelie.

"Azarea, baby. Did you also eat the cake?" tanong nya sa isa pang anak na puro chocolate ang damit at mukha.

"No, mom. Steen is so annoying he put icing on my face and Papa spread it out! They are so annoying." pagmamaktol nito na animo'y iiyak na.

"Diba you're a big girl na. Dapat you will not cry na. Just clean yourself and I will scold Steen and Papa." alo nya sa anak na may mumunting luha na sa mata, marahan itong tumango tango at ipinasa muli ang telepono kay Steen.

"Steen, what did I tell you?" marahang pagsasalita nya pero ang batang si Steen ay umatungal na agad.

"Hey, baby! Wala pa naman akong sinasabi ah."

Naoanguso nalang sya bago pinatayan ng tawag ang anak. Pinaglarularuan nya pa ng bahagya ang tubig sa pool bago napagpasyahang pumasok na sa loob.

Hindi pa man wya tuluyang nakakapasok ng matanaw nya sa di kalayuan si Steven. Papalapit ito sa gawi nya at sa mga oras na iyon ay hindi alam ni Amelie ang gagawin.

Should I ignore him or should I talk to him? Pero ano namang sasabihin ko? Jeez. I'm fucking nervous!

Nakalapit na ng tuluyan sa kanya si Steven tsaka nya lang napansin ang masamang aura nito.

"W-what do you want?" kabadong tanong nya.

Hindi ito sumagot bagkus ay nanatili lang itong nakatingin ng mataman sa kanya. Tila ba kinakabisado nito ang mukha nya.

"I n-need to go." akmang aalis na sya ng mahigpit na hawakan nito ang kamay nya.

"Don't leave me again. Please, don't."

It should sound normal, but in her heart and mind Steven is pointing something. It was like there was a hidden message in his words.

"Ano ba Steven. Bitawan mo nga ako!"

Pilit na tinatanggal nya ang mahigpit na hawak nito sa kamay nya ngunit sya lang din ang nahihirapan.

"No. I'm not gonna let go of you this time. This time I will be selfish and I will take what is mine."

Ang mga mata ni Steven na nakatitig kay Amelie ay nagsasabing seryoso ito at walang halong pagbibiro ang mga bibitawang salita.

"I will take you back again together with our childrens. I will make you mine once again and this time it will last forever." he mumbled before claiming Amelie's lips.

Hindi pa man rumerehistro sa utak ni Amelie ang mga pinagsasabi ni Steven ay nagigiliwan na sya sa mainit na halik nito. It was like the old times when they're here inside this huge house making love and making naughty things together. It was like the old times when she caught him in others arms.

It was like she's doing the same mistake she did on the past.

Steven pulled out from the kiss and look at her confusedly.

"Why didn't you kissed me back?" nagtatakhang tanong nito.

Itinulak nya ang sarili palayo bago ito binigyan ng isnag malakas na sampal sa mukha.

"How dare you kissed me! I'm a m-married woman!"

Ipinakita nya dito ang bagong biling singsing na binili nya nya bago umalis ng Pransya.

"Yeah right!" natatawang sagot ni Steven habang hinihimas ang labi.

"You as--" she was cut off.

"I did nothing wrong. Is it wrong now to kiss my wife?" inosenteng tanong ni Steven na animo'y walang ginawang kasalanan.

"Hanapin mo ang asawa mo! Nang hindi kung sino-sino ang hinahalikan mo!" sigaw nya rito at tinalikuran na ito.

"I already found her and I brought her home with me!!" balik sigaw nito sa kanya kaya naman itinaas nya ang isang kamay at itinaas ang gitnang daliri nya.

"Fuck you."

~~~
Votes and Comments for this chapter. Dedication for the next chapters is on.❤️