His Wife, Her Professor

HWHP.48

Chapter 48

Third Person POV

Mabilis na tumumba si Steven at Azarea sa lapag ng tamaan ng bala sa balikat si Steven habang yakap nito ang anak na si Azarea.

"Az!" sigaw ni Steen ng makitang may dugo ang kapatid sa gawing sintido.

"Steve! Lana!" sigaw ni Amelie na mabilis na lumapit sa kanila habang hawak si Steen sa kamay.

"Are you alright, baby?" tanong ni Steven sa anak na naka ilalim sa kanya na parang pinoprotektahan nya.

Tumango naman si Azarea at mabilis na yumakap sa ina. Umiyak ito sa unang pagkakataon at sinabayan pa ng kapatid na si Steen. Hindi iyakin si Azarea pero sa oras na iyon nakaramdam sya ng takot ng makita ang duguang braso ng ama.

"Hush now, darling." alo ni Steven sa anak habang pilit na isinisiksik ang pamilya sa pinaka sulok na bahagi ng terasa kung saan hindi sila makikita ni Jorlie.

"What is happening? Are you alright? You're hurt!" nagaalalang tanong ni Amelie.

"I'm okay. Everything's going to be fine if you follow my instuction." sabi ni Steven bago sinilip ang naglalakad na si Jorlie na may hawak na isang Single Action Army na baril.

"Listen, you need to go inside the bunker before Jorlie comes here." panimula ni Steven habang pinipigilan ang kirot sa brasong tinamaan ng bala.

"Jorlie? She's here!" gulat na sabi ni Amelie habang yakap ang mga anak.

"Yes, and I've done a lot of wrong things to her and to you. I'm very much sure she wants me to pay for it."

Mahigpit na niyakap ni Steven si Amelie at dinampian ang labi nito.

"Whatever happens never get out of the bunker. No one can get inside the bunker unless they know how." muli ay hinalikan ni Steven si Amelie sa mapulang labi nito bago akmang tumayo.

Mabilis na hinablot ni Amelie ang kamay nito dahilan para napatigil ito sa pagtayo.

"Mahal kita. Mahal kita, Steven at hindi ako nagsisisi na bumabalik balik pa rin ako sayo. Mahal kita, hindi mawawala yon. Ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko kahit bumalik pa ako sa unang araw na nakita kita. Mahal kita tandaan mo yan!"

Mabilis na kinabig ni Amelie si Steven para sa isang malalim na halik, bumuhos ang luha sa mata nya at tila pakiramdam nya iyun na ang huling makikita nila ni Steven ang isa't isa.

"Mahal na mahal din kita, mahal ko." sagot ni Steven bago tuluyang tumayo at lumabas ng terasa.

Mabilis ang kilos ni Amelie habang yakap ang dalawang anak. Nakayuko syang tumakbo papasok sa bunker habang ang putukan ng bala ay ayaw tumigil.

Si Steven ay mabilis na napalibutan ng mga tauhan ni Jorlie at JC.

"This is not you, Jan Carlo! Hindi ikaw to! Hindi ikaw ang maglalagay sa panganib kay Amelie! You'll never do that! You swear to protect her until you die. You swear to his father and mother!" galit na sigaw ni Steven sa nakatayong si JC sa harapan nya na may hawak na isang Submachine Gun VP70 at parang baliw na nakatutok iyon sa ulo nito.

Kinamot ni JC sa ulo ang pinaka nguso ng baril at tatawa tawa na tinignan si Steven bago sinenyasan ang mga rauhan.

Sipa, tadyak, at suntok ang inabot ni Steven sa limang katao na nakapalibot sa kanya. Hindi sya pumalag dahil gusto nyang sa kanya lang ang atensyon ng mga ito habang ang pamilya nya ay nagtatago sa loob ng bunker.

"I swear, yes!" JC laughed out loud. "I swear to them, because I thought I could have Amelie. I swear because I know that you will leave her! But you're a fool Steven! You didn't leave her! You make her leave me, with that stupid doctor!" he shouted.

Putok ang nguso ni Steven pero hindi nya na ito dama kagaya nalang ng braso nya na may tama ng bala hindi nya na din ito dama dahil sa dami ng dugong nawala sa kanya ng mga oras na iyon.

"Screw you, JC!” sigaw ni Jorlie bago tuluyang lumapit kay Steven.

Nakatingin lang ito kanina pa kay Steven at hindi man lang nagawang lumapit ng gulpihin si Steven.

"I'm sorry, babe! I should have told JC not to do this to you. That bitch should be the one that receive this punches not you." maarteng sabi ni Jorlie itinulak ni Steven ang sarili palayo sa babae at pilit na tumayo.

"You dare call her a bitch when you're the one who's more like a bitch. You also look like a witch for God's sake! Do you even see yourself in a mirror?!" pang-iinsulto ni Steven na mas nagpagalit sa babae.

"That bitch must have brainwashed you! She will pay for what she did to you! Sadie is saying the truth that woman is a piece of trash--"Steven cut him off.

"You dare go to my mansion!" galit na sigaw nito na ikinatawa ni Jorlie.

"What's the problem? We used to do fun stuffs their! And I just teach Sadie a life lesson she'll never forget!" muli'y tumawa ito bago pinaputukan ang pinto ng bunker.

"Open that damn door! And bring me the bitch!" malakas na sigaw nito sa mga tauhan na mabilis na ginawa ang utos.

"You will not dare hurt her!"

"Try me, JC! I might kill her infront of you."

Nakaluhod lang si Steven habang pinapakiramdaman ang paligid. Alam nyang matibay ang bunker at hindi iyon mabilis na mabubuksan ng kung ano kaya naman malakas ang loob nya na hindi iyon mapapasok ng kahit na sino bukod sa grupo niya.

"What did you do to Phil?" tanong ni Steven na may halong kaba.

"To your little brother? Hmm let me see. Aha! I remember burying him alive together with her slut mother inside the island in Pangasinan! Do you remember that island? The island where you planned to burry me alive." galit na sabi nito bago dahan dahan na hinawakan sa mukha si Steven. "But thanks to JC I'm alive and free. Don't worry I'm not mad at you! Maybe that bitch is really a witch! Maybe she bewitched your mind and trick you like that." Jorlie nodded as she walks back and forth in front of Steven and the others.

She talks to herself as if she was concluding something. As if her conclusion was all right.

"I'm in the right state of mind, Jorlie! And you are not! You are mad! How dare you burry my brother?! How dare you kill Sadie!? Fuck you! You crazy bitch!"

Mabilis na inagaw ni Steven kay Jorlie ang baril at kasabay nuon ang pagputok ng tatlong magkakasunod na putok ng baril.

~~~
Itutuloy...