4 Kız Kardeşin Hikayesi

Gerçek mi?

Yavaş yavaş açtım gözlerimi. İlk önce sarı bir ışık gördüm. Gelen sesleri duymaya başladım. Normal bir hayattan gizemli bir hayata geçmiş gibi hissediyordum kendimi. Tıpkı filmlerdeki hayatlar gibi. Yumuşak bir yerde olduğumu hissettim. Tamamen kendime geldiğimde ise o siyah arabanın içinde olduğumu anladım. Gabriella'nın bu arabadaki yüz tipi geldi aklıma o kaçırılırken ki. Sesler git gide yükseliyordu;
-Onu başka yere götüreceğim. Onu seviyorum. Asla vazgeçmeyeceğim. Şimdi arabanın anahtarlarını aldığın gibi geri ver.
+Bugüne kadar kardeşim gibi gördüm onu. O evden ben kurtardım. Onu gerçekten sevseydin bu oyunu onun ailesine oynamazdın. Kan bağınızın olmadığını anlatırdın gerçekleri söylerdin yüzüne. Sözde "amcasın".
Nasıl yani? Ne konuşuyorlardı bunlar ?  Hemen buradan kaçmam lazım. Kapıyı açtım yavaşça. Çok yavaştım. Vücuduma bir sıvı salgılamıştı o adam ve beni sevdiğini söylüyordu. Ayağa kalktım. Kapıyı açık bırakıp çömelerek koşmaya başladım. Biraz uzaklaştığımda artık normal koşuyordum. Arkama bakıyordum kimse geliyormu diye. Birden bacağım takıldı. Yere düşmüştüm. Kalbimin atışlarını duyuyordum sadece. Birden tanıdığım bir ses geldi. Sophia! Hayalde olduğumu sandım. Düş gördüğümü. Ama sesini duyuyordum . Takıldığım yerden gelen sesleri...

Devam edecek .....