Bizim Hikayemiz

56 7 2
                                    

Bu gerçekten Sophia'nın sesimiydi? İnanamıyordum bulmuştum onları. Ayağa kalktım üstümden sirkeledim yaprakları. Ayağımın takıldığı yeri aradım. Aradım aradım aradım belki saatlerdir. Bağırdım. Sophia, Gabriella,Daniella! Nerdesiniz? Bağırıyordum hâla. Gelen sesleri duyamıyordum. Aklıma o adam geldi. Beni her an bulabilirdi.
-Julia Julia! Burdamısın?
+Çabalarım sonuç vermişti. Bulmuştum onları. Sesin geldiği yeri aradım. Sonunda bir çıkıntı buldum. Bu onları sakladığı yerin kapağı olmalıydı. Kimse bulmasın diye yere gömmüştü onları. Açmaya çalıştım. Sesler kesilmişti. Kapak hâla açılmıyordu. Kapağı açmaya çalışırken ise bir not buldum. "Baban kin tutmanı istemedi."
"Baban gerçekleri söylemedi."
"Baban sizi bu dünyada öylece bırakıp gitti." Ardından bir mektup...

Sevgili Julia,
Acı çekmeni istemiyorum kardeşlerinin de öyle. Bu notu bulduysan eğer kardeşlerinin burada olduğunu düşünüyorsundur. Burada değiller emin ol. Soluna bak. Bu yerdeki yaprakların arasına. Kaçmayı düşünme asla ürperme. Mezarlığa gel. Hem beni gör hem de aileni....

Joseph

Soluma baktım. Yerdeki yaprakları elimle topladım. Önümde bir kasetçalar. Gerçekten bulamamıştım onları. Duyduğum sesler yalan. Bizim hikayemiz burada bittimi yoksa? Ailem neden mezarlıkta? Bu adam kim? Gözlerimden yaşlar damlıyordu. Oraya gitmekten başka bir şansım yoktu. Ayağı kalktım. Gökyüzüne baktım. Her ne olsada bizim hikayemiz bitmemişti. Çünkü bu
4 Kız Kardeşin Hikayesi....

Devam edecek....

4 Kız Kardeşin HikayesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin