4 Kız Kardeşin Hikayesi

O Kişi

Telefonum çalmıştı. Arayan  ise Erica idi. En yakın arkadaşım. Telefonu açtım. Onada buraya gelmesini söyleyecektim. Eminim kardeşlerimle de çok iyi anlaşacaktı. Onun güçlü ve narin sesini beklerken annesi konuştu benimle. Birden ortadan yok olduğunu söyledi. Meğerki 1 ay önce kaybolmuştu. Yani babam öleli tam 3 sene olunca. Nasıl yani? Dedim. Polise haber verdinizmi? Bana nasıl şimdi haber verirsiniz? Dedim ve ardından Erica'nın sesi. Bayağı konuştuk. Telefonu kapayınca karşıdaki mısırcıya baktım fakat Daniella yoktu. Kızların oturduğu banka baktığımda ise hâla onu göremiyordum. Onu ararken o mezarlıkta gördüğüm adam siyah makam arabasıyla  buradan uzaklaşıyordu. Artık ciddi olmam lazımdı. O arabayı takip etmem.  Erica aradığından beridir bir türlü kendime gelemiyordum. Kızlara haber verdim. Belkide bu adam Erica ile iş  birliği yapmıştı.  Hayır  dedim o yapmaz. Polise haber verdim. Ardından mısırcının yanına koştum;
-Daniella'yı gördünmü?
-Az önce buradan  siyah  giyinen bir  adam ile uzaklaştı ve elime şu  notu bıraktı. Ağlıyordum tam  kardeşlerimi bulmuşken onları  kaybetmek yüreğimi sızlatıyordu. Bir acı hissediyordum  kalbimde. Sophia yanıma geldi. Gabriella  buradan  uzaklaşıyor koş dedi. Ona bağırarak koştum. O  da buradan  uzaklaşırsa onuda  kaybedebilirdim. En sonunda yakaladım onu. Elimdeki  notu gösterdim. Notu hemen eline aldı. Ağlayarak ve hıçkırarak  okudu notu.  "Beni bulamazsınız. Anne ve babanızın öldüğü gibi kardeşiniz de ölecek,sonra ise siz tadacaksınız bu duyguyu".  Hayır dedi Gabriela. Diz çöktü yere. Sophia ise polislere açıklama yapmak için buraya çağırdı onları. Koşa koşa geldiler onlara notu verdik. Yağmur çilemeye  başlamıştı. Çok geçmeden hızlandı.  Aynı gözyaşlarımız  gibi boşanırcasına  yağıyordu. Sanki  bizim  için  de ağlıyordu bulutlar. Artık  yapacak birşeyimiz yoktu.  Bu yağmurda o adamı  nasıl bulabilecektik ki ? O gün çok zor geldik eve. 4 kişi çıktığımız  evden 3  kişi geri döndük.  Sophia Gabriella'yı  teselli etmek için birlikte odaya çıktılar.  Peki benim ne yapmam gerekiyordu ? Gidip teselli  vermemmi? Hayır.  Ben o adamın peşine  düşecektim. Büyükannemin söylediklerine göre amcamın.  Hizmetliden o  parmak izlerinin  olduğu  kitabı ve defter,kalem istedim. Pencerinin karşısına oturdum .  Yağmuru izlerken gizemi  çözmeye  çalışıyordum aslında. Bu  isimsiz parmak izi bıraktığı not . Hayatımızı cehenneme çeviren kişi. Belkide herkesi öldüren veya öldürecek kişi. Kimdi peki bu kişi?

Devam  edecek..........