Tekrar merhabalar!
Öncelikle özür dilerim. Aylardır aktif olmadığımı ve bölüm atmadığımı biliyorum. İlk aramı sınavıma iki ay kalalı vermiştim ve eğer merak edenleriniz varsa başardım! Şu anda bu bölümü, hayallerimdeki okulun yatakhanesinden yazıyorum. Bunu cümlelere dökebilmek bile bunların gerçek olduğuna inanmama yetmiyor desem abartmış sayılmam. Sınavdan sonra hayatım biraz karmaşıktı. Ailem ve ben okulum konusunda çelişki içindeydik. Dolayısıyla tercih dönemimi üç şehir arasında gidip gelerek okulları gezip kayıt yaptırarak ya da kaydımı geri çekerek geçirdim.
Kendime buraya uyum sağlamak ve bir düzen oluşturmak için zaman tanıdım. Artık geri gelmenin ve düzenli bölüm yüklemeye başlamanın vakti olduğunu düşünüyorum.
Uzun zaman sonraki ilk bölüm olduğu için oy ve yorumlarınızı bekliyorum! Ne düşündüğünüzü bilmek beni çok mutlu ediyor ve yazmaya teşvik ediyor.
O zaman daha fazla uzatmadan sizi bölüme yönlendireyim.
İyi okumalar!
---------------------------
Bölüm Şarkısı: Edith Whiskers - Home
Manipülasyon.
Modern kuklalaştırma.
Kontrolcülüğü ve bencilliği baz alarak, İnsanlar karşılarındaki kişilerin algılarını farklılaştırmayı, şahsi duygu ve düşünce doğrultularını değiştirmeyi, onları kendi etkileri altında bırakmayı hedefler.
Tek bir sözleri yeterlidir bazı şeyler için. Önce sizi tanırlar. Zayıflıklarınızı, zaaflarınızı, geçmişinizi öğrenirler. Gerisi kaçınılmazdır. Süngünün ucunda duruyorsunuzdur. Farkında bile olmadan gülümsersiniz onlara. Sorgulamaz, düşünemezsiniz. Onun için yaşarsınız. Bilinçsizliğinizden yararlanırlar, size sanrısal bir gerçekliği yaşatırlar.
Sanrısal gerçekliğinizde gittikçe boğulursunuz, dışarıdan görünmeden, sessizce. Onun emirlerine bilinçsizce itaat edersiniz. Bilmenize rağmen unutursunuz. Unutmanıza rağmen ağlarsınız.
Bu gerçekliğin içinde, genç kız, derin bir nefes eşliğinde ağrıyan bileğini bir kere daha ovuşturdu. Parmaklarının titreyişini bastırmak gittikçe zorlaşıyordu. Sessizliği iyice dinledi. Koridordaki korkak fısıltılar dışında kale sessizdi. Ay ışığının hafifçe aydınlattığı oda, kalenin etrafındaki kalkanın parıltılarını da barındırıyordu.
Balkonun kapısı hafifçe aralıktı. Keten perdeler dışarının rüzgarıyla ara sıra havalanıyor, bazen de kendilerini tamamen bırakıyorlardı.
O ise, karşısındaydı.
Sarı saçları loş ışığa rağmen parıldıyor, kafasını yasladığı duvarda öylesine duruyorlardı. Yüzü ifadesiz, gözleri kapalıydı. Kirpiklerinin küçük gölgeleri yanaklarında yollarını çiziyorlardı. Dizlerini kendisine çekmiş kollarını gevşekçe onların etrafına dolamıştı. Neredeyse huzurlu denebilirdi.
Sert bir rüzgar odaya doldu.
Güven vermiyordu. Bu kale güven vermiyordu. Belki de olmaları gereken son yerdelerdi ve genç kız bunun tek sorumlusu olan kişiyi bile suçlayamıyordu.
Kusmak istiyordu.
Hafifçe hareketlendi ve kafasını taş duvardan sakince çekti. Hareketleri temkinli ve sessizdi. Tek umudu ona hesap vermesine gerek kalmadan balkona ulaşmaktı. Balkona ulaşmak ve nefeslenmek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hostage || Dramione
Random"Sana karşı duyduğum şeyin ne olduğunu bilmiyorum, Granger." dedi, dudaklarını boynuma yaklaştırır ve tenimi küçük öpücüklerle ödüllendirirken. "Bildiğim tek bir şey varsa, o da tek istediğimin sen olduğu. Bu yüzden seni tutmama izin ver," dedi, asa...
