4 Kız Kardeşin Hikayesi

Domino Taşları

Odama gidiyordum. Kardeşlerime ve büyükanneme iyi geceler dedim. O isimsiz ve parmak izi olan kişi o kadar aklımda kalmıştı ki rüyamda bile onu görmüştüm. Gördüm derken yerini görmüştüm. Sanki herkesten o sorumlu gibi. Sanki herkes onun yüzünden ölmüş gibi. Sanki de şimdi sıra kardeşlerimden birinde gibi. Uyanmıştım. Ter su içinde. Kabus görmüştüm sanki. Elimi yüzümü yıkadım. Korkmuştum. Tekrar uyudum. Sabah erkenden kalmıştım. Büyükbabamın da erken kalktığı gibi. Onu görmek için hemen salona indim. Her sabah Pencere kenarında ki sallanan sandalyesinde otururdu. Pencere kenarında ise sandalyesi yoktu. Bu eve iki senedir gelmediğim için belki başka yere taşımışlardır dedim. Büyükannem geldi arkamdan. Bir hevesle bir merakla sordum büyükbabamı. Birden de büyükannemin suratının asıldığını fark ettim. Ne oldu büyükanne yoksa büyükbabama birşey mi oldu ? Büyükannem gel otur dedi hemen yanımızdaki koltuğa. Hayır dedim olamaz. Büyükbabamı çok severdim. O ben yalnızken bana kitap okurdu. Masallar anlatırdı. O yokken kendimi daha da yalnız hissederdim. İşte daha da yalnız hissetmem gerekiyormuş. İnanmadım. İnanmadım,kardeşlerimi bulmuşken büyükbabamı nasıl kaybederdim ? Büyükannem bunu da benden saklamıştı. Hem de benden. Üzülmeyeyim diye söylememiş ama koca 2 sene geçmiş üzerinden. Evet büyükbabam 2 sene önce ölmüş. Neden sürekli ölüyordu? Ailem niye sürekli domino taşları gibi tek tek yok oluyordu?

Devam edecek....