His Wife, Her Professor

HWHP.6

Chapter 6

(WARNING: ANG MGA SUSUNOD NA EKSENA AY HINDI MAARI SA MGA BATA)

Pag bukas ng elevator ay bumungad agad sa kanila ang nagaalalang mukha ni Jorlie pero ng makita sya nito ay biglang nagdilim ang itsura nito.

"What the hell are you doing here, bitch!!" pinagtinginan naman sila ng mga empleyado.

"Unless you forgot Ms. Dimon I'm still the legal wife! THE ONE AND ONLY MRS. KING!" she arched her brow to Jorlie and roll her eyes to the ugly bitch.

"Still hoping that Steven would love you!? Dream on girl! He's mine." sabi nito at hinaklit ang braso ni Steven.

Tinignan nya ang mga braso ni Jorlie na naka-angkla kay Steven.

"I should have done this to you before, but I was too coward." she said and pushed Jorlie making her sit on the floor.

Nagtawanan ang mga taong dumadaan.

"ARGGGGGHH! YOU BIIITCH!!" galit na sigaw nito pero hinila nya si Steven at pareho silang umalis papunta sa kotse nito na kanina pa nasa labas.

"You're not angry with me anymore?" naniniguradong tanong nito sa kanya.

"A little but you allow me with the divorce so hindi na masyado." sagot nya.

"You really want the divorce, huh!" he said bitterly.

"Let's just go home."

"I think you forgot! You owe me a thing, my wife." he said playfully making her lost her breath.

"We won't go home for a week and that's final."

"Am I really going with you?" ang tanga ng tanong nya kaya parang gusto nya nalang ibato ang sariling utak sa labas ng bintana.

"Yes and no buts! I'll make both of us enjoy this week." sabi ni Steven at bigla syang hinalikan ng mabilis na nagpa buka sa bibig nya ng bahagya.

"Uhh! Wife will you close your fucking mouth!" tila hirap na hirap na si Steven dahil sa natural na mapupulang labi ni Amelie.

She bit her bottom lip making Steven more hard.

"Fuck!" napamura nalang ito at mas lalong binilisan ang takbo ng sasakyan.

Lumipas ang halos 2 oras at ngayon lang sila huminto ni Steven. Isang malawak na lugar katabi ng daan ang hinintuan nila.

"This is my underground rest house." sabi ni Steven, ginala naman nya ang mata nya sa malawak at walang katao taong lugar na iyon. Ang tanging nakikita lang nya ay ang mga nagtataasang puno at ang maalat na simoy ng hangin.

"There's a beach in here?" tanong nya sa asawa na ngumiti lang sa kanya.

Lumabas na sila sa sasakyan at iginaya naman sya ni Steven sa gild ng mga nagtataasang puno na kung saan may daan na hindi kapansin pansin.

Steven opened the underground door and walk in first still guiding Amelie's every step.

Ang malaking bunker sa ilalim ng mga nagtataasang puno ay isang malaking bahay na kakasya ang halos limang katao.

May sala, kusina, kwarto, banyo, at isang pintuan sa pinaka gilid na sa tingin ni Amelie ay labasan. Kumpleto ang mga gamit duon ang wala lang ay Internet Connection at Mobile Connection.

Hinarap sya ng binata na naka-ngiti kinintalan sya nito ng halik sa noo. "I want us to relax. Away from all the things that always trouble us." sabi sa kanya ni Steven.

"Who owns this Steve?"

"Its ours. Mom brought this property as a gift for our wedding." imporma sa kanya ng binata.